Sweet Melody

11

Τα νοσοκομεία εκπέμπουν μια σκοτεινή αύρα που με τρομάζει. Ανέκαθεν σιχαινόμουν τους χώρους αυτούς, οι κάτασπροι τοίχοι κρύβουν θλιβερές ιστορίες ασθενών που έχασαν την ζωή τους εδώ μέσα. Συγγενείς που ζορίζονται, παιδάκια που βλέπουν τους γονείς και τους παππούδες τους μέσω της κρύας τζαμαρίας. Τα χαμόγελα παύουν να κοσμούν τα πρόσωπα των ανθρώπων που περιφέρονται λες και είναι φαντάσματα από τον έναν διάδρομο στον άλλον. Βλέπεις φορεία να μεταφέρουν τραυματισμένα άτομα και από πίσω μια μάνα φωνάζει για το παιδί της, ένας πατέρας την κρατάει στην αγκαλιά του προσπαθώντας να την γιατρέψει, να κολλήσει κάπως τα σπασμένα κομμάτια της, να την πείσει πως όλα θα πάνε καλά. Θα πάνε όμως; Κανείς δεν μπορεί να μας το απαντήσει με σιγουριά. Δεν είναι μόνο ο σωματικός τραυματισμός που μπορεί να σε οδηγήσει σε μια εισαγωγή, είναι και ο ψυχικός πόνος. Έχετε νιώσει τον κόσμο να διαλύεται κάτω από τα πόδια σας; Ο αέρας ποτέ δεν επαρκεί, το κενό αρχίζει να καταλαμβάνει τους πνεύμονες, ασφυκτιείς και ικετεύεις αυτό το μαρτύριο να σταματήσει. Με οποιονδήποτε τρόπο, με όποια συνέπεια και αν επιφέρει σε τρίτους. Εκείνη την στιγμή είσαι εσύ και ο πόνος σου, οι δαίμονες του μυαλού αποφασίσουν να ξεσαλώσουν και να σε παρασύρουν στην σκοτεινή εκδοχή της δικής σου ιστορίας. Είναι η μοναδική στιγμή – κατά την άποψή μου-, που χρειάζεσαι ένα χάδι και από αυτούς που σε οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Χρειάζεται να τους ευχαριστήσεις, ορίστε λοιπόν τα καταφέρατε! Χαρούμενοι; Ή μήπως μετανιώνετε; Με πλήρη βεβαιότητα θα σας πω, πως αν συμβεί το μοιραίο, δεν υπάρχει γυρισμός. Και σίγουρα δεν σας συγχωρεί. Ως δια μαγείας έπειτα βλέπεις τους θύτες, να συμπεριφέρονται σαν να μην συνέβη τίποτα, είτε φύγεις από την ζωή είτε συνεχίσεις να περιφέρεσαι ανάμεσά τους, το χαμόγελο της νίκης κοσμεί διαρκώς το πρόσωπό τους. Τι και αν σε πόνεσαν; Ένα συγγνώμη άλλωστε όλα τα διευκολύνει και όλα τα διορθώνει.

«Ήταν μια κρίση πανικού, για αυτό και ο πόνος στο στήθος της. Όλες οι εξετάσεις της, ήταν καθαρές, δίχως κάποια ένδειξη ανησυχίας. Οι αυξημένοι παλμοί και το χαμηλό οξυγόνο προήλθε από την κρίση. Παθολογικά είναι υγιέστατη, ψυχολογικά δυστυχώς δεν είμαι η υπεύθυνη να απαντήσω», το βλέμμα της γιατρού έδειχνε συμπόνια.

Όχι, δεν την κοιτούσα. Μιλάει η πείρα, όλη την ώρα έπαιζα με το καρτελάκι εισαγωγής μου.

Cassie Morgan, 192. Πτέρυγα επειγόντων περιστατικών.

Ετών 21

Ημερομηνία γέννησης: 13/10/2001