《អ្នកបម្រើសម្អប់》(ចប់)

ភាគ២៨:ជួយកូនរបស់យើងផង

ផែនខ្នងរបស់នាយក្រាស់ដោយទឹកមុខស្រពោន ។

ជុងហ្គុកដើរចេញមកដល់ឡានបម្រុងនឹងបើកទ្វាចូល

ទៅហើយប៉ុន្តែក៏ត្រូវបង្អាក់ដោយសម្លេងស្រួយដែលឮ

ស៊ាំនឹងត្រចៀករបស់នាយមករហូត

<<អ្នកប្រុស~>>ថេហ្យុង

<<ហឹម>>ជុងហ្គុកងាកមកក្រោយវិញឆ្លើយនឹងថេហ៍

<<ជូនពរឲអ្នកប្រុសសំណាងល្អ>>ថេហ្យុង

<<អរគុណ>>ជុងហ្គុកញញឹមរួចក៏បើកទ្វាចូលឡាន

ហើយក៏ចេញដំណើរទៅតែម្ដង ។

<<ខ្ញុំចង់អោបអ្នកប្រុសជាលើកចុងក្រោយខ្លាំងណាស់

ប៉ុន្តែខ្ញុំខ្លាចថា....អ្ហឹកនឹងមិនដាច់អាល័យ>>ថេហ្យុង

ក្រោយឡានរបស់ជុងហ្គុកចេញទៅផុតរាងតូចក៏ទម្លាក់

ខ្លួនចុះអង្គុយយំផ្ទាល់ដីតែម្ដង ចង់ប្រាប់ថាគេឈឺហើយ

ក៏ឈឺខ្លាំងទៀតផង សាច់ទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់គេពេល

នេះគឺចុកខ្លាំងណាស់មានដឹងដែរទេអ្នកប្រុស~~

ទឹកភ្នែករាប់រយតំណក់ស្រក់ចុះឥតដាច់ខ្សែរ ពេលនេះ

ចង់ឃាត់ខ្លួនកុំឲយំក៏មិនអាចដែរ គេធ្វើឲចិត្តរឹងជាងនឹង

បន្តិចមិនបានទេព្រោះទ្រាំលេងកើតហើយ ។
.....
ថេហ្យុងដើរមកកាន់ឆ្នេរសមុទ្រដែលពេលនេះមានខ្យល់

បក់បោកខ្លាំងៗធ្វើឲទឹករលកក៏មានកំពស់ខ្ពស់ៗ នាយ

តូចដើរចូលទៅក្នុងទឹកទាំងអារម្មណ៍សោកសៅ

<<បើសិនជាខ្ញុំបាត់វត្តមាននោះអ្នកប្រុសនឹងមិនបាច់

ហត់មកអាណិតខ្ញុំទេ ហើយក៏គ្មានអ្នកដែលគួរឲស្អប់

ដូចខ្ញុំនៅជិតអ្នកប្រុសទៀតដែរ>>ថេហ្យុង

<<បើខ្ញុំដើរចេញនោះអ្នកប្រុសនឹងមិនបាច់ក្បត់ប្រពន្ធ

ដើម្បីមករកខ្ញុំទេ>>ថេហ្យុងនិយាយត្រឹមនេះក៏ឈរគិត

បន្តិច មែនហើយអ្វីដែលបន្លឺមុននេះគឺត្រឹមត្រូវបំផុតតែ