Het incident

Het verhaal.

Helen loopt door de gangen van de school. Opeens ruikt ze een vreemde geur. Het was heel sterk. Omdat ze al uit was besloot ze om maar te gaan rennen naar buiten. Ze fietste zo snel mogelijk naar huis. Toen ze thuis was rook ze het nog steeds. Ze opende haar tas en keek erin. Ze zag daar, in haar  tas...

vuurwerk. illegaal vuurwerk. niet eentje, maar veel. cobra's,  mortierbommen, strijkers... te veel om op te noemen. Helen pakte alles eruit en legde het op de grond.  Ze keek ernaar en telde hoeveel het was. vijfentwintig stuks illegaal vuurwerk. Van schrik gooide ze alles onder haar bed. ze was net op tijd want er kwamen voetstappen de trap op. de deur ging open en Helen's moeder Margot kwam binnen. "Mam!" zei Helen. Haar moeder zei niks. ze snoof even en zei: "Schat het stinkt echt hier. zet een raam open ofzo." Helen wou het vertellen, maar wat als Margot zou denken dat zij het heeft meegenomen? Ze dacht na. ze besloot haar mond te houden. "ja mam." zei Helen. Margot verliet de kamer. 

Tranen stroomden over Helen's wangen. wat moest ze doen? het vertellen? het verstoppen? het weggooien, afsteken, whatever? iets? maar nee. Helen dacht te veel na over haar acties dus ze wou gewoon dat het verdween. ze wist niet meer wat ze wel of niet wou en besloot het gewoon even allemaal los te laten.

toen ze klaar was met huilen belde ze haar beste vriendin Esmée. Esmée nam op. "Ja?" zei ze. Helen snikte. "Luister, ik weet niet hoe dit is gekomen of wie dit heeft gedaan, maar op de een of andere manier zit er illegaal vuurwerk in mijn tas." ze hoort Esmée keihard ademen. "hoe, wie, wat, waar, hoe de f is dit gebeurd?" Helen zucht. "ik weet het niet! help me alstublieft ik weet echt niet wat ik moet doen!" voordat ze de zin had af kunnen maken was de verbinding verbroken. "Nee! nee, nee, nee, nee, nee!" zei Helen verontwaardigd. Had haar beste vriendin haar nou verlaten?

Helen besloot al het vuurwerk in een zak te doen, en dan ging ze het 'weggooien'. Ze liep naar beneden. Haar moeder was beneden op de bank. Toen ze Helen zag snoof ze weer. "Schat, zit er een lichaam in die zak of zo?" zei ze. Helen keek haar aan. "Nee mam, alleen afval van onder mijn bureau. Waarom?" Margot keek haar verontwaardigd aan. "Nee, dat stinkt niet zo, kom hier met die zak." Helen liep bedroefd naar haar toe. Haar moeder pakte de zak van haar aan en keek er in. "Wat is dit? Hoe kom jij hieraan?" vroeg ze boos. Helen begon te snikken. "Ik weet het niet. Het was er zomaar en ik durfde het niet te vertellen! Ik dacht dat je ging denken dat ik dit heb gekocht!" Margot pakte haar vast. "Lieverd, je kan me alles vertellen. Ik hou van je." Helen keek haar moeder aan. "wat doen we er nu mee?" vroeg ze snikkend. "Ik heb een goed idee," zegt Margot, "we geven het af bij de politie en vertellen je verhaal. misschien zitten er vingerafdrukken op van de originele koper! of zelfs de verkoper!" Helen was gelijk weer een beetje blijer. Zo kon ze weer verder haar leven leiden. Ineens hoorde ze wat. Het was haar telefoon. Iemand belde haar! Ze rende naar boven en nam op. "Hallo?" zei ze. "H- oi" zei Esmée, gevolgd door een hoop gekraak. "huh?" zei Helen. "wacht, stuur me een berichtje!" een paar minuten later kreeg ze een berichtje gestuurd. er stond: 'Hoi, mijn wifi is echt slecht, sorry, ik wil je wel helpen! of is het al opgelost? suc6 anyways!' Helen keek blij naar haar telefoon. 'nee hoor, ik heb het al geregeld.' stuurde ze. 

Een paar weken later is de dader gevonden. Op een of andere manier was het Helen's vriendin Elise! Ze was opgepakt en zit nu in de gevangenis. Helen heeft nog steeds een beetje trauma aan dit gebeuren. Maar dat maakt niet uit want haar moeder is er nog voor haar.

ze leefde nog lang en getraumatiseerd.