Karel is een eenzame comiek en besluit op een dag naar de stripclub te gaan. Daar spot hij ene "FabioFuckMe" op het podium. Ze maken gelijk oogcontact en het lijkt dat Fabio's interesse is gewekt.
⚠️18+⚠️
Daar stond Karel, in de caravan van Fabio. Bij de gedachte al krijgt Karel het warm. Hij staat op een donker rood tapijt met strepen. Rustig loopt hij door de kleine ruimte wat Fabio waarschijnlijk zijn woonkamer noemt. Zijn vingers raken de roestige deurklink aan en de deur word geopend. Het is een verschrikkelijke rommel, overal liggen kleren, afval en deo. Terwijl Karel door de kamer loopt struikelt hij bijna over een hoop kleding. Als hij kijkt ziet hij dat het niet zomaar kleren zijn, het zijn zijn stripper outfits. Karel bukt snel op de grond alsof hij gaat bidden tot god. Zijn handen raken een slip aan. Deze heeft Fabio waarschijnlijk gedragen, deze stof tegen zijn lichaam, zijn zweterige lichaam van al het werken... Zonder na te denken brengt Karel de stof met rode glitters naar zijn neus en begint eraan te ruiken. Dit is zijn verlossing, zijn reddende engel die hem uit zijn depressie heeft gered. Voor een seconde komt Karel weer bij bewustzijn als hij het geluid van sleutels hoort buiten de deur. Karels hart slaat op hol, en niet op de goede manier. Hij sprint snel Fabios rommelige kast binnen. Daar zit hij dan, tussen Fabios kleren, of dit iets goeds is weet hij niet. Zware voetstappen komen binnen, en er klinkt een waterkoker. Karel neemt zijn kans en vlucht door het raam naar buiten. Terwijl hij half uit het raam hangt maakt hij oogcontact met Fabios waarschijnlijke buurvrouw. De onbekende vrouw kijkt hem aan met vurige ogen. Als ze buiten stond had ze waarschijnlijk Karels ingewanden opgegeten. Maar daar denk Karel even niet aan. Hij moet wegkomen. Als hij wegloopt richting de uitgang van het terrein, word hij gestopt met een hand op zijn schouder. Het is Fabio. Maar in plaats van een beangstige uitdrukking op zijn gezicht word hij begroet met een glimlach. "He jij bent toch die guy van net?". Karel knikt voorzichtig. "Waarom kom je niet even binnen? Misschien wat Thee?". "Klinkt goed." antwoord Karel nogsteeds suspicious.
Ze zitten samen aan de tafel te praten. Voor een bepaalde reden verloopt het gesprek goed en is het totaal niet awkward. Maar toch voelt het alsof hij word bekeken. Karels gevoel blijkt te kloppen als hij door het raamt kijkt staat daar nog steeds de buurvrouw te kijken. "Wie is dat eigenlijk? Je buurvrouw?" vraagt Karel. "Ja." Fabios gezicht vertrekt van blij naar kwaad. "Dat is Charlotte Lindeijer, het kwaad zelf. Ze kijkt me altijd aan met haar enge oge-''. Er word op de deur geklopt. Eerst zachtjes maar steeds harder. Wat ooit een droom leek voor Karel om met Fabio te praten werd verandert in een nachtmerrie als de deur word ingetrapt door Lindeijer...
