BS2: Chained by the Billionaire (On Hiatus)

Chapter 14

Sunod-sunod na pumatak ang mga luha sa mga mata ko. All those realizations are slowly sinking in my mind and heart.

Bakit napakasama ko sa kanya? I had been so cruel.

I only realized now that he tried. He tried to make us work. Pero palagi ko lang siyang binabara. Hindi ko man lang siya pinapaniwalaan.

At ngayon ko lang narealize kung bakit.

"Naya, I think I'm scared of falling in love with him," mahinang pagtatapat ko.

And I was not only confessing to Naya. I was confessing to myself. "I think I'm scared of wanting him. Of loving him. Because I have read articles about him and it dawned to me of his reputation when it comes to women. Galit ako sa kanya dahil sa pagsira niya sa mapayapang buhay ko nung hiningi niya akong pambayad. But I think... the moment I saw him and he showed affection, I felt scared that I might just give in of his wants. Pero what if laro lang pala ako para sa kanya?"

"But what if hindi?" Naya muttered softly.

Dammit! I don't know anymore!

I was crying. Everything is a mess. Ansel wasn't good for me from the beginning because he made my heart beat like no one else has done. That's why my first instinct was to push him away. I used rage and accusations to build walls between us and keep my heart enclosed with the thought that only Arco is the man for me.

Hindi makatuwiran ang ginamit ko para lang pigilan ang kahit kaunting nararamdaman ko kay Ansel. I became so insensitive and inconsiderate of his feelings. Naging makasarili ako.

"Iana," suminghap si Naya. "We'll talk tomorrow. Pupuntahan kita. But you have to sort out your feelings and emotions first."

"I know," halos pabulong kong sabi.

"Dahil sa pagkalito mo at sa mga naghahalong emosyon mo ay nakakasakit ka na ng iba," she said softly, considering my feelings. "But I won't blame you for that because you're only guarding yourself. And you have the right to. Huwag mo lang sobrahan masyado."

Pagbaba namin ni Mang Tasyo ay naabutan ko sina Manang at Helena sa sala.

Sumobra na ako. At alam kong kasalanan ko iyon. So I should apologize. I must apologize.

Luminga ako. "Manang Inday. Nasaan po si Ansel?"

Nakitaan ko ng gulat ang mga mata ni Manang pero gumuhit ang malungkot na ngiti sa labi niya. "Umalis hija."

"Kailan po? Diba sabi niya hindi siya papasok ngayon?"

"Oo. Ang sabi niya sa akin nung madaling araw ay hindi muna siya papasok at mamayang gabi na lang bibisita sa opisina niya para sa meeting. Kaso umalis naman kanina matapos bumaba mula sa itaas."

Buong araw ay sumusulyap ako sa phone ko, nagbabakasakali na mag-text si Ansel. Ngunit wala. I just binged watch movies the whole day and conversed with Manang Inday, Helena, and Mang Tasyo. Hanggang sumapit ang gabi ay wala pa si Ansel.

Narinig ko kaninang umaga sa na sinabi niya dun sa katawag niya na tuloy ang meeting nila ni Miss Benzaga. Napalunok ako. Maganda kaya 'yun? Maganda ba? Mabait ba siya? Is she treating him nicely? Hindi katulad ko na lagi siyang inaaway? Magmimeeting lang ba talaga sila?

Umiling ako. I tried to shrug my thoughts away. Heto na naman ako sa kung ano-anong iniisip ko.

9pm. Wala pa din siya.