Lucid Dream

Twelfth Dream

"Anong eighteen years old?"

Nilingon niya ako at nginitian, "Ayan ang edad ko sabi ni Dream Goddess."

Napatango ako, "Eighteen years old. Mas matanda ka pala sa akin ng two years." Ngumisi ako sa kanya. "Dapat ata Kuya Caleb ang tawag ko sa'yo?"

Napatawa siya nang mahina, "Bakit? Kuya ba ang turing mo sa akin?"

Napangiti na lang ako at napailing. Hindi ko makuhang sagutin ang tanong niya sa akin.

Isang beses na, bumisita uli kami sa panaginip ng isang tao. Medyo weird at creepy ang panaginip nito kahit na hindi 'yung pink door ang pinasok namin.

Sa panaginip niya kasi, nandito kami sa isang mahabang eskinita na may dikit-dikit na bahay. Maraming tambay sa paligid. Marami ring nagkalat na asong kalye. Sa isang side, may mga nag-iinumang mga lalaki. Sa kabila naman, may aleng sinisigawan ang asawa niya.

"Very familiar ang aura ng paligid," sabi ko kay Caleb habang naglalakad kami sa kahabaan ng squatter's area.

"Bakit naman?"

"Sa ganitong lugar kami dati nakatira. Kaya lang nung nanakawan kami, lumipat na kami."

Napatango si Caleb, "Eh kumusta naman 'yung tinitirhan niyo ngayon?"

"Uhmm. Ganun pa rin. Maliit lang ang bahay namin. Gawa sa yero ang bubong. Pag bumagyo, lagi kaming binabaha. Tapos iisa lang ang kwarto namin sa bahay. Iisa lang din ang kama."

Napangiti si Caleb, "Iisa lang ang kama? Ibig sabihin tabi-tabi kayong matulog?"

"Oo! At ang sikip! Ba't ka ba nakangiti na parang nakakatuwa 'yun?"

Napailing si Caleb pero nakangiti pa rin siya, "Wala lang. Kung tabi-tabi kayong matulog, ibig sabihin close kayo ng pamilya mo. Alam mo ba na tingin ko, kapag mas maliit ang bahay, mas nagiging malapit ang pamilya sa isa't isa. Lagi kasi kayong magkakasama at mas maraming oras na makapag-kwentuhan."

Napangiti na lang din ako. Tama naman si Caleb eh. Tama siya. Hindi ko ba alam kung paano niya nagagawa ito. Kung paano niyang nakukuhang makakita ng maganda sa mga pangit na bagay sa reyalidad ko. Pero dahil doon, simula nang makilala ko si Caleb sa panaginip ko, ang dami kong na-realize. Napagtanto ko na hindi naman pala ganoon ka-sama ang reyalidad ko. Sa totoo lang, blessed pa nga ako sa maraming bagay eh. Si Nanay at si kuya lang, ang laking blessing na sa akin.

"I-describe mo naman sa akin 'yung crush mo," sabi ni Caleb sa akin habang nakaupo kami sa likod ng bus.

Nandito kami ngayon sa panaginip ng isang elementary student. Ang setting, nasa bus sila at may field trip.

"Si Owen? Eh nakita mo na siya sa panaginip ko dati 'di ba?"

"Wala lang. I'm just wondering kung ano ba siya sa reality mo."

"Hmm, gwapo siya."

"I know that. Pero mas gwapo pa rin ako."

Tinulak ko siya ng mahina, "Aba! Makapal ah?"

"Totoo naman eh! Pero ano nga? Ano ang ugali niya?"

"Mabait. Gentleman. Maalalahanin. Masipag mag-aral, mabuting kaibigan. Ano pa ba?"

"Wow ha?! Sigurado ka bang totoong tao 'yang Owen na 'yan at hindi isang fictional character sa librong nabasa mo?"

"Oo kaya! Bakit ba?!"