Via Dolorosa

Kapitulo - XII

Napailing si Corazon, "Huli na ang lahat, Marco. Darating din ang panahon na magbabayad ka sa iyong mga kasalanan!" Giit niya at sinampal sa pisngi ang binata sabay alis.

Naiwan si Marco at napapikit na lamang sa pangyayari.

Samantala, si Adrian at Kalayaan ay nasa taas lamang at nakadungaw sa bintana habang nakikinig sa pag-uusap ni Marco at ni Corazon.

"Pobreng babae. Sa kamay pa talaga ni kuya Marco nabihag," Pakli ni Adrian.

Napahinga nang malalim si Kalayaan at nilagok ang vino sa kaniyang baso, "¿Hay alguna razón por la que Marco es así?" (May rason ba kung bakit nagkaganiyan si Marco?)

Marahang napatango si Adrian, "Sí, mi sobrino." (Oo, aking pamangkin.)

"quiero escuchar la historia," (Nais kong marinig ang kuwento,)

[1889]

Noon pa man ay lagi ng dinadala ni Don Xavier si Marco sa tahanan ni Doña Amanda dahil nagigiliw ang anak nitong binata na si Marcelo. Ubod ng daldal kasi si Marco noong bata pa.

Nang magbinata si Marco ay tinuturuan siya ni Señor Marcelo na humawak ng baril kahit na si Adrian ay nasali rin.

"Nais ko sana sa susunod ay isa sa inyo ay magiging alperes." Saad ni Señor Marcelo sa dalawa.

Napangiti lamang si Marco at Adrian at nagsimulang mag kumpuni ng mga baril.

"Señor, isasauli na ho ni ama ang nahiram namin na regadera. Ngayon lamang kami nakabili. Pasensya na po,"

Sabay na napalingon si Marco at Adrian sa gawi ng isang binibini na ngayon ay bitbit ang regadera.

"Walang problema iyon, binibini. Kahit manghiram kayo ng anong gamit ay ayos lamang," Saad ni Señor Marcelo at sumenyas sa isang katulong na kunin ang regadera.

Napangiti ang dalaga sa señor, "Salamat po, señor."

"Kuya, hindi ba't siya ang ating kalaro dati? Si binibining Abril!"

"Siyang tunay. Matagal ko na rin tinatago ang pagtingin ko sa kaniya, kung iyong napapansin noon na lagi ko siyang binibigyan ng mangga at ipinagtatanggol sa nang-aaway sa kaniya." Saad ni Marco habang nakatingin pa rin kay Abril.