KABUS

2.Bölüm:Geçmiş

Multimedia:Çağla

Çağla'nın geçmişinden bahsetmek istedimAilesini kaybettiği kazadan ve  nasıl tanıştıklarından bahsettim ayrıca.Belki olaylarda bahsedebilirim o yüzden bilmenizi istedim ☺

------------------------

Elindekilerin kıymetini bilmeyen insanlar beni rahatsız ediyor.Çünkü neye sahip olduklarını onu kaybedene dek bilmiyorlar.3 yıl önce ailemi bir kaza sonucu kaybettim.Aslında ben her zaman kaybettim.

Kaç kez aynı yerde öldürür hayat?Kaç kez kaybeder bir insan?Ne bileyim insan soruyor işte 'hiç mi birşey yolunda gitmez?'

-~16.10.2012~-

"Lanet olsun kapa çeneni artık"

"Senden nefret ediyorum!"

Yalan söylüyordu annem.Babamı o kadar çok sevmesine rağmen ondan nefret ettiğini söylemesine kendi bile inanmazken babamdan inanmasını bekliyordu.İkiside birbirini bu kadar severken sürekli kavga etmeleri anlamsızdı.Ne kadar kavga ederlerse etsinler her gece o yatağa birlikte girerlerdi.Hastaneden çıkmış eve gidiyorduk.Yağmur nedeniyle yollar fazla kaygan ve ıslaktı.Babam kendini kasmış direksiyonu iki eliyle kavramıştı ve hız sınırını kesinlikle aşıyordu.Ellerindeki damarlar belirginleşip şişmişti.Babam sinirlenince gözü dönen etrafındaki kimseyi görmeyen birisine dönüşüyordu sanki.O an etrafındaki kimseyi tanımaz ve kırar dökerdi.Benim bile alışmama rağmen annem hala kendine ve gururuna yediremiyordu babamın bu davranışlarını.

"Senin yüzünden öldü o"

Annemin söylediği sözle babamın çenesi kasıldı ve zaten direksiyonda olan elleri direksiyonu dahada kavradı.Benim gözlerim dolu onları izlerken sanki varlığımdan habersizlermiş gibi birbirlerini kırıp dökmeye devam ediyorlardı.En ciddi kavgalarıydı belki de?

"Bilerek yapmadım.Kahretsin ki bilerek olmadı."

Babam pişmandı.Annem 8 aylık hamileydi ve babamla ettiği kavgadan babamın öfke kontrol sorunu yüzünden babamın üzerine fazla gitmişti yine ve  babamın onu merdivenlerden yanlışlıkla itmesiyle bebekte düşmüştü.Annem erkek bebeği olmasını herşeyden çok istiyordu.Odasını bile hazırlamışlardı birlikte.Annem hastaneden yeni taburcu olmuştu ve bebeğinin öldüğüne hala inanmıyordu.Bir parçasıydı onun ve artık onu  kaybetmişti.

"Öfkeni kontrol etmen gerekirdi."

Annem sesinin titrememesine dikkat etmişti ama sesi titrek çıkmıştı.Normalde güçlü bir kadın olmasına rağmen babamla olan kavgalarında kaldıramayacağı durumlarda sesi titrer ve ardından ağlardı.Ağlıcaktı yani.

"Olmuyor!.Denemedim mi sanıyorsun!"

"Tedaviye başlaman gerektiğini söylemiştim!"

Annem sürekli babama tedavi olması gerektiğinden bahsediyordu.Çünkü babamın öfke kontrolü yüzünden başımıza çok fazla şey gelmişti.Onlardan birisiyse annemin en çok istediği ama babamın kontrolü dışı olan kazada düşürdüğü erkek bebekti.

"Bana deliymişim gibi davranmayı kes artık!"

"Dayanamıyorum.Boşanmak istiyorum"

Annemin sesi fısıltı gibi çıkmıştı.Ben bile zor duymuşken babamın duyduğundan emin değildim.Babam hızını dahada arttırdığında duyduğunu anlamıştım.Annemin dediğine bir cevap vermezken arabayı delirmiş gibi sürüyordu.Annemin dediklerini düşündüm kısa bir an.Boşanacaklar mıydı cidden?Annem yapamazdı ki.Seviyordu babamı.