Kathang Isip

prologue

"Shit are you stupid hindi moba alam na mas mahal patong dress ko sa lintik mong sweldo" sigaw ko sa isang impleyado ko sa sobrang pressured nya kase sa mga utos ko masyado syang kinakabahan.

"Ma'am sorry po sorry po kunin nyo nalang po ito sa sahod ko parang awa nyo napo wag nyo po akong tanggalin sa trabaho kailangan kopo ito" pag mamakaawa nya at luhod sa harap ko.

" Cut verry good celestine" malakas na sigaw ng director saamin,

" Thankyou and sorry bella kase si direct eh kung ano anong pinagagawa" pag hingi ko ng tawad sa babaeng kasigawan ko kanina

" Ano kaba celestine trabaho lang gaga. By the way let's eat outside" ani nya ng nakangiti

." Oky let's go" takbo ko palabas na may narinig na sigaw ng director

" San kayo pupunta may taping pa" ngunit tawanan lang namin ni bella ang narinig

Me and bella are childhood friends high school palang pangarap na namin sumabak sa television pero dahil mayaman ang pamilya ko ay kahit hindi ako mag Artista ay makukuha ko ang lahat pero dahil kapos si bella ay sinamahan kosya sa pangarap namin kahit labag sa loob ng magulang ko ay wala silang nagawa. Bella borres ay isang sikat na artista ngayon na dati ay pa extra extra lang. Mahal na mahal ko ang kaibigan ko kaya sinamahan kosya sa lahat.

Im celestine zhane crawd. Isa din akong kilala na actress isa akong unica hija kung kayat ingat na ingat sakin ang magulang ko maski ata lamok ayaw nilang palapitin sakin naalala kopa nung nilanggam ako sabi ni mommy dalin ako sa ospital dahil baka daw maging peklat ang kamot ko. Natawa ako sa iniisip ko ng tampalin ako ni bella

" Why you smiling like that crazy girl" tawa nya ng malakas dahil bigla bigla nalang daw akong ngumingiti

" Shit Bella it's hurt" pout ko sabay akmang iiyak kunyare

" Yak celestine 21 kana still crying like ah 13 year's old kadiri " tawa nya habang ako napairap kase natawa den sa sarili

" Mahal kita bella" sabi ko habang nakatingin sakanya

Nawala ang ngiti nya bahagyang napalingon at napalitan ng malungkot na tingin.

" Miss na miss na kita bella please bumalik kana" hagulgol ko sa loob ng sasakyan bahagya akong nakaramdam ng malamig na yakap galing sakanya habang inaalo nyako at pinapatahan.

" Sorry, sorry dahil hindi ako tumupad sa pangako natin sa isat isa, sorry kung iniwan kita sorry kung sobra kitang nasaktan" pag iyak nya sa habang naka yakap ako kumawala ako sa mahigpit nyang yakap at tinitigan ang bawat sulok ng kanyang muka.

" Ang ganda mo. Ang ganda ganda ng kaibigan ko napaka ganda mo bella, miss na miss na kita" pag iyak ko ng masuri ang muka ng kaibigan ko

" Sorry huh kase kahit anong iyak at pag mamakaawa natin hindi nako makakabalik dahil." Napatigil sya at bahagyang lumapit habang dahang dahang hinahawakan ang pisngi ko. " Dahil isa nalang akong imahinasyon na kailanman hindi na maibabalik" iyak nya kasabay ng malakas kong pag iyak sa balikat nya. " Mahal na mahal kita Celestine ito na ang huling araw ko dahil kinabukasan ay ihahatid muna ako sa huling hantungan ko alagaan mo ang sarili mo dahil hindi kona magagawa yon dahil aalis na ako" paalala nya at bahagya na syang lumalabo sa paningin ko na kala moy isang puting lobo na habang tumatagal palayo ng palayo.

Wala na. Ala na sya, ang babaeng nagparamdam saakin na isa akong mahalaga, ang babaeng sinabayan ko sa pangarap nya ay unti unti ng kinukuha ng liwanag. Kinuha na sya sakin, wala na sya. Ang hirap ang sakit, kinabukasan wala na sya hindi ko nasya masisilayan ihahatid ko nasya sa kanyang huling tahanan... Bella borres. Ang babaeng naniwala sa akin at ang babaeng tinuring kong kapatid ay patay na at isa na lamang imahinasyon.