Je bent van mij.

Hoofdstuk 2

"Hallo, bent u familie van Hamza loekillie?" Zegt de politie, "Ja? Ik ben zijn zusje" "Dan moet ik u helaas vertellen dat u broer in het ziekenhuis ligt, iemand heeft hem proberen dood te schieten, hij is nu in levensgevaar" zegt de politie met een droevig gezicht. Ik hoor mijn moeder schreeuwen en huilen. Ik ren naar boven en maak mijn vader wakker "papa word wakker, hamza ligt in het ziekenhuis, hij is in levensgevaar!" Zeg ik huilend, mijn vader schrikt wakker. En samen vertrekken we naar het ziekenhuis.

Daar aangekomen wachten we in de wachtkamer. Ik doe veel dua's zodat mijn broer niet overlijd. Mijn moeder huilt nog steeds, en mijn vader staart naar de grond met rode ogen. "Hallo, zijn jullie famillie van Hamza loekillie?" Zegt de dokter, "jaa" roept mijn moeder huilend, "ik heb goed nieuws voor jullie, Hamza heeft het overleefd, jullie mogen hem bezoeken" zegt de dokter blij en loopt daarna weg. "Ya Allah dankuwel dat u naar mij smeekbedes hebt geluisterd" zeg ik huilend en blij tegelijkertijd. We rennen met ze drieën naar de kamer waar Hamza is. Ik schrok, hij ziet er echt niet uit, hij is lijkbleek, en heeft veel bloed op zijn gezicht. "Weldi weldi (mijn zoon) " zegt mijn moeder huilend en pakt zijn hand. "Mama alles is nu goed" zegt Hamza zacht. "Wie heeft jou dit aangedaan, en waarom!?" Zegt mijn vader boos en bezorgd, "ik vertel je later papa" mijn vader knikte.

Ik word wakker en dacht meteen aan gister, wat een rotdag. Eerst Yassin met zijn "Ik wil je hand komen vragen" en vervolgens de politie "je broer ligt in het ziekenhuis". Ik stap de douche in en denk steeds aan die woorden, ik word misselijk. Ik stap de douche uit, en moest opeens overgeven. Ik ga me vandaag wel ziek melden, ik heb ook geen zin om Yassin te zien.
Ik besluit later in de middag mijn lieve broer Hamza te bezoeken in de ziekenhuis. "Mama ik ga naar Hamza" "wacht even" roept me moeder. Ik loop naar haar toe en zie dat ze mesemen (Marokkaans eten) op een bord zet. "Hier geef dit aan hem, die ziekenhuis gaat hem vergiftigen met dat eten van hun" zegt me moeder, ik moest lachen en pakte het bord aan, "ga je niet mee?" Vroeg ik aan me moeder, "nee benti ,ik ben net nog gegaan, hij gaat moe van mij worden" zegt me moeder en geeft me een knipoog.

Ik klop rustig op de deur, "open" hoor ik Hamza zeggen. Ik open de deur en zie Hamza daar liggen. "Ewa salma, kom, ik bijt niet hoor" zegt Hamza lachend. Ik loop rustig naar hem toe "Hamza wie heeft jou dit aangedaan?" Hij negeert me vraag en blijft stil vooruit kijken, "Hamza vertel het me alsjeblieft, ik ben je zusje, je kan me alles vertellen" zeg ik bijna huilend.
Hamza kijkt me verdrietig aan.
"Redouan" zegt hij zacht. "Wie is Redouan?!" "Een drugsdealer!" Zegt Hamza hard. "Watt??! Dus jij hoort ook met die drugsdealers?" "Nee ik hoor niet met hun, maar ik wil je er niet mee lastigvallen, dus vraag alsjeblieft niks meer.." Zegt Hamza. Ik kijk hem lang aan. "Hamza vertel het me alsjeblieft, ik smeek het je, je kan me vertrouwen!" Zeg ik. Hamza kijkt me aan en begint "ik had geld nodig, dus ik moest wel van een drugsdealer geld lenen, maar ik kan nu die geld niet terug geven want ik ben helemaal blut, en dit was volgens hem een waarschuwing, ik moet het geld binnen 2 maanden aan hem geven" zegt Hamza met rode ogen. "Hoeveel moet je terug geven?" "10 duizend" "wat?!! Waarom had je zoveel nodig?!" " ik had 5duizend van hem geleend, maar omdat het zolang duurde moet ik nu het dubbele betalen" "maar waarom heb je geleend waarom?!" " sorry maar dat kan ik je niet vertellen wollah" zegt Hamza. Ik kijk hem smekend aan zodat hij het misschien toch zegt. "Sorry, wollah ik kan het je echt niet vertellen, ik heb al te veel verteld" zegt Hamza . " oké dan, maar later wil ik echt alles maar dan ook alles weten oké?" Zeg ik bazig, "isgoed" "wat ga je tegen mama en papa zeggen dan?" " ik weet het niet, maar wat ik je nu heb verteld kan ik niet tegen hun zeggen, ik moet een geloofwaardige leugen verzinnen want als ik de waarheid vertel dan vermoord papa me" zegt Hamza. Hamza heeft gelijk, papa gaat echt heel erg boos worden, en mama gaat hem zoiezo nooit meer vertrouwen. Ik en Hamza hadden nog wat geklets en daarna was het tijd om terug naar huis te gaan " Hamza ik ga naar huis" "Sgoed ga maar, voordat mama nog boos op je word want het word al wat donker" zegt Hamza , net toen ik wou vertekken herinnerde ik me iets "Oja mama heeft mij deze mesemen gegeven ze heeft dit voor je gemaakt, ze zei dat voedsel van de ziekenhuis giftig is" Zeg ik lachend, Hamza lacht mee "wollah is waar! Hahaha eten van deze ziekenhuis is echt niet lekker!" Zegt hij. "Hahaha Maar ik ga, beslama Hamza!" Roep ik en doe deur dicht voordat hij kon antwoorden, anders zat ik met hem nog een uur vast.

Thuis aangekomen ging ik meteen naar me kamer, ik ging mijn gemiste gebeden inhalen en keek daarna wat tv, het is inmiddels al 23:30 en ik heb nog steeds geen slaap, opeens hoor ik de beltoon van me telefoon. Ik ren naar me telefoon, een onbekend nummer? Wie zou dat weer zijn ik neem op.
Onbekend; "Hallo, jij bent zeker de zusje van Hamza he?"
Ik; "uhm ja? Hoezo?"
Onbekend; "jou broer die moet wat geld terug geven aan mij lieffie, dus vertel jij hem even dat hij het niet meer binnen 2maanden moet geven maar binnen 1maand want ik heb het geld zo snel mogelijk nodig!"
Ik; "hoe kom jij aan me nummer?!
Halloo, ik praat tegen je, hoe kom je aan me nummer? " roep ik. Ik kijk op me beeldscherm en zie dat hij al heeft opgehangen.