Chapter 56 - Hide

1.4K 55 6
                                    

Aiah's POV:

"Wag po!" Sambit ko ngunit biglang may humatak sa akin at nagsimulang tumakbo papalayo sa pinagmulan ng trahedya.

Nang lumingon ako ay hinahabol kami ng mga lalakeng nakamaskara ngunit hindi kami pinapaputukan.

So weird pero natatakot ako. Sobra. Parang kanina kakasabi lang ng hinayupak na toh na papasabugin ulo ko tapos ngayon todo habol sila.

Sobrang kaba ang nararamdaman ko, bukod sa may dala silang armas, kinakabahan din ako kung ano na ang lagay ng magulang namin ni Mikha.

Habang tumatakbo ay medyo napapalayo na kami sa mga taong nakamaskara.

Bigla namang napahinto ang humila sa akin at may pinindot sa pader. Bigla naman ito bumukas at hinila na naman ako papasok dito hanggang sa maglock ang pader.

"How *haa do you *haaa know this *haaa place?" I said between my breaths dahil hingal na hingal ako kakatakbo.

Mikha: "It's for emergency *haaa there's no power and signal *haaa here pero malamig dito. We'll just have to wait na mabuksan at mahanap nila tayo." She said kaya nagtaka ako.

"You mean, hindi tayo makakalabas dito ng tayo lang?!"

Mikha: "Yes, kailangan yung nasa labas ang magbubukas ng door nitong room." She said at umupo nalang sa sahig habang nakasandal sa pader.

Bigla naman akong nakakita ng onting liwanag at sinundan ito. May bintana sa malapit sa sulok ng room na ito kaya pinuntahan ko agad.

Kita dito ang labas at nakita ko ang aking mga magulang pati si Tito na kausap ang mga pulis.

"Mommy! Daddy! We're here! Tito!" I shouted habang tinatapik yung bintana.

Mikha: "Hindi ka nila maririnig." She said kaya napatigil ako. "Soundproof itong room and tinted 'yang window." She said kaya humarap ako dito.

I can't believe this is happening. Kaya pala kanina kabado ako bago pumunta dito.

Dahil wala na rin akong magawa, tumabi nalang ako sa kanya at napasandal nalang din.

"I can't believe this is happening." Frustration was evident on what I said. My life is like a movie, parang nasa action movie. Mas malala pa sa nangyayari kay Cardo Dalisay.

Dahil wala naman ibang paraan para makalabas, I just hugged my knees and leaned my forehead on my knees.

Mikha: "Do you regret it now?" She suddenly asked and curiosity hit me.

"Regret what?"

Mikha: "Coming into my life. Being a friend of someone who's life is always in danger. Being a friend of the daughter of a politician." She said, not looking at me. Looking straight out of nowhere.

"It's not just about you, Mikha. If we're talking about danger, hindi lang ikaw ang nasa peligro ang buhay. Ako din, they are also after me. But I don't regret being your friend. Tao ka rin, you're living like a normal person, bonding with your friends and living your life to the fullest."







Mikha's POV:

But I regret being your friend. I don't want to be your friend. I want more than that.

"If staying away from me is the only way to keep you safe, will you do it?" I asked and I saw in my peripheral view that she turned her gaze on me.

The President's Daughter (Major Editing)Where stories live. Discover now