Via Dolorosa

Kapitulo - VII

"May tiwala rin ako sa mga anak mo, Don Xavier. Alam kong kaya nila puksain ang nilalang na iyon." Saad ng Alcalde.

Napahinga ng malalim ang Don sabay hawak sa sintido nito. Napapaisip na siya ng konklusyon sa mga pangyayari.

Habang nasa silid ni Immaculada si Dolorosa ay panay ang kaniyang palakad-lakad sa loob na tila hindi mapakali sa iisang pwesto.

"Kumalma ka na, Dolor. Nahihilo ako sa ginagawa mo." Pakli ni Immaculada na nakaupo sa dulo ng kaniyang higaan.

Napahinto si Dolorosa. "Napansin ko lamang kasi na sunod sunod ang mga hindi pangkaraniwang nilalang na lumulusob dito sa ating lugar."

Inabot ni Immaculada ang kamay ni Dolorosa. "Ang masasabi ko lamang ay sa huli, walang masama ang mananaig."

Napangiti si Dolorosa sa naging litanya ng kaibigan.

"Tabihan mo na lamang ako---"

"Shhh..." Pigil ni Dolorosa kay Immaculada. Napapansin niyang may nakamasid sa kanila. "Mas mainam na lumabas na muna tayo."

"B-bakit?" Pabulong na tanong ni Immaculada kay Dolorosa.

"May nakamasid..." Inilibot ni Dolorosa ang kaniyang paningin sa paligid.

Napasigaw na lamang si Immaculada nang makita ang isang ulo na dumungaw sa kaniyang kisame. Naglalaway ito ng itim na likido, maging ang balintataw nito ay itim din.

"Lumabas ka na!" Ani Dolorosa at agad na nagpalit ng anyo.

"P-paano ka?" Nag-aalalang saad ni Immaculada.

"Lumabas ka muna. Pakiusap."

Agad na lumabas si Immaculada at nagsisigaw.

Kaharap niya ngayon ang isang lalaking alupihan.

"Da mihi monile!" (Akin na ang kwintas!)

Napatingala si Dolorosa sa malaking nilalang. "Anong pinagsasabi mo? Damuho!" Inapakan agad niya ang buntot nito ng sobrang lakas.

Agad na nahawakan ng lalaking alupihan ang buhok ni Dolorosa at hinila. Tumilapon ang dalaga.

Matalim na napatingin si Dolorosa sa alupihan. Napatayo at sumugod siya ulit at kasing-bilis ng kidlat na dinukot niya ang laman ng kalaban. Nanunuot ang kaniyang matalim na kuko sa tiyan nito. Bumulwak ang itim na likido.

Napahawak sa tiyan ang lalaking alupihan at unti-unting nanunumbalik ang mga laman nito sa tiyan na parang walang nangyari. Akmang lalabas na sana ito nang dinambahan ni Dolorosa ang likuran nito.

"Hindi ka pwedeng umalis hangga't hindi pa kita napapatay!" Galit na galit na wika ni Dolorosa, kumapit siya sa likuran nito. Parang bumabaliktad ang sikmura niya nang gumapang ito pabaliktad  sa kisame at lumabas sa bintana ang lalaking alupihan. Pilit niyang abutin ang sungay nito habang nasa likuran siya.

Nakita ni Don Xavier at Doña Araceli si Dolorosa na hirap sa pagpatay ng nakakadiring nilalang. Napasugod sila at nagpalit ng anyo.

Dinambahan ni Don Xavier ang kalahati ng katawan ng lalaking alupihan.

"Ama, kaya ko na po ito!" Ani Dolorosa.

Bigla na lamang nangisay ang lalaking alupihan at nagpagulong-gulong sa lupa. Nasugatan pa si Doña Araceli sa braso dahil sa mga kamay ng nilalang na sobrang dami.

Galit na galit si Dolorosa sa nakita at walang anu-ano ay tinanggalan niya ito ng isang sungay.

Napasigaw nang malakas ang lalaking alupihan. Pilit niyang sinusuksok ang sarili sa ilalim ng lupa.