LİYUZA

6. Bölüm: Ev Var Evim Yok

Hellöö I'm here. Bölüme geçelim. Satır arası yorumların beni çok mutlu eder. Yıldızımızı da parlatabilirsin. İyi okumalar canım💞

Medya= Dora Ahter

Bölüm şarkısı= Dolu Kadehi Ters Tut - Karanlık

🍂

"Madem bu kadar üzülecektin gelmeseydin. Kalsaydın babanın yanında."
Hiçbir şey demedim. Yanımda olduğunu bile unutmuştum. Sussa, ben rahatlayana kadar beklese olmuyor muydu?

Ağlamam kesildi. Tüm ruhsuzluğumla boşluğuma geri döndüm. Cama kafamı yasladım ve akıp giden yolu izledim. 65. dakikada oldukça büyük bir villaya giriş yaptık. Girişte güvenlik ve kapının dışında iki koruma olduğunu düşündüğüm takım elbiseli adam vardı.

Evin kapısına yakın araba durdu. Çağın aşağıya indi. İnmek için hareketlendiğimde kemiklerimin acısıyla nefesim kesilecek gibi oldu. Birkaç saniye acının azalmasını bekledim.
"İnmek için davetiye mi bekliyorsun?" dedi sinirli çıkan sesiyle. Sinirlenmişti. Döverse cidden dayanamazdım.

Beklemeden hızlıca kapıyı açtım ve indim. Kemiklerim birbirinden ayrılıyor gibiydi ama ifadesiz yüzümü korudum. Canımın yandığını anlarsa hoşuna gider ve daha çok yakardı. İnsanlar böyleydi.

Kapıdaki korumalardan biri valizi alıp eve götürdü. Evin içinden Ahu Hanım ve Kenan Bey çıktı. Ahu Hanım yüzündeki kocaman gülümseme ile yanıma adımladı ve sıkıca sarıldı. Kemiklerimin acısıyla yeniden nefesim kesildi ama mutluluğunu bozmamak için tepkisiz kaldım. Birkaç saniye sonra geri çekildi.

"Hoş geldin kızım." Kızım? Çok samimi değil miydi? Yine de sustum. 'Lanetli çirkin fare' den iyidir Liz. Kafa sallamakla yetindim.
"Hoş geldin Liyuza."
Kenan Bey'in yüzüne bakmadan kafamı aynı şekilde salladım. Yüzüne bakarsam kızabilirdi.

Hadi içeri geçelim. İkizin ve abilerin bekliyor." dedi Ahu hanım.
"Ne!" İkizim olduğunu yeni öğreniyordum. Cidden şaşırmıştım. Ne dediğimi yeni fark ettim. "Ş-şey özür dilerim. Yani ikizim olduğunu bilmiyordum da duyunca şaşırdım, ondan öy-"
"Tamam canım sakin ol. Sorun değil anlıyorum seni ve evet sana çok benzeyen bir ikizin var. Hadi gel, herkesle tanış."

İkizimin olması garip hissettirmişti. Benden bir parça daha vardı ve ben bunu yıllar sonra öğreniyordum. Onu merak ediyordum. Acaba nasıl biriydi? Beni sever miydi? "Seni sevecek tek kişi o veletti ve bak artık yok. Yani seni sevecek kimse kalmadı. Anla bunu küçük sıçan." Beni kimse sevmezdi.

Önümde Çağın ve Kenan Bey, yanımda kolumu hafifçe tutan Ahu Hanım'la beraber 3 katlı eve giriş yaptık. Salon olduğunu düşündüğüm yere gelince durmuştuk. Bizden başka koltukta oturan 5 kişi, daha doğrusu 5 erkek fark ettim. Hepsi kardeşim olamazdı herhalde. Birdi yedi oldular. Her biri bir kez vursa yine sağ çıkamazdım ki.

"Eveeet Liyuzacığım. Bunlar abilerin ve ikizin." 5 abi 1 ikiz mi? Bu kadar zarif bir kadın nasıl bu altı yapılı insanı doğurabilmişti. Ve neden tek kız bendim?

Afallayan surat ifademi görmüş olacak ki "Evet farkındayım biraz fazlalar ve tek kız ikimiziz ama öyle denk geldi işte" dedi ve hepsine tanıtmaya başladı.

Tekli koltukta oturup boş gözlerle etrafa bakan kahve saçlı, yeşil gözlü, otuzlarında gösteren adamı işaret ederek konuştu. "Bu Vuslat, ilk göz ağrım en büyük abin. 28 yaşında ve Ahter Holding'in CEO'su." Olduğundan olgun gösteriyordu. Boş bakışları beni buldu ve iki saniye sonra başka yöne bakmaya devam etti.

Ahu Hanım boğazını temizledi ve babasının yanında duvara sırtını vermiş Çağın'ı gösterdi. Mavi gözleri, açık kahve saçları vardı.. "Numara iki Çağın. 26 yaşında, yazılım mühendisi, şirketin yazılım departmanını yönetiyor." Çağın annesine bakıyordu. Kafamı anladım dercesine salladım.