<ချစ်သောအက္ခရာ>[Completed]

Chapter-31

ဒီတစ်ခါတော့အစောပြုံးရမယ့်အလှည့်ပေါ့..မျက်စောင်းပိစိလေးထိုးပြလိုက်ပြီးလပ်ကီးကိုယ်အနှံ့ပွတ်သပ်ပေးနေလျက်..

"ငါ့တပည့်လေးတစ်ယောက်ပြောတာ အပင်ဆိုင်လည်းရှိတယ်ဆို "

"အင်း ဆိုင်ကတစ်နေရာမှာသပ်သပ်ဖွင့်ထားတာ ညနေသွားကြမလား"

"ဟင် ဒီမှာပဲမဟုတ်ဘူးလား"

"ပြောင်းထားတယ် ဒီနေရာကချောင်ကျလို့"

"အော်"

"သွားကြမလား"

"သွားချင်လို့ပြောနေတာပေါ့ မသွားချင်ပဲဘယ်သူကလေကုန်ခံပြီးမေးနေမှာလဲ"

"ကျစ် ဟောက်စားကလည်းသိပ်လုပ်တက်လာတာပဲ"

"ငြိုငြင်ရင်ဒိုးနော် ငါကတော့ခပ်ပြတ်ပြတ်ပဲ ဟွန့်"

နှုတ်ခမ်းဆူကာရှေ့ကထွက်သွားသည့်အဆိုးလေးကိုသူ့မှာပြန်ပြောစရာစကားမရှိ..ပြန်ဆုံသည့်အချိန် အဆိုးလေးကသူ့အားနည်းချက်တွေအကုန်သိနေခဲ့သည်။ဘယ်ဟာကိုချုပ်ရင်မင်းထက်ကျော်ဇောခံတွင်းမဲ့ဖြစ်မလည်းသိနှင့်နေခဲ့သည်ဖြစ်၏။

*****<ချစ်သောအက္ခရာ>*****

"လင်းခတ် လင်းခတ်"

"ဗျာ သားဒီမှာကိုကို"

"ဘာလုပ်နေတာလဲ"

"ဟို..ဖုန်း..ဖုန်းက"

"ဖုန်းကဘာဖြစ်လဲ နေအုံး မင်းငိုထားတာလား"

ကလေးငယ်ရဲ့မျက်ဝန်းဝမှာမျက်ရည်စလေးတွေတွေ့နေရတဲ့အခါလင်းသစ်အရင်ကလိုလျစ်လျူမရှုနိုင်..လက်ထဲကဖုန်းကိုလုယူကာကြည့်တော့ဆုဆိုပြီးမှတ်ထားသည့်ဖုန်းcallကဝင်ထားခဲ့သည်။

"လင်းခတ်"

"ဟုတ်"

"သူမင်းကိုဘာတွေပြောလဲ"

"ဘာ..ဘာမှမပြောဘူး"

"အခုငါ့ကိုလာလိမ်နေတာလား ရမယ်ထင်နေတာလား "

"ဟင့် "

"လင်းခတ်သူရိန်"

"ဒီတိုင်းပဲ သား သားကိုဖုန်းဆက်တာ"

"ငါ့ကိုအခုအဲ့ဒီ့စကားကိုယုံခိုင်းနေတာလား ဟမ် "

ဂရုဏာဒေါသတို့နှင့်မီးတောက်နေချိန်လက်ထဲကိုင်ထားသည့်ဖုန်းမှာတုန်ရင်လာတော့သည်။ချက်ချင်းကိုင်လိုက်ပြီးအသံမပြုပဲငြိမ်သက်နေလိုက်တော့ နားထဲဝင်လာတဲ့အသံကစူးရှစွာ..