One Shot Stories Compilation

Heartless Mom

"Sige ma... Kung iyan talaga ang gustong gusto mo, ibibigay ko." Parang nagulat pa siya sa sinabi ko pero agad rin nakabawi.Iniwan ko na siya roon at tumungo sa kusina at saka kinuha ang kutsilyo. Hindi. Hindi ko kaya, hindi ko kaya. Napaupo nalang ako sa sahig at patuloy na umaagos ang luha sa mga mata ko.

"Alam mong bata ka simula nong dumating ka nagkanda malas malas na ang buhay ko. Nagsisisi ako kung bakit pinanganak pa kita sa mundong to. Nagsisisi ako na naging anak kita, sana hindi nalang kita naging anak, sana hindi nalang. Sa karami rami na tao na pwede kong maging anak, bakit ikaw pa?"

"Ang mamatay ka, iyan ang gustong gusto ko na gawin mo na ikakasaya ko."

"Hindi ka nagkamali sa narinig. Tama ang narinig mo ang mamatay ka iyon ang gustong gusto ko na gawin mo na ikakasaya ko."

"Oo."

Napapikit ako at tinakpan ang aking tainga ng bumalik na naman sa aking isipan ang sinabi ni mama.

"Oo. Gagawin ko na, gagawin ko na." Bulong ko. Mama ko na eh, mama ko na mismo ang nagsabi syempre bilang anak niya susundin ko ang gusto niya. Ika nga,"Sundin ang sinasabi ng ina." Gugustuhin ko nalang na mamatay dahil sa sakit na mayroon ako, kesa sa mamamatay ako dahil iyon ang kagustuhan at kasiyahan ni mama. Patawad. Patawad. Alam kong kulang ang salitang patawad para patawarin mo ako, kasi hindi kapatawad-
patawad ang gagawin ko. Ang daming tao na gustong mabuhay pero ito ako sasayangin ko lang ang buhay na ibinigay mo saakin pero sana, sana maintindihan mo'ko sa gagawin ko.

"Ito na ma, ito na ang gustong gusto mo na gawin ko na ikakasaya mo na mas lalong ikakasakit ko." Tinutok ko ang kutsilyo sa tiyan ko, isasaksak ko na sana ng may sumigaw.

"Wag! Ate." Na ikinatigil ko, sabay rin kaming napatingin sa pintuan.

"Ano ba naman iyan kiyerylle ayon na iyon eh." Wala ka talaga ibang ginawa ma kundi saktan ako lagi. Ang galing mo talaga manakit, talento mo na siguro iyon.

Napatingin si kiyerylle kay mama.

"Ma." Sambit niya kay mama saka lumingon siya sakin na may luha sa mga mata.

"Ate nakikiusap ako saiyo ibaba mo yan, alam kong hindi mo kayang gawin yan." Nakikiusap na saad niya pero hindi ko binaba kaya't lumapit siya sa akin pero umaatras ako hanggang sa tumigil siya.Tumingin siya kay mama.

"Nakikiusap ako saiyo ma, pigilan mo si Ate maawa ka ma."Lumuhod pa si kiyerylle pero talagang pusong bato si mama.

"Tumayo ka riyan kiyerylle, hindi ikaw ang makakapagpigil sa akin."

"Ma.. pakiusap...Ma." Yinakap pa niya ang mga binti ni mama pero walang nangyari.

"Bakit hindi mo parin ginagawa, gawin mo" Hamon niya sa akin. Bakit ganoon ka ma?

"Ma.. ano ba? Ate huwag!"
Mabilis siyang tumayo sa pagkakaluhod at tumakbo sa akin pero huli na, mabilis pa sa alas kwatrong sinaksak ko na ang tiyan ko, impit akong napasigaw sa sobrang sakit, at hapdi ngunit wala lang to. Mas masakit pa ang mga binitawan na salita ni mama kumpara dito.

Nabitawan ko ang kutsilyo, dahan dahan akong napaluhod at bumagsak. Nakita ko ang paglapit ni kiyerylle habang humahagulhol sa kakaiyak.

"Bakit? Bakit mo iyon ginawa ate?Bakit?" Umiiyak na tanong niya.

"Ikaw ang nagsabi sakin na bawal kitilin ang buhay dahil iyon ang pinakamakasalanan na gagawin pero ginawa mo." May hinanakit sa boses na aniya.

"S-so-rry, s-so-rry ki-ye-ry-lle, s-so-rry"
Inangat ko ang dalawa kong kamay para punasan ang mga luha niya na basang basa, at saka ako malungkot na ngumiti sa kaniya.

"S-so-rry k-ku-ng na-ga-wa k-ko i-to, p-pe-ro s-sa-na m-ma-intin-d-di-han m-mo n-na k-kai-la-nga-n k-kong g-ga-win i-ito, p-pa-ra m-ma-wa-la a-ang k-ka-m-mala-san n-na d-da-la k-ko,d-da-hil g-gus-t-to t-to n-ni m-ma-ma, i-kka-ka-s-saya n-ni-ya i-to." Nahihirapan na ani ko.

"T*ng*nang kaligayahan yan nakakasakit at nakakamatay."

"Ki-ye-ry-lle." Biglang saad ko. Ayaw ko talagang magmura siya, pinagbabawalan ko.

Nilalabanan ko ang pagpikit ng mata ko.

"Ate...ate...pakiusap wag, wag mo munang ipikit ang mga mata mo okay, Dadalhin kita sa hospital, dito ka lang tatawag lang ako para humingi ng tulong." Tumayo siya at patakbo na pero,

"Ki-ye-ry-l-lle."Napatigil siya at dahan na lumingon sa akin. Mas lalong bumuhos ang mga luha sa mga mata niya saka umiling iling.

"W-wag, w-wag m-mo n-na k-ko-ng da-l-h-hin p-pa d-da-hil a-l-lam k-ko n-na d-di-to n-na m-ma-ta-ta-po-s p-pa a-ang b-bu-ha-y n-na w-wi-na-ka-s-san k-ko n-na.S-so-rry. s-so-rry. M-ma-a-ri k-ka b-ba-ng m-man-ga-k-ko s-sa'k-kin n-na h-hu-wag n-na h-hu-wag k-kang m-ma-ga-ga-li-t, h-hu-wag k-kang m-mag-ta-ni-m n-ng g-ga-li-t s-sa p-pu-so m-mo, h-hu-w-wag k-kang  m-mag-sa-lita n-ng m-ma-sa-sa-ki-t k-ku-ng g-ga-lit k-ka d-da-hil a-ang m-ma-s-sa-ki-t n-na s-sa-li-ta h-ha-ba-ng b-bu-ha-y s-sa-ri-wa.
A-a-la-ga-an m-mo s-si m-a-ma p-pa-ti r-rin s-sari-li m-mo M-mag-i-i-ngat k-kayo l-lgi a-ah.M-ma-hal n-na m-ma-hal k-ko k-ka-y-yo."

Bumaling ako ng tingin kay mama na nakatulala sakin, at hindi nakagalaw sa kinatatayuan niya. Ngumiti ako sa kaniya.

"I-ito n-na m-ma,s-sa-na m-ma-ging m-mas-sa-ya k-ka s-sa k-ka-gus-stu-ha-n m-mo n-na m-am-ma-ta-y a-ako s-sa m-mun-d-do." Naramdaman ko na may isang butil na tumulo sa gilid ng mata ko, kasabay nun ang tuluyang pagpikit ng mga mata ko at ang pagsigaw ni kiyerryle sa pangalan ko.

Kiyerylle santos pov

"Ate, hindi. Hindi." Humahagolhol na sigaw ko. Tumakbo ako palapit sa kaniya.

"Dadalhin pa kita sa hospital, dadalhin pa kita."Mahigpit ko siyang yinakap at doon mas lalong bumuhos ang luha ko ng hindi ko na narinig ang tibok ng puso niya.

Nanghihina akong tumayo at tiningnan si mama habang may mga luha saking mata.

"You're a heartless mom. But Why? Why you are our mother? Bakit ikaw pa." Galit na umiiyak na nagtatanong, kung bakit siya pa. Nakita ko ang pagkagulat sa mukha niya, hindi niya ko nakikita na nagagalit na nagsisigaw kasi laging mahinahon lang ako kaya, gano'n nalang ang pagkagulat sa kaniya.

"Anak." Sambit niya, nagdaan rin ang sakit sa mukha niya, nagtulo rin ang luha sa mata niya. Hinding hindi ako nagsisisi na pinagsalitaan ko siya ng ganoon, bagay lang sa kaniya iyon. Sorry ate, sorry kung hindi ko matutupad ang huling pangako mo pero sana, sana maintindihan mo rin ako.

"Nakiusap ako sayo ma...nakiusap ako, lumuhod pa sa harap mo para pigilan si Ate dahil alam ko na ikaw lang ang makakapigil sa kaniya pero anong ginawa mo?" Sigaw ko.

"Ha?Anong ginawa mo? Anong ginawa mo ma." Mahinang sabi ko. Napaupo nalang ako sa sahig habang humahagolhol sa kakaiyak.

"AHHHHHHHHHHH!"Sigaw ko. Sobrang sakit. Sobra. Hindi ko maipaliwanag kung gaano kasakit ang naramdaman ko ngayon basta ang alam ko sobrang sakit. Hindi ko kaya, hindi ko kayang tanggapin na wala na, wala na si ate at isipin na dahil kay mama kaya wala na siya.

"Nang dahil sa gusto mo mawala ang kamalasan na dala ni ate kararylle. Dahil sa ikakasaya mo ang mamatay siya nagpakamatay siya sa harap mo. T*nginang kaligayahan yan,nakakasakit, nakakamatay. Ngayon ma, tatanugin kita masayang masaya ka ba na namatay si ate? Paano mo iyon nakayanan? Paano mo yan nagagawa? Pano mo nasasabi ang mga masasakit na salita sa sarili mong anak? Tao ka pa ba, ma?" Tanong ko.
Hindi siya nakasagot, wala na kong pakialam. Walang respeto? Nawala na ngayon. Huwag niyo pagsalitaan ng ganiyan ang magulang niyo kasi kahit bali-baliktarin man ang mundo magulang niyo parin siya? Oo nga't magulang namin siya, anak lang niya kami pero bakit siya pa mismo ang nagbibigay ng sakit.

"Ikakasaya mo na mamatay si Ate. Ako? Hindi. Hinding hindi ko ikakasaya na mamatay si ate kararylle. Ikakasaya ko, kung... mamamatay rin ako." Mabilis kong dinampot ang kutsilyo na ginamit ni Ate.

"Anak huwag! Huwag!" Tumakbo siya sakin pero tumayo nako at walang ano-ano na sinaksak ko yon sa tiyan ko. Napaigik ako sa sakit. Napabagsak ako sa sahig at nabitawan ang kutsilyo. Napatingin ako kay ate at saka ko siya hinawakan sa kamay.

"May kasama ka na ate. Magkasama na rin tayo pumunta sa kabilang buhay." Unti unti ko ng pinikit ang mga mata ko ng may ngiti sa aking labi.

"Anak, anak? Gumising ka, gumising ka? Anak? Hindi. Hindi. Hindi..."