🔥គំនុំស្នេហ៍ម៉ាហ្វៀ🔥

ភាគទី12: ហឹក~~បងប្រុសជួយជីនផង

  ...នៅលើកោះ...

    ងាកមកមើលរាងតូចរបស់យើងឯណេះវិញបន្ទាប់ពីគេងឈឺនៅលើគ្រែអស់ជាច្រើនថ្ងៃពេលនេះគេក៏បានជាសះស្បើយមកជាធម្មតាវិញហើយ   ដោយបានការមើលថែយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ពី  អ៊ុំស្រីហ៊ុនសុី។ 

    ជីន  អង្គុយផ្អែកខ្នងនិងក្បាលគ្រែនៅក្នុងបន្ទប់ដ៏ធំទូលាយរបស់  យ៉ុនហ្គី  តែម្នាក់ឯងភ្នែកក៏ចេះតែសម្លឹងមើលទៅទ្វាមិនឈប់
ដោយទឹកមុខសែនសោកសៅបំផុត។ តាំងពីងើបពីឈឺមក  ជីន  ត្រូវនៅក្នុងបន្ទប់ដ៏ធំទូលាយនេះតែម្នាក់ឯងព្រោះតែ  យ៉ុនហ្គី  មិន
បានអនុញ្ញាតឱ្យគេដើរចេញទៅណាផ្ដេស
ផ្ដាសនោះទេ។

    ទោះបីជាខ្លួនមិនបាននៅលើកោះក៏ពិតមែនប៉ុន្តែ យ៉ុនហ្គី  ក៏មិនភ្លេចបញ្ជាឱ្យកូនចៅក្រោម
បង្គាប់ឃុំឃាំង  ជីន  ទុកឱ្យនៅតែក្នុងបន្ទប់របស់នាយដែរ។  ដើម្បីបង្ការខ្លាច  ជីន  លួចរត់នាំឱ្យពិបាកទៅតាមចាប់យកមកវិញទោះជាដឹងថា  ជីន  រត់ទៅណាមិនរួចក៏ដោយ។

    ក្រាក!!!

    ទ្វាបន្ទប់ត្រូវបានបើកឡើងដោយ  អ៊ុំស្រីហ៊ុនសុី  គាត់ក៏ដើរចូលទៅខាងក្នុងបន្ទប់ដោយក្នុងដៃមានកាន់ថាសអាហារយកមកជាមួយផងដែរ។  បន្ទាប់ពីរៀបចំអាហារដាក់
លើតុកញ្ចក់រួចហើយ  អ៊ុំស្រីហ៊ុនសុី  ក៏ងាកមកនិយាយជាមួយនិងរាងតូច~~

     «មកញាំុអាហារពេលល្ងាចទៅអ្នកប្រុស!   អ៊ុំបានរៀបចំរួចហើយ» អ៊ុំស្រីហ៊ុនស៊ី  និយាយហើយគាត់ក៏ដើរទៅបើកបង្អួចឱ្យមានខ្យល់ចេញចូលនៅក្នុងបន្ទប់ដើម្បីឱ្យរាងតូចបានទទួលខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធខ្លះ។

    «...»  ជីន  ក៏មិនបានបដិសេធអ្វី  ទាញភួយចេញពីដងខ្លួនហើយក៏ដើរទៅតុកញ្ចក់ដើម្បីញាំុអាហារដែល  អ៊ុំស្រីហ៊ុនស៊ី បានរៀប
ចំទុកឱ្យ។  ក្រោយពីអង្គុយញាំុអាហារអស់មួយសន្ទុះទីបំផុត  ជីន  ក៏បានញាំុរួចរាល់។ ហើយ  អ៊ុំស្រីហ៊ុនសុី  ក៏មកជូតសំអាតតុកញ្ចក់អោយបានស្អាតបាតវិញមុននិងដើរទៅបិទបង្អួចហើយក៏ចាក់សោឱ្យបានរៀបរយវិញ។

    «អ្នកប្រុសសម្រាកចុះ!  អ៊ុំចេញទៅវិញសិនហើយ»  អ៊ុំស្រីហ៊ុនសុី  និយាយហើយក៏ដើរ
ទៅរកទ្វាយ៉ាងលឿនព្រោះតែទ្រាំមើលទឹកមុខសោកសៅរបស់រាងតូចមិនបាន   បើសិនជាគាត់ហ៊ានតែនូវយូរជាងនេះបន្តិចទៀតច្បាស់ណាស់ថាក្មេងមុខមាត់គួរឱ្យស្រលាញ់ម្នាក់នេះប្រាកដជាអង្វរករដល់គាត់ឱ្យជួយគេទៀតជាក់ជាមិនខាន។