Koridor

Bölüm Bir

Montumu aldım ve hızla dışarı çıktım. Eğer hızlıca gitmezsem otobüsü kaçıracaktım. O telaşla yanıma telefonumu almadığımı bile fark edemedim. Asansörü beklemek istemediğim için hemen merdivenlere yöneldim ve koşarak bazen de bir kaç merdivenden atlayarak en alt kata indim. En alt katta telefonumu yanıma almadığımı fark ettim kendime küfürler yağdırırken merdivenleri hızlıca çıkmaya başladım. Daireme ulaşmama 1-2 merdiven kalmışken merdivenlerden birine takıldım ve merdivenlerden aşağı yuvarlanmaya başladım. Birkaç dakika sonra gözümü açtım. Her yerim ağrıyordu ve büyük ihtimalle otobüsü de kaçırmıştım. Yavaşça ayağa kalktım etrafıma baktım. 

"NE!" diye bağırdım. Yuvarlandığım merdiven yoktu onun yerine orada bir duvar vardı. Binanın camları ve merdivenleri yerine gri duvarlar vardı. Karşıma baktığımda ise bir kapı vardı. Yavaşça kapıya doğru ilerledim. Kapıyı açmak veya açmamak arasında gidip geldim ama son kararım kapıyı açmaktı. Sonuçta kapıyı açmasam yapabileceğim hiç bir şey yoktu. Tek çıkış bu kapıydı. Kapıyı açtım ve içeriye girdim. Etrafı incelemek için kapıdan biraz uzaklaştım. Gördüğüm tek şey farklı bir koridordu fakat sonunda kapı yoktu.

Pat!

Arkamdan gelen sesin ne olduğunu görmek için baktığımda içeri girdiğim kapının yerine bir duvar gördüm. 

"Lanet olsun!" diye bağırdım ve hemen koridorun diğer ucuna baktım. Kapı oradaydı.

Eğer o kapıdan içeri girersem diğer kapıya olduğu gibi o da kaybolabilir ve bu hiç durmadan devam eden bir döngü olabilir. Aynı zamanda uyandığım yerden daha da uzaklaşmış olurum. Yani iki seçeneğim var.

1 Burada kal ve susuzlukla, açlıktan öl

yada

2 O kapıdan içeri gir ve muhtemel bir döngüye takıl. Döngünün sonucu da açlıkla susuzluktan ölüm yada delirip intiharla sonlanır.

Fakat çıkışa ulaşmak için de bir şansı olabilir. Burada ölümü beklemektense savaşmayı tercih ederim.

Kapının koluna uzandım ve kapıyı yavaşça açtım. Dışardan bakıp içeride ne olduğunu anlamaya çalıştım fakat içerisi karanlıktı hiç bir şey göremiyordum. Cesaretimi topladım ve odaya girdim.

Oda hala karanlıktı. Fakat dikkatli bakınca buranın bir oda değil bir koridor olduğunu fark ettim. 'Harika şimdi bir döngüde sıkıştığım kesin' diye düşündüm kendi kendime.

Pat!

Bu sefer arkama bakmayı bile gerekli görmedim ne olduğu kesindi. Kapı ortadan kaybolmuştu. 

Pat!

İkinci sesle hemen arkamı döndüm. Her ne kadar bir şey göremesemde ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Etrafa bakındım ve ikinci sesin neyden geldiğini anlamaya çalışıyordum. 

"Koridora hoş geldin"