Sirius kolundaki sepeti sallayarak uçurumun kenarına doğru yürüdü.
"Neden eski eşinin ölümüne bir gül takdim etmiyorsun Mionelki Raziel?"
Mionelki sert adımlarla Sirius'un arkasına yaklaştı ve onun kolundaki sepeti asılarak kendi eline aldı. Sepeti...
Medyadaki şarkı, hikayede bahsettiğim şarkı ama oradaki dans buradaki dans değil çünkü oradakini araştırıp öğrenmeye üşendim :D
Dokuzuncu bölüme yazdığıma inanamıyorum??? Ama sanırım bu iyiye işaret! (＠'ー')ﾉﾞ
Okuyan, oylayan ve yorum yapan herkese çok teşekkür eder, bir kucak veririm! (⊃｡•́‿•̀｡)⊃
Şimdi, keyifli okumalar!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm 8: Evime hoş geldin Raven.
Yine her zaman yaptıkları gibi Mionelki ve Sirius aralarında hiçbir şey yaşanmamış gibi davrandılar. Sanki aynı yatakta uyuyunca sorun yoktu ancak aynı yatakta uyanınca gerçekler can acıtacak gibiydi. İkisi de tuhaf bir şekilde bunun farkında olarak uzaklara kaçtılar.
Sabah tekrar yola çıktıklarında artık sis yoğunlaşıyor ve güneşi tamamen kaplayarak altında gizlenen hiçbir sırrı açık etmiyordu. Toprağın canlılığı kendini kaybediyor, sıcaklık gittikçe düşüyordu. Hatta öyle ki grup üzerilerine daha kalın cübbeler geçirmek zorunda kalmışlardı.
Daman atının üzerinde derin bir iç çekti. "Sadece birkaç aylığına evimden ayrı kalmama rağmen gerçekten havasını bile özlemişim!"
Mionelki de içten içe bunu onaylıyordu. Batının soğuğuna, çamuruna, solucan ve kurbağalarına alışkındı. Doğal olarak özlemişti de.
Alexa ise bu durumdan hoşnut değildi. Sanki buraya yemek olmaya gelmişler gibiydi. Her an bir yerlerden kurtlar, araknomorflar, dev örümcekler çıkabilirdi ve üstelik... Kimse de buna itiraz etmezdi! Çünkü batı gerçekten tüm şeytanı yaratıkların vatanıydı.
Yoldaki toprak nemli ve sonunda çamurlu bir hale döndü. Atın nalları altında cıvık bir ses çıkarıyordu.
Birkaç saat içinde de, sisin daha da karardığı vakitler büyük rün işlemelerle kaplı bir kapıya varmışlardı.
Duvarın üstündeki boru öttü ve birkaç tükmek davula vuruldu.
"Geldiler! Onlar geldiler!!!"
Bu yerleşke batıdaki hırsızlardan ya da vahşi yaratıklardan korunmak için yüksek bir surla çevriliydi. Kapının zinciri şangırdayarak çözüldüğünde tahtalar gıcırdadı. İçerisi, batının yollarının çıkacağı bir yer gibi görünmüyordu. Büyük bir kalabalık içeride az önceki sessizliği yaran bağırışlar sergilediler. Bağırarak tek bir türküyü söylemeye başlamışlardı.
