Sevda Karası (1 Mayıs'ta kalkacak)

19🖤

Bölüm Şarkısı: İntizar/Su Gibi Gözlerin

🖤

Senden başka yolum yok dedin,
Nasıl başka yolu seçtin?
Anlatsana sevgilim,
Sen bizden nasıl vazgeçtin?

🖤

1. Kitabın finaline son 1 bölüm

Keyifli okumalar, oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız lütfen.

&

"Sen kendine ne yapıyorsun? Sırma bu karşımdaki benim kardeşim değil!" Kara'nın sert ses tonuna eklenen kızgınlık mutfağa kadar gelmişti. Kapıya doğru ilerlediğimde daha büyük bir kavganın çıkmasından korkmuştum.

"Kullanmış beni resmen abi ona yaklaşmak için! Sen de biliyorsun onu sevdiğini! Çok seviyor abi bana versin istediğim bütün sevgiyi onun ayaklarının altına serecek kadar çok seviyor!" Sırma'nın sesi hıçkırıkları ve ağlamaları arasında bağıra bağıra haykırırken olduğum yerde kaldım.

Mutfaktan çıkarken salona varan adımlarımla beni ilk fark eden Sırma oldu. Gözlerinden akan yaşla bakarken nefret doluydu sanki. Ben ona ne yapmıştım? On yıllık arkadaşımı tanıyamıyordum. Yıllardır bir başkası sanki arkadaşımdı benim, bu karşımdaki kadın ise çok yabancıydı. Başımı çevirdiğimde Kara'yla göz göze geldik, siniri üstündeydi hâlâ.

"Sen Timur'un sevdiği kadının kim olduğunu biliyor muydun?" Soruyu sorarken cevabını biliyordum ama yine de sordum.

Başını bir kez öne eğip kaldırdığında şaşırmam gerekiyordu sanırım ama bugün olanlardan sonra kendimde şaşıracak gücü bile bulamıyordum. Sırma'ya doğru döndüğümde elinin tersiyle gözyaşlarını silmiş derin bir nefes almıştı. Abisine doğru bakarken ondan bir tepki bekliyor gibiydi.

"Evine git Sırma sonra konuşacağız bu konuyu." Kara arkasını dönerken konunun burada kapanmayacağı belliydi.

Sırma bir şey demeden salondan çıktı, kapının sesi geldiğinde ikimiz baş başa kalmıştık. Ona doğru ilerleyip belinden sarıldım. Sırtına doğru yaslandığımda gergin bedenini hissettim. Bir süre öyle kaldık. Sonunda bana döndüğünde yüz yüze geldik. Saçlarımı geriye doğru atıp gözlerimin içine baktı.

Elinden tuttuğumda onu peşimden sürüklememe izin verdi. Yatak odasına girdiğimizde yatağa oturmasını sağladım. Giysi dolabını açıp iç bölmedeki çekmeceyi açtım. Kutuların üstünde elim ilerlerken istediğimi bulduğumda durdum. Kutuyu elime aldığımda ona doğru döndüm.

"Bu saati bir yerden hatırlıyorum sanırım ama aklıma gelmedi bir türlü. Daha önce hiç taktın mı?" Sorumu beklemiyor olmalıydı ki önce bana sonra da elimdeki saate kaydı gözleri.

"Sırma'nın hediyesiydi kordonu eski olduğu için belki dikkatini çekti. Yıllar önce almıştı bana." Garip olsa da beni cevapsız bırakmamıştı.

Başımı usulca sallayıp arkamı dönüp kutuyu yerine koydum. Abine aşık olduğumu bile bile beni umut etmeye yöneltirken aklından ne geçiyordu Sırma? Sırtımda hissettiğim derin bir yara açan hançer beni oluk oluk kanatıyordu. Sırma abisine aşık olduğumu biliyordu. Mezuniyette beni zorla abisiyle tanıştırmak istemesi, onun aldığı demetten bana bilerek beyaz bir gül vermesi, aldığı saat hatta o gün beni hastaneye çağırması. Kara'nın yanına geleceğini bile bile beni hastaneye çağırmıştı. Ben o gün yara almamıştım sadece pansuman yaptırmam için ısrar eden Sırma'nın benim için üzüldüğünü düşünerek kısa süreliğine hastaneye uğraşmıştım. En yakın arkadaşım beni aşık olduğum abisinin yoluna atıp durmuştu.