My Sorority Girl (COMPLETED) Soon To Published Under Twinkle Dream Press

Chapter 2 ~ Save Me

Mairi was so annoyed when she received an invitation through email. She need to attend a Sorority meeting and after party. She couldn’t disobey their president with petulant attitude. So, she decided to join them and change her pj’s quickly. She’s newly survived that’s why she oblige to attend however she’s little scared the presence of higher council. But maybe she might enjoy their presence and company.

“Laarni, attend ka?” I called her and asked kung nakatanggap din siya ng invitation. But she need to refused it dahil hindi pa umaalis ang Mommy niya kaya need niya daw magpakatino muna at kinausap niya na si Sharmane na hindi siya makakaattend. She was thinking it too pero nakakahiya kung tatanggi siya. Binayaran pa naman siya noong maglinis ng kwarto na iyon.

Kaya kahit nag-aalinlangan siya ay tumuloy pa rin. Kahit mag-isa siyang pupunta doon ay lakas loob niyang hahanapin ang sinasabi na venue. She’s Mairi Ellison from orphanage. Kung mahina siyang nilalang ay hindi siya makakarating sa sitwasyon ng buhay na ganito. Kaya nagreply siya sa email invitation na makakarating siya.

“Kuya d’yan na lang po sa kanto.” She ordered to a tricycle driver na nasakyan niya dahil wala ng taxi’ng dumadaan.

“Are you sure Miss? Dito talaga?” Napakunot ang noo ni Mairi ng marinig ang tinuran ng driver. Mukhang nag-aalala ito sa bababaan niya. Medyo madilim rin kase ang lugar na iyon at wala man lang mga taong nasa paligid. Pero iyon ang nakalagay na address sa email na natanggap niya.

“Opo. Dito na lang kuya. Magkano po?” Bumaba na siya sa tricycle at sinabi ng driver kung magkano. Pero bago ito umalis at pinaharurot ang tricycle ay nagsalita ulit.

“Mag-iingat ka Miss.” Si Kuya talaga concern na concern eh. At may ngiti sa mga labi ni Mairi dahil dalawang beses na siyang tinawag na 'Miss' ni Kuya driver.

Wow! Is she looks like a lady? Kung mapagkakamalan siya na dalaga na sa edad na 19 dahil 5'3" ang height niya at nakajacket pa siya at nakatago sa hood ang ulo niya. Natatakpan ang babyface niyang mukha na labas ang mahabang kulot na buhok kaya napagkakamalan siyang dalaga.

Pagkaalis ng tricycle ay ipinaikot niya ang paningin niya sa paligid. No one was in sight. There's an empty building five meters away but no sign for people around the area. May sketch naman ang lugar kaya impossibleng nagkamali siya ng pinuntahan. Pagbaba sa kanto ay may waiting shed tapos at building sa hindi kalayuan. Tama naman ang nakasaad sa sketch at sa unahan ng building ay white mansion ang nakatirik at doon ang venue ng meeting nila.

Nag-ipon si Mairi ng lakas ng loob bago niya tinahak ang kalye papunta sa white mansion na sinasabi. Naglakad siya hanggang sa papalapit na sa abandonadong building. Tumitindig ang balahibo niya but she divert it into other things. She walks. Step by step. She heard nothing but only lapping of water in the diatance. Then she's getting closer to the empty building the beats of her heart was unusual. The streetlamps are all working but still dark in that area. She feel someone staring him.

Then she startled when he heard a small laugh in the distance. ‘Guni-guni ko lang iyon.’ Mairi thinks and trying not to feel scared. But the laugh of a man she guess was getting nearer. Mairi was about to pass the building then she felt a small amount of relief but when she’s on the last step away from building she saw a two statues from the dark side.

She don't know what to do. Hindi siya sumigaw dahil baka multo lang iyon gaya ng nasa utak niya. Pero hindi na niya napigilan ang takot niya kaya kumaripas na ito ng takbo. Malapit-lapit na rin ang venue na sinasabi sa email kaya binilisan niya pa. Pero mukhang mas mabilis sa kanya ang dalawang rebulto na sumusunod sa kanya at tumatakbo rin. Nalampasan pa siya nito at hinarangan siya.

"Padaanin ninyo ako. Mali-late na ako." Sabi niya na nanginginig ang boses at humahangos. Hindi siya makakilos dahil palapit sa kanya ang dalawang lalaki na pareho may suot na sombrero na kahit natapat sa ilaw ng poste ay hindi niya makilala. Pareho nakasuot ng pantalon at itim na jacket na may hood. Kahit may sombrero na sila ay nakapatong pa rin ang hood kaya hindi niya maaninag ang mukha. Tumapat rin si Mairi sa poste na may ilaw. Umatras siya para may makakita sa kanya. Umaasa siya na may makakakita sa kanya sa ganoong sitwasyon. But she's hopeless dahil wala man lang kabahayang malapit maliban sa white house na iyon na medyo malayo pa at nakasara lahat ng bintana. Tanging liwanag lang ang nakikita niya. Wala man lang tao na dumungaw sa bintana para makita siya.

Kung malampasan niya lang sana ang dalawang ito ay makakarating siya ng buhay sa white house pero parang hindi siya titigilan hangga't hindi siya mahawakan. Mukha namang matino ang mga suot ngunit mukhang mga nakainom lang at inaatake ng pagkamanyak. Nag-uusap rin ng hindi niya maintindihan. Mukhang dayo lang ang mga ito dito sa lungsod.

Sinusubukan siyang hawakan pero umaatras siya. Pero naiinis na kaya mabilis siyang dinakip at hinawakan ng dalawa ang magkabilang braso niya at kinaladkad papunta sa abandonadong building.

"How dare you touch me.!." She cried and yelling loud. "Help! Help!." Nagpupumiglas siya pero malakas ang dalawang lalaki kaya hindi man lang siya makagalaw.

"Bitawan niyo ko! I'm late for my Sorority meeting." She's trying to inform them about Sorority and hoping they would frighten them if they heard that she's belong to a respectful and fearless organization but the two foolish man look each other and bursting to laugh like they're never be afraid of anything.

"Don't worry baby. We're also a fraternity man and you are our master." Mairi look at them with arrogant face. They called themselves a 'man' it means hindi niya kaedad ang mga ito. Base on their voices. Their around mid 20's. Hila-hila pa siya ng dalawa papasok sa kaloob-looban ng building while her mind searching for something to use as a weapon. But the building is dark and empty. Sobrang dilim na sa part na iyon pero ang dalawang ito ay mukhang sanay na sanay pumasok sa abandonadong building na iyon. Wala man lang liwanag. Kahit ang buwan ay nagtago na nang makitang nasa panganib siya at parang may nagbabadya pang ulan. Kung mangyari iyon ay talagang walang makakarinig sa kanya kahit magsisigaw at maglulupasay pa siya.

"Pakawalan ninyo ako! May kailangan pa akong puntahan. Pag nakawala ako dito mananagot kayo!." Pagpupumiglas niya.

"Ssshhhh. Huwag kang maingay dahil sayang lang ng boses mo. Mamaya ka na mag-ingay pag nasa ibabaw mo na ako." Nakakadiring sabi ng isang lalaki na medyo mataba. Ang isa naman ay patpatin na mukhang kaya niya lang patumabahin. Ang matabang lalaki at matangkad kumpara sa isa.

"Tama. Mamaya mo na ibuka ang bibig mo para hindi ka mapaos." Sabat naman ng isa. Parang binuhusan siya ng may yelong tubig sahil sa mga narinig. Nag-uusap pa ang mga ito nang hindi niya maintindihan. She's expecting it. Pero ngayon niya lang narealize na talagang gagawin iyon sa kanya. Pinaplano na hahalayin siya.

Then they stop in one place. The tall man pushed her to the wall and tried to kiss her neck. Nakakasuka ang amoy nang mga bibig nito. Mairi trying to tilt her head para hindi maamoy ang mga hininga nito at hindi siya mahalikan pero nanghihina na siya. Kaya naramdaman niya na lang nang biglang halikan siya ng lalaki at yakapin siya. Mairi closed her mouth and forcing it not to open for this foolish man. She's never been kiss tapos ito lang na mga mahalay na ito ang makakauna sa kanya. She need to think. She need to do something. Then naramdaman niyang malayang nakakagalaw ang mga tuhod niya kaya buong lakas niya tinuhod ang pagitan ng lalaki sa harap niya.

Nagulat siya sa mga sumunod na pangyayari dahil bigla na lang bumulagta ang lalaki sa harapan niya. Wow! Ganoon siya kalakas para mapatumba niya ang lalaking ito. Hindi siya makapaniwala sa ginawa niya. Ang isa ay parang natakot kaya tumakbo ito palayo na nabunggo pa sa ilang kahoy na nandoon sa loob ng building.

"Wew! Isang tuhod ko lang katapat nila?." Bulong niya sa sarili na mukhang proud na proud. Pero napasigaw siya ng may gumalaw sa harapan niya at may biglang nagbukas ng maliit na flashlight.

Akala niya tumayo ang lalaking tinuhod niya pero nakita niya itong nakabulagta pa rin. Okay. Someone saved her. Napaupo si Mairi sa halo-halong emosyon na kumapit sa buong pagkatao niya kaya nilapitan siya ng savior niya.

"You're safe now." He stated. At doon niya lang narealize na may narinig rin pala siyang kakaibang ingay kasabay ng pagtuhod niya sa lalaki. Someone hit the back of a tall man at siya iyon. She don't know where it landed pero iyon ang nangyari. Ang taong nakatayo sa harapan niya ang may kagagawan.

Nanginginig pa siya habang chini-check ng savior niya ang taong nakabulagta. "He just fainted and unconscious." A man says. Her savior was an englishman.

"Are you okay miss?." Now he fully heard the voice of her savior. Mairi was still shaken. She's unable to speak. Kumakalabog pa rin ang dibdib niya dahil sa takot and her body were weak. Her hands trembling but she's trying to stand to approach him. But she ended hugging her savior without a second thought while saying.

"Thank you. Thank you for saving me."

Z