HAYAT ÜZERİNE
Anne rahmine düştüğümüz andan itibaren aslında bizim için hayat başlamış demektir. Çünkü yavaş yavaş şekillenmeye başlıyoruz. İlk başta fasülye tanesi kadarken aylar geçtikçe burnumuz ağzımız elimiz ayağımız derken anne karnında büyüyoruz. Ve 9 aylık olduğumuz da küçükken acısını tatmadığımız çelmesini yemeğimiz hayata gözümüzü açıyoruz. İlk ağlamamızı bile o zaman gerçekleştiriyoruz. Hep şunu düşünmüştüm biz neden 9 aylık doğuyoruz da 3 ay sonra doğum günümüz kutlanmıyor diye çok saçma bir düşünce gelebilir evet biliyorum söyleyince bana da geliyor ama meğer bizim doğduğumuz günle başlıyor ya hayat ondan dolayı o güne göre sayılıyormuş. Mesela bir araba düşün bugün aldın 1 sene geçince aa bugün 1.senesi falan diyoruz insan yaşıda öyle galiba. Neyse dediğim hayatın kaderi doğduğumuz gün belli oluyor. Çok uzun bir hayat başlıyorrr. Acısı ile tatlısı ile bol gülmeli bol ağlamalı hayat parçalara ayrılmış yapboz gibidir aslında 1 parçayı yapmak için 1 diğerini bulmak onu yerine koymak gerek ilk aldığında çok çabuk dizemezsin (tabi üstün zekalı değilsen) mesela yapbozu demi sonra artık yavaş yavaş 2 3 derken nerde hangi parça var öğrenirsin daha hızlı düzersin. Hayatta alsında bir nevi böyle bişey düşüp kalkmalar acı çekmeler zorluklar derken ilk seni dener sabrını ölçer. Ama bunları atlattıkça hayat ipliğin bir yeri düğüm olur da açınca diğer yerleri çok kolay sararsın onun gibi ardı ardına kolaylaşır. Bizde öyle ilk zorlukları okucaz bu kitapta sonra yavaş yavaş çözümleri hayatın bambaşka olan yerini göreceksiniz karanlıktan aydınlığa çıkmak dileğiyle kendinize çok iyi bakın. :)
İlk bölümü nasıl buldunuz sizce 10 üzerinden kaç?
