ကျွန်တော်သစ်သီးခြင်းတစ်ခုနှင့် SR corp Companyကိုသွားခဲ့သည့်ရက် အပြီးတွင် ဆွေးနွေးမူများစွာထပ် လုပ်ခဲ့သေးသည်။
ပြသနာဖြစ်စေသည့်အရာများမှာလဲရုပ်လုံးပေါ်လာပြီး ဖြေရှင်းပြီးလုနီးပါးဖြစ်သည်။
နောက်ဆုံး approvalကို signမထိုးပဲ documentsကိုသာ ကျွန်တော့်အိမ်ကို မပို့လိုက်ဖူးဆိုရင်..
ကျွန်တော်တို့အိမ်မှာ ဒေါသတကြီးအသံများထွက်လာနေသည်။
တကယ်တော့ ကျွန်တော်လည်းမျှော်လင့်ထားပြီးသားပါ။
ကျွန်တော်တို့အိမ်ရဲ့ဧည့်ခန်းအပြင်မှ ခွဲထုတ်ထားသော သီးသန့်ရုံးခန်းထဲတွင် ကျွန်တော်ရဲ့ဒေါသကြီးသော အဖေက စိတ်တိုစွာ အော်ဟစ်သည်။ကျွန်တော့်အဖေက ကျွန်တော့်အရှေ့ကို fileကိုပစ်ချလိုက်ပြီး fileကအောက်သို့လျှောကျသွားသည်။ ကျွန်တော် က leatherခုံအမည်းပေါ်မှီထိုင်ရင်း လက်ချောင်းထိပ်များဖြင့်ခုံကိုခေါက်နေသည်။
"မင်းကိုယ်မင်း ကစားနေတယ်လို့ထင်နေတာလား Phatra!"
"ကျွန်တော် ဘာမှ မကစားဖူး"
ကျွန်တော် ပုခုံးကိုတွန့်ပြီး ပြုတ်ကျသွားသော fileကိုကောက်ယူပြီးစားပွဲပေါ်ပြန်တင်လိုက်သည်။
"ဒါမျိူးက နစ်ဖက်လုံးအတွက် Win-Winပဲ"
"အဲ့ကောင်ကငါတို့ကို လှောင်နေတော့မှာပေါ့ ၊ huh? သူက လေလံပွဲနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ပိုသိတယ်ဆိုတော့၊ အခုတော့ အလုပ်ဆက်လုပ်ဖို့ မင်းမှာဘာအသိဉာဏ်မှ မရှိဖူး"
"သူတို့မှာလဲပိုက်ဆံတွေ ဆုံးရူံးရမဲ့ပြသနာရှိနေတာပဲ၊ အခု ဘယ် ခေတ်ရောက်နေပြီလဲ အဖေရာ၊ လုပ်ငန်းတူ စီးပွားတူလုပ်တာနဲ့ပဲ အမြဲ ပြိုင်နေစရာမလိုပါဖူး"
"မင်း ဘာမှ မသိပါဖူး"
"အရင်က အကြောင်းတွေသားမသိဖူး၊ သိစရာလဲ မလိုဖူးလို့မြင်တယ်၊ သားက အနာဂတ်ကိုပဲကြည့်တယ်၊ အဖေ စိတ်လျှော့ပြီးစဉ်းစားပါ၊ SR corpကို မုန်းတီးနေလို့ကော ဘာအကျိုးရှိလို့လဲ၊ အဖေ သူ့ကိုကြည့်လိုက်၊ သူ့မှာ မဟာမိတ်တွေရှိနေလို့သာ တိုးတတ်လာတာ"
"တခြားကိစ္စတွေ မပါလာနဲ့၊ အဲ့အိမ်က သားကို မင်းမယား ဖြစ်စေချင်နေတုန်းလား"
