ΌΛΑ ΛΆΘΟΣ!!! Η αυτοβιογραφία by Vivianna Dark

Η Προηγούμενη Χιλιετία

Όλα ξεκίνησαν ένα κρύο πρωινό του Οκτώβρη στην εκπνοή της προηγούμενης χιλιετίας...

Τα λάθη ξεκίνησαν από την πρώτη κιόλας ανάσα του μικρού αυτού ανθρώπου που ήρθε στον κόσμο... αυτό μελανιασμένο ζαρωμένο και... Μελαχρινό!

Για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ...πρέπει να σας γυρίσω λίγο πίσω...περίπου πέντε με πεντέμιση χρόνια, γιατί για την μητέρα μου αυτή δεν ήταν η πρώτη της εγκυμοσύνη ή η πρώτη της γέννα. Αντίθετα θα έλεγε κανείς, ό,τι στην τέταρτη γέννα της είχε κερδίσει εμπειρία ολυμπιονίκη στον τομέα αυτόν και μάλιστα είχε κερδίσει και το στα τέσσερα το πέμπτο δώρο, αλλά για αυτό θα μιλήσουμε στα παρακάτω κεφάλαια μιας και έχει ψωμί η υπόθεση.

Στις πρώτες τρεις γέννες της λοιπόν η μήτηρ είχε την ίδια ακριβώς εμπειρία...αλλά δεν ήξερε ότι αυτό θα άλλαζε δραματικά και μάλιστα πολύ σύντομα.

Εκείνη... Μελαχρινή με επιδερμίδα σταρένια και μάτια σε αυτό το πράσινο που αλλάζει ανάλογα με το φως, είτε σε έντονο λάδι είτε σε ανοιχτό κάστανο.
Εκείνος... Καστανόξανθος με την ίδια ανοιχτή επιδερμίδα και μάτια στο έντονο γαλάζιο...χρώμα του πάγου...

Όπως ήταν αναμενόμενο φυσικά το πρωτότοκο παιδί τους γεννήθηκε με σκούρα μαύρα μαλλιά επιδερμίδα λευκή που θα ζήλευε και η ίδια η χιονάτη και δύο μάτια τόσο διαπεραστικά γαλάζια που η κολλητή φίλη της μάνας μου τα ζήλευε με πάθος.... Αλλά περισσότερο για αυτό στη συνέχεια.

Δεύτερο παιδί λοιπόν... Περίπου δύο χρόνια αργότερα...
Κορίτσι με επιδερμίδα στο χρώμα της ίδιας της άνοιξης... Μαλλιά καστανά για να τονίζουν ακόμα περισσότερο τα μάτια της... Δεν ξέρω αν έχετε δει ποτέ την διάσημη φωτογραφία του νασιοναλ τζεογκράφικ με την κοπέλα με το μαντίλι... Αλλά αυτή η κοπέλα θα μπορούσε άνετα να είναι δίδυμη αδερφή της...

Τρίτο παιδί πάνω στην ώρα... Κορίτσι ξανά. Από την κούνια ακόμα ήξερες ότι θα γίνει ψηλή. Μαλλιά τόσο ξανθά που δεν τα έβλεπες και μάτια γκριζογάλανα... Πώς να μην την ερωτευτείς με την πρώτη ματιά?

Και σαν ελβετικό ρολόι φυσικά, ενάμιση χρόνο αργότερα ήρθε η ώρα που δεν περίμενε κανείς!

Μέρα μεσημέρι αποφασίζω να κάνω την εμφάνιση μου!
12:45 στις 14/10/1992...

Με ουρλιαχτό που θα έλεγε κανείς ότι νικάω άνετα σε ντεσιμπέλ τη Βρισηίδα από το survivor 2022... Και καθώς ο γιατρός προσπαθεί να με κάνει πάσα στη μητέρα μου όσο πιο γρήγορα γίνεται γιατί πονούσαν τα αυτιά του του δόλιου... Βλέπει τη μητέρα μου να με κοιτάει περίεργα.

"Γιατρέ μου... Όχι ότι δεν σε πιστεύω... Αλλά σίγουρα αυτό είναι το δικό μου μωρό?"   τον ρωτάει και αφού για απάντηση πήρε ένα βλέμμα απορίας συνέχισε την σκέψη της... "Μα γιατρέ μου δεν κάνω τέτοια παιδιά εγώ... Εμένα είναι όλα γαλανομάτικα και αυτό... Πώς να το θέσω..Είναι κάπως πιο μαύρο!"

Πριν βιαστούμε να κρίνουμε την αγαπημένη μου μανούλα... Θυμηθείτε ότι στην προηγούμενη χιλιετία το Internet δεν υπήρχε (ναι ξέρω τραγικό) και η βάση δεδομένων στα νοσοκομεία ήταν η εν υπηρεσία προϊσταμένη... Κάτι όχι και τόσο εμπιστοσύνης θα έλεγε κανείς και για αυτό γινόταν και της τρελής στα νοσοκομεία... Κόσμος έφευγε με ξένα παιδιά... Μυστικές οργανώσεις έκλεβαν παιδιά και τα έδιναν για υιοθεσίες (σοβαρά μιλάω έτσι έγινε όνομα η Νικολούλη).
Και έτσι λοιπόν όταν ξέρεις ότι εσύ είσαι μηχανή πανέμορφων μωρών και ξαφνικά σου δίνουν εμένα... Μια καχυποψία την έχεις.

Παρ όλα αυτά αποδέχτηκε το γεγονός ότι της έλαχε να έχει τρία όμορφα παιδιά και ένα που θα γίνει έξυπνο... Ελπίζω....
Αλλά αμ δε!

#Επόμενο κεφάλαιο μόλις φτάσει αυτό τις 100 προβολές#