" ရှင်တို့လူနာခန်းထဲမှာရှိမယ်ထင်ထားတာ "
"ကျွန်တော်တို့အခုသွားမလို့ပါဘဲ"
"ရှင်တို့ကအခုမှသွားမလို့ဘဲရှိသေးတယ် လူနာကသတိတောင်ရနေပြီ"
"ဗျာ"
"ဗျာမနေနဲ့ သွားစရာရှိတာသွားလေ"
"သြော် ဟုတ်။လာ.....ဖိုးသား"
သူနာပြုမလေးရဲ့စကားအရ ပေလွှာရှိရာအခန်းသို့သွားရန် အဂ္ဂသူ့ဘေးကဖိုးသားလက်ကိုဆွဲကိုင်ပြီးထွက်သွားဖို့လုပ်လိုက်ပေမဲ့........
"ဖယ်ဗျ ကျွန်တော့်အသားကိုမထိနဲ့"
ဖိုးသား အဂ္ဂလက်ကိုဖြုတ်ပြီးဘဲ ပေလွှာရှိရာအခန်းသို့ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်ခွာသွာလေသည်။
ဖိုးသားအရင်ထွက်ခွာသွားသည့်တိုင် နေရာရပ်နေမြဲရပ်နေသေးတဲ့အဂ္ဂ ကောင်လေးဖယ်ခံလိုက်ရတဲ့သူ့လက်သူကြည့်၍ ခပ်ပြုံးပြုးနဲ့သာ။
"ဟွန်း စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတဲ့မာနခဲလေးဘဲ။၁၆နှစ်ဆိုလဲမဆိုးပါဘူး နောက်နှစ်နှစ်လောက်ဆိုမင်းကငါ့လက်ထဲရောက်နေလောက်ပြီ"
"ဟင့်......ယောကျာ်းတွေများ"
အဂ္ဂသူ့ဘေးမှ ခေါင်းလေးတစ်ခါခါဖြင့်ညည်းညူထွက်သွားတဲ့သူပြုမလေးရှိနေတာကိုမေ့လျော့နေခဲ့ရာ ထိုသူနာပြုမလေးဆီကစကားသံတစ်ချို့ထွက်ပေါ်လာမှဘဲဘေးမှာလူရှိတာသတိရသည်။ထို့နောက် သူလည်းရှက်ရှက်ဖြင့်ဘဲမျက်နှာတည်တည်နေလျက် ဖိုးသားနောက်မှလိုက်လာခဲ့လေသည်။
"သက်သာလားအကို"
မျက်နှာတစ်ခြမ်းကိုဖြူဖွေးနေတဲ့ပတ်တီးလေးအုပ်ထားတာကြောင့် ဖိုးသားစကားတွေပြောနေပေမဲ့ ပေလွှာ့မျက်နှာကိုသူသေချာမြင်ခွင့်မရပါ။သတိရသော်ငြားလည်း သူ့ကိုပေလွှာစကားစမပြောသေး၊သူမေးသမျှကိုခေါင်းလေးငြိမ့်ပြယုံမျှသာငြိမ့်ပြလေသည်။
"အကို့ကိုဒီလိုဖြစ်အောင်ဘယ်သူလုပ်တာလဲဟင် အဲ့လူယုတ်မာတွေကိုထောင်ထဲထည့်ပစ်မယ်"
အားမာန်အပြည့်နဲ့မကြောက်မရွံ့ပြောလေတဲ့ထိုအသံလေးကြောင့် ပေလွှာပြုံးမိသလိုတဆက်ထဲမှာဘဲအဲ့အဖြစ်အပျက်ကြီးကိုပြန်တွေးမိရင် ခံစားခဲ့ရတဲ့နာကျင်မှုကြောင့်ပါးပြင်ထက်မှာမျက်ရည်လေးများမဖိတ်ခေါ်ဘဲတွဲခိုနေလေပြီ။
CITEȘTI
My Lifeblood(complete)
Dragoste"အချစ်ဆိုတဲ့အရာက မင်းနဲ့တွေ့မှငါ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံးစုံလုံးကမ်းစေတာ ပေလွှာ" နိုင်းနတ်ဆေး+ခမ်းပေလွှာ
My Lifeblood(Part 17)
Începe de la început
