"သူက မင်းတို့အိမ်ရဲ့ ချွေးမဖြစ်မဲ့သူလား?"
မကြာသေးခင်အချိန်က ကျွန်တော့်ပါးစပ်က ကိုယ်တိုင် ထုတ်မေးခဲ့သည့် ဒီမေးခွန်းက ကျွန်တော် ခေါင်းထဲမှာ ပဲ့တင်ရိုက်နေသည်။
အံ့ဩစွာပဲ Patက အမှန်ကိုထုတ်ပြောလာသည်။ အဲ့တာကြောင့်ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲမှာ မကောင်းသည့်အတွေးများဝင်လာသည်။
ကျွန်တော် အကြိမ်များစွာ ထိုင်ပြီးစဉ်းစားနေခဲ့သည်။Pat ခုလို သူများတွေနဲ့မပတ်သတ်သင့်ဖူးလို့ကျွန်တော် စဉ်းစားမိသည့်အချိန်မှာအံ့ဩော ဖွယ်ဖြစ်သည်။
Patက တကယ်တော့ မိန်းကလေးများနှင့်ပတ်သတ်ခဲ့ဖူးသည့်သာမန်ယောကျားလေးတယောက်ဖြစ်ပြီး ကျွန်တော်လည်း ထပ်တူပဲဖြစ်သည်။
ကျွန်တော် တို့တယောက်ကိုယ်တယောက်ဘယ်အချိန်ထဲကစပြီး လိုလားတောင့်တခဲ့ကြသလဲ?
လွယ်ကူသောပတ်သတ်မူတခုကိုပြန်သွားဖို့ဆိုရင်အရမ်းကိုနောက်ကျသွားပြီဖြစ်သည်။
Patအဲ့မိန်းကလေးအတွက်ကားတံခါးဖွင့်ပေးနေသည့်မြင်ကွင်းကကျွန်တော့်စိတ်ထဲတွင် ထပ်တလဲလဲ ပေါ်လာနေသည်။
သူတို့ရဲ့အပြုံးတွေ၊အမူရာတွေ အရလည်း နစ်ယောက်သားလိုက်ဖက်နေသည်မှာငြင်းဖွယ်ရာမရှိ။
မိန်းမနှင့်ယောကျား လိုက်ဖက်မူရှိလျင် နားလည်မူရှိဖို့လည်းလွယ်ကူသည်။ဒါဟာ လောကကြီးရဲ့သဘာဝပဲဖြစ်သည်။
ကျွန်တော်နှင့် Patဟာမချစ်သင့်သောသူတွေမှန်းသိခဲ့ရင်တောင် ကျွန်တော်တို့နစ်ယောက်ပတ်သတ်မူကို ရပ်လိုက်ဖို့ ဘယ်သူ့ကိုမှ ပြောခွင့်မပေးနိုင်ပါ။
အိပ်ယာပေါ်မှ ကျွန်တော့် ဖုန်းကအရင်တုန်မြည်လာသည်မှာ ကံကောင်းသည်။
ကျွန်တော့်ရဲ့စိတ်ထဲမှာအတွေးတွေများနေတာကြောင့် ဖုန်းမကိုင်ခင် ကျွန်တော်သတိလွတ်မသွားစေရန် စိတ်လျှော့လိုက်သည်။
"ဘာကိစ္စလဲ ပြော Wai"
[📞 Hello Sir. မင်းဒီနေ့အိမ်မှာပဲလား]
"အေး ငါအိမ်ပြန်ရောက်နေတယ်။ တခြားဘယ်သွားရဦးမလဲ"
[📞 အေး ကောင်းတယ်၊ ငါ ငါ့အမေကို မင်းတို့အိမ်နားကနေရာတခုကိုလိုက်ပို့စရာရှိတယ်၊ ငါမင်းအိမ်လာခဲ့မယ်၊ မင်းအားလား]
