Κατι απροσμενο!

~Part 13~

(Θανάσης POV)
Έφτασα επιτελούς Θεσσαλονίκη!
Η πόλη μου, η πόλη όπου γεννήθηκα, η πόλη όπου κατάγομαι (εν μέρη)
Περιμένα εδώ και ένα μήνα για να φύγω από τον Πειραιά...
Για να αφήσω πίσω μου τα πάντα...
Τη ζωή μου, τα λημέρια μου, τις συνήθειες μου, τον κολλητό μου, τους γονείς μ....
Αχχ ακόμα κ αυτή!
Τις τελευταίες μέρες τη σκέφτομαι περισσότερο από ποτέ!
Δε ξέρω γιατί...
Ισως επειδή έφυγα έτσι...
Ισως επειδή εκείνη ήταν ο κυρίως λόγος για τη φυγή μου και όχι η δουλειά μου
Ισως γιατί ακόμα και με τα δύο φιλιά που της πηρα με το ζορι να με μίσησε ακόμα περισσότερο...
Δε θα ήθελα να με μισει αλλά αυτό έπρεπε να γίνει...
Δεν της άξιζα, ήμουν λίγος για εκείνη!
Ήξερα πως δε θα ήταν χαρούμενη και ευτυχισμένη κοντά μου για αυτό και δε τη διεκδίκησα!
Όμως αυτό που με είπε ο Γιάννης μου ανέβασε το αίμα στο κεφάλι!
Δε θα σχολίαζα τη πάρτη του, ούτε θα συνεκρινα τον εαυτό μου με τον Πάρη, όμως πραγματικά αν ισχύουν όλα αυτά που έμαθα δε της αξίζει!
Η μάλλον νομίζω πως απλά τη βαρέθηκε κ παίζει μαζί της!!
Δεν μου αρέσει αυτό!
Α(ναστασια) - Θανάση; Που τρέχει ο συλλογισμός σου;
Θ - Εμ πουθενά...
Α - Είσαι ερωτευμένος...;
Θ - Πως σου 'ρθε αυτό;
Α - Έτσι δείχνεις... Απο την ώρα που κατέβηκες από το αεροπλάνο δείχνεις σκεπτικός και μελαγχολικος..
Θ - Ναι...εχεις δικιο...
Α - Υπάρχει κάποια κοπέλα που σε περιμένει;
Θ - Δεν θα υπάρξει Αναστασία!
Α - Μα γιατί; Νόμιζα πως οποία ήθελες την είχες!
Θ - Εε... Εκείνη δε μπορώ να την έχω!
Α- Ώστε αυτό είναι....! Ερωτεύτηκες!
Θ - Κάπως έτσι... Όμως όπως είπα πριν...δε...δε μπορώ να την έχω. Δε της αξίζω...!
Α - Εσυ; Μιλάς εσύ έτσι; Τι ηττοπάθεια είναι αυτή Θανάση;; Πόσο πολύ έχεις αλλάξει!
Θ - Δεν έχω αλλάξει Αναστασία, ο ίδιος μαλακας είμαι...!
Α - Κι όμως! Δε ξέρω αν η κοπέλα σε άλλαξε ή ο έρωτας αλλά εσύ πότε δε θα άφηνες κάτι που θέλεις τοσο πολυ! Ποσο μάλλον να δείξεις ανασφάλεια
Θ - Μμ ναι.... Το μωρό; κλωτσάει;
Α - Αλλάζεις τη κουβέντα;
Θ - Προσπαθώ...
Α - Ναι λοιπόν... Η ανιψιά σου με έχει τρελάνει στο κλωτσιδι.
Θ - Αα τόσο πολύ;;
Α - Ναι... Φαίνεται σου μοιασε και λίγο! Έτσι έκανες και εσύ στη μαμά
Θ - Μπορώ;;; (είπα δειχνωντας με το χέρι τη κοιλια της)
Α - Ναι φυσικά!
Βαζω το χέρι μου στη κοιλια της και ένοιωσα ένα μικρό χτυπο από μέσα της. Το πρώτο μ ανηψακιι μόλις με κλώτσησε! Έπρεπε να ήταν αγορι όμως να του μάθαινα ποδόσφαιρο αλλά κ τώρα που είναι κορίτσι πάλι ποδόσφαιρο θα της μάθω...
Α - Το ενιωσες;
Θ - Ναι..! Είπα με ενθουσιασμό!
Α - χάχα πέρα από χαζομπαμπα η μικρή θα έχει και χαζοθειους!
Θ - Εννοείται! Δε το λυπάσαι το παιδί σου;
Α - Γιατί;;
Θ - Γιατί αν κρινω από την Αλκυόνη, η κόρη σου θα βγει κ αυτή αγαροκοριτσο! Χαχαχα
Α - Χάχα δε με πειράζει! Ας γεννηθεί με το καλό και μετα βλέπουμε..!
Θ - πόσο καιρό έχεις ακόμα;
Α - Είμαι στην 23η εβδομάδα και εχω αλλες 15 εβδομάδες!
Θ - Τόσο πολύ;
Α - Δε το λες και πολύ!
Θ - Για μενα ειναι
Κ(υριακος) - Τι κάνουν εδώ τα αδέλφια;
Α - Εμ ήρθα λίγο να δω αν χρειάζεται κάτι ο Θανάσης και κλώτσησε η μικρή οπότε πιάσαμε τα παλιά...
Θ - Κυριάκο ποτέ θα φτιάξεις το δωμάτιο της;
Κ - Σύντομα... Όμως θέλω τη βοήθεια σου
Θ - Εννοείται ρε...Τωρα που είμαι εδώ....!
Α - Λοιπόν μωρό μου πάμε εμείς μέσα για να αφήσουμε τον αδελφό μου να ξεκουραστεί. Και θα συνεννοηθείτε αυριο.
Κ - καλα... Καληνύχτα Θανάση
Θ - Καληνύχτα..!

Μόλις έφυγαν...
Σκέψεις....
Σκέψεις....
Σκέψεις....
Πφφ όλο το βράδυ το ιδιο....

Αυτό ήταν...
Αν σας άρεσε πατήστε ένα 🌟