Βγήκα από το μπάνιο με το άσπρο μπουρνούζι μου και έτρεξα κατευθείαν να χωθώ μέσα στα παπλώματα μου . Είναι 23 Δεκεμβρίου αυτό σήμαινε τελευταία ημέρα μαθημάτων και έναρξη χριστουγεννιάτικων διακοπών. Φέτος είναι η τελευταία μου χρόνια ως μαθήτρια κι έχω ζοριστεί πολύ , μετά από δυο χρόνια καραντίνας έχω ξεχάσει πως είναι να διαβάζω . Δεν ήμουν ποτέ άριστη μαθήτρια στο σχολείο αλλά προσπαθούσα να είμαι όσο πιο πολύ επιμελής μπορούσα
Επιτέλους είχα χρόνο να διαβάσω το αγαπημένο μου βιβλίο , πάντα μου άρεσε να διαβάζω βιβλία αλλά φέτος αυτό το χόμπι είχε πάει αρκετά πίσω , το πήρα στα χέρια μου και χάθηκα μέσα στις σελίδες του
«Καλά παιδάκι μου δεν ακούς τόση ώρα που χτυπάω ;» Μου είπε ο Νίκος ο οποίος στεκόταν μπροστά στην πόρτα μου
«Δεν σε άκουσα διάβαζα , έλα κάτσε δίπλα μου» του είπα κι έκανα χώρο στο κρεβάτι μου
Με το Νίκο είμαστε παιδικοί φίλοι μεγαλώσαμε μαζί καθώς οι γονείς του είναι οικογενειακή μας φίλοι και συνέταιροι στην εταιρεία μας. Πάντα Κάναμε μαζί γιορτές και πηγαίναμε διακοπές είναι επίσης κολλητός με τον αδερφό μου τον Κώστα.
«Τι κανείς μικρό δεν διαβάζεις ;» Μου είπε και μου χάιδεψε το κεφάλι
«Τελείωσα σήμερα τα φροντιστήρια θα ξεκουραστώ μερικές ημέρες και μετά θα ξανά αρχίσω »
«Μάλιστα . Θα πάμε καμία βόλτα ;»
«Έχω πει στην Δάφνη να έρθει να δούμε ταινία . Θα κάτσεις μαζί μας;»
«Μπα θα πάω σπίτι μου να κανω ένα μπάνιο και θα βγω . Τα λέμε Αλεξ » μου είπε και με φίλησε στο μάγουλο
«Βλακα » του είπα νευριασμενη που δεν έκατσε μαζί μου
«Σ αγαπάω μικρό» μου φώναξε βγαίνοντας από το δωμάτιο μου
[...]
«Δεν ακούω κουβέντα σήμερα θα βγούμε Αλεξάνδρα τέλος» είπε η Δάφνη και με τράβηξε από το κρεβάτι
«Βαριέμαι ρε Δάφνη να ετοιμαστώ έλα να δούμε την ταινία » της είπα βαριεστημένα
Αγνοώντας με άνοιξε την ντουλάπα μου και μου πέταξε ένα μαύρο βελούδινο φόρεμα με σουρες «Λοιπόν πήγαινε να βάλεις αυτό μέχρι να σου βρω παπούτσια και αξεσουάρ » είπε και πήγα στο μπάνιο για να ντυθώ , η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να βγω όποτε σιγά σιγά μου ήρθε η όρεξη , έβαλα το κόκκινο κραγιόν μου και φύγαμε
[...]
Μετά από μερικές βόλτες που κάναμε στην πανέμορφη στολισμένη πόλη μας , καθήσαμε σε ένα μαγαζί για ποτό , είχα ξεχάσει ποσό Ωραία ήταν να βγαίνεις , είδα κόσμο , ακούσαμε μουσική και γελάσαμε με την ψυχή μας
«Τι θα κάνετε τα Χριστούγεννα ;» Με ρώτησε η Δάφνη και ήπιε λίγο από το ποτό της
«Δεν ξέρω υποθέτω θα πάμε κάπου με την οικογένεια του Νικου όπως κάθε χρόνο » απάντησα αδιάφορα και κοίταξα γύρω μου
«Θα είναι και ο Δημήτρης ;» Με ρώτησε με αγωνία , ο Δημήτρης είναι ο αδερφός του Νίκου , δεν τον βλέπουμε πλέον πολύ συχνά γιατί δουλεύει στην Αθήνα αλλά το περασμένο καλοκαίρι είχε μια μικρή «περιπέτεια » με την Δάφνη
«Δεν ξέρω αν θα έρθει , αστον βρε Δάφνη μου αφού ξέρεις ότι δεν πρόκειται να γυρίσει στην Θεσσαλονίκη » της είπα και της χάιδεψα το χέρι
«Που ξέρεις μπορεί να πάω εγω Αθήνα » μου είπε πονηρά και μου έκλεισε το μάτι
