Pranက လူကောင်းလေးတယောက်ဆို ကျွန်တော် ဘယ်နစ်ကြိမ် ပြောခဲ့မိပြီလဲမသိတော့။
Pranကကျွန်တော့်အတွက် ချစ်ဖို့ကောင်းအောင်ပြုမူသည့်အချိန်တိုင်းမှာ ဖြစ်မည်။
ဉပမာပြောရရင် ..ကျွန်တော် အိပ်ရာနိုးချိန် ပေါင်မုန့်နဲ့ နို့ဆီ စားဖို့ရှာတဲ့အခါမျိူး၊
Pranက နို့ဆီ မကြိုက်ပေမဲ့ သူအမြဲထည့်ဝယ် ပေးထားသည်။
သူနေ့ရော ညရော ဆူပူကြိမ်းမောင်းနေတဲ့ ကျွန်တော် ပျော်အောင်လို့လေ။
Damn ကျွန်တော်မျက်လုံးနစ်လုံးပွင့်တဲ့အချိန်ကနေ ပိတ်တဲ့အချိန်ထိ အဆူခံရတာက နေ့စဉ်အလုပ်လိုဖြစ်နေသည်။
Pranကစက်ရုပ်တရုပ်လို ကျွန်တော့်ကိုဆူပူနေရင်တောင် အဲ့လူကောင်းလေးက ကျွန်တော့်အပေါ် အမြဲကောင်းပေးသည်။
"ဇွန်းကိုသေချာတိုက်ဆေးနော်၊ နို့တွေ မမှောက်ကျစေနဲ့၊ မင်းလုပ်နိုင်တယ်မလား"
အဝါရောင်noteစာရွက်က လက်ရေးလေးကကျွန်တော့်လက်ရေးထက် သပ်ရပ်နေသည်။
ဒီကောင်က ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းနေတာ၊ တနေ့ကျရင် ကျွန်တော်ပြပါဦးမည်။
×××
"မင်း ငါlineကိုလဲ စာမပြန်ဖူး"
အတန်းပြီးတော့ကျွန်တော်နဲ့ Kornလေညင်းခံဖို့ကျောင်းစာကြည့်တိုက်ကိုရောက်နေသည်။
လက်ရှိ thesisအတွက် စာအုပ်ငှားဖို့လဲလိုသည်။
စာကြည့်တိုက်ကဒီနေ့ တိတ်ဆိတ်နေသည်။
တခါတလေ မိန်းကလေးတွေ ဘယ်မှာစာကြည့်တတ်လဲဆိုတာ ပေါ်မူတည်ပြီးဒီနေရာမှာ ကျွန်တော်လာပုန်းတတ်သည်။
ပုံမှန်အားဖြင့် ကျွန်တော်မိန်းကလေးတွေနဲ့ပတ်သတ်တာရှားသည်။
ကျွန်တော့်အစွမ်းစက စာမေးပွဲအတွင်းသာအသုံးဝင်သည်။
ဘယ်သူပြောနိုင်လဲ၊ ဒီအရာကသူတို့ရဲ့ ယောကျားလေးတွေကိုဆွဲဆောင်တဲ့ဗျူဟာလားဆိုတာ။
အဲ့ရက်က ကျွန်တော် အရက်တွေဆက်တိုက်သောက်ပြီး မူးယစ်နေခဲ့သည်။
ကျွန်တော့် အချိန် နဲ့ကျွန်တော်ဘွဲ့လဲရချင်သေးသည်။
"Pat ငါမေးနေတယ်လေ၊ ငါ့lineကိုဘာလို့ပြန်မဖြေတာလဲ"
"ပျင်းလို့ကွာ"
