"႐ွက္တာေပါ့ မင္းစဥ္းစားၾကည့္ပါလား လူၾကားထဲအနမ္းခံ..."

"ဟားး ေကာင္းဆက္။မင္းစိတ္ကမ႐ိုးသားဘူး ၾကည့္စမ္း။ ဟိုကမင္းကိုနမ္းတာမွမဟုတ္တာ မင္းအသက္႐ႈမရလို႔CPR ေပးတာေလ။ အဲ့ဒါကိုအကုန္လံုးသိတယ္။ "

"ဒါေပမဲ့...."

"နမ္းေတာ့ေရာဘာျဖစ္သလဲ။ အမယ္ေလး ေကာင္းဆက္တို႔က အသက္၂၄ေရာက္ေနၿပီကို တစ္ဆယ္ေက်ာ္ငါးႏွစ္ပတ္လည္တင့္တင့့္တို႔အရြယ္လုပ္ၿပီး ႐ွက္ေသြးေတြျဖာေနတာမ်ား..."

"ႏိုရာ!!"

ျမန္မာစကားမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာဘယ္သူမွနားလည္မွမဟုတ္ေသာ္လဲ အ႐ွက္သည္းစြာေကာင္းဆက္ထေအာ္ေတာ့သည္။ ႏိုရာကေတာ့ဘာမွမေျပာ ရယ္ပဲရယ္ေနခဲ့​ေလ​ေတာ့ ဆူထြက္ေနသည့္ သူ႔ဗိုက္ကိုအသာပိတ္႐ိုက္ပစ္ကာ ဆဲြလိမ္ေတာ့ ႏိုရာကအတင္းေ႐ွာင္ထြက္ကာ တြန္းထုတ္သည္။

"ငါ့ရဲ႕မဟာစုဘူးကို လာလာမထိနဲ႔ေနာ္ ေကာင္းဆက္။ စၾကာဝ႒ာတခုလံုးမွာ မင္းကငါရဲ႕သီရိသုဓမာအဂၢမဟာ ရန္သူေတာ္ႀကီးျဖစ္သြားမယ္။"

ႏိုရာအေျပာေၾကာင့္ ရယ္ခ်င္လာသည့္ေကာင္းဆက္မွာ ေနရာတြင္ပင္ တဟစ္ဟစ္ရယ္ေနရာက ခပ္လွမ္းလွမ္းမွလာေနသည့္ Shane ႏွင့္ သူဧ။္သူငယ္ခ်င္းကို ေတြ႔လိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့ ႏိုရာအက်ီစကိုဆဲြကာ တစ္ခ်ိဳးတည္းေျပးေတာ့သည္။

"သြားရေအာင္ ႏိုရာ။ ထမင္းစားခ်ိန္ျပည့္​ေတာ့မယ္။"

Shane ကုိျမင္၍ သုတ္ေျခတင္ေျပးကာမွ ေျပးမလြတ္ခဲ့ေပ။ အခန္းထဲျပန္ေရာက္ၿပီး လူစံုလို႔အလုပ္ျပန္စလုဆဲဆဲမွာပင္ တံခါးေခါက္သံနဲ႔အတူ အထဲဝင္လာၿပီး ေကာင္းဆက္႐ွိရာခံုထိတန္းေနေအာင္ ေလ်ွာက္လာသည္။

"ေကာင္းဆက္​ေဂ်ဒင္? ကုိယ္မင္းကို ေဆးလာေပးတာ။ ေရေႏြးပူေလာင္လို႔ လက္ကအေရၾကည္ဖုထေနတယ္မဟုတ္လား။ အေအးခန္းထဲမွာဆိုပိုဆိုးသြားလိမ့္မယ္။ "

"ရပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္အိမ္ေရာက္မွလိမ္းလိုက္ပါ့မယ္။"

"ယူထားလိုက္ပါ ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းကဆရာဝန္မို႔လို႔ ေဆးေသတၱာထဲက သြားယူေပးထားတာ။"

 ꜱɪɢɴꜱ ᴏꜰ ᴛʜᴇ ꜰᴀᴛᴇ  (ကံကြမ္မာချည်တဲ့ကြိုး)Where stories live. Discover now