ကျီ ဒုန်း!
တံခါးဖွင့်သံကြားတာနဲ့ဂျောင်ဂု တစ်ယောက်တံခါးနားပြေးသွားလေသည်
ဟုတ်ပါတယ် သူနားကထွက်သွားပြီထင်နေတဲ့ထယ်
ဂျောင်ဂု ထယ်ကိုဆွဲဖက်လိုက်သည် ထယ်လည်းအလန့်တကြားနဲ့လက်ထဲကအထုတ်များပါလွတ်ကျသွားသည်
"ဂျောင်ဂု ဘာလုပ်... "
"ဒီတိုင်းလေးဘဲ ဒီတိုင်းလေးဘဲခဏနေပေးပါ ကို ကိုယ် ကြောက်နေခဲ့တာထယ် ကို့အနားကထွက်သွားပြီထင်ခဲ့တာ"
ဆိုပြီးမျက်ရည်များကျကာ ပြောလာသောဂျောင်ဂု
"အာာ ငါကနောက်နေ့ချက်စားဖို့ဟင်းသွားဝယ်နေတာ အဲ့နားကတော့ပိုကီဆိူင်တွေ့တာနဲ့ဗိုက်ဆာလို့ဝင်စားနေလို့ကြာသွားတာ"
ထယ်ဂျောင်ဂုရဲ့ကျောကုန်းလေးကိုပုတ်ကာချော့နေရသည်
ဒါပေမဲ့ဂျောင်ဂုတစ်ယောက်အငိုမရပ်ပေ
ထယ်လည်းဂျောင်ဂုကိုဖက်နေရာက ခွာလိုက်ခါ ဂျောင်ဂုမျက်ရည်တွေကိုလက်လေးနဲ့သုတ်ပေးရင်း
"ဘာလို့ ကလေးလည်း ငိုနေတာလည်း"
"ထယ် ထယ်က ကို့ကိုထားသွားပြီထင်လို့ ဟင့်"
"ဟားဟား ကလေးကြနေတာဘဲ"
"ကိုက ကလေးလေးမဟုတ်ပါဘူးနော်" ငိုနေရာကနေနှုတ်ခမ်းထော်ထော်လေးနဲ့ပြန်ပြောလေရဲ့
"ကလေးလေးပါ ငိုထားတာနှာခေါင်းလေးကိုနီေနတာဘဲㅋㅋ"
"ထယ်နော် လိုက်ခဲ့" ဆိုပြီးထယ့်ကိုဆွဲခေါ်သွားတယ်
"ဒီမှာ ထယ်ကြိုက်တဲ့ စတော်ဘယ်ရီကိတ်"
"wow ငါကြိုက်တဲ့စတော်ဘယ်ရီကိတ်ဘဲ စားချင်နေတာ ကျေးဇူးပါ ဟီး"
"အဲ့ဆို.... " ပါးတဖက်ဖောင်းပြကာ လက်လေးနဲ့ထိုးပြလေရဲ့
"ဘာလည်း? "
"kiss မွမွလေ"
"ဟာ ဘာလို့ပေးရမလည်းမပေးပါဘူး"
"စတော်ဘယ်ရီ ကိတ်တောင်ဝယ်ကျွေးတာကို မွမွ ကျမပေးချင်ဘူး စိတ်ပုတ်" ဆိုပြီးနှုတ်ခမ်းကြီးထပ်ထော်ထွက်ပြီးစိတ်ဆိုးနေလေရဲ့
ထယ်လည်းစတော်ဘယ်ရီကိတ်ကိုဖြည်ကာ ထိုင်စားနေလေတယ်
"အာာ"
YOU ARE READING
"LIE"
Fanfiction"မင်းကို့ ကိုချစ်တယ်ဆိုတာကရော မင်းအလိမ်အညာထဲက တစ်ခုဘဲလား" "အင်း,မဟုတ်ဘူး" "မင္းကုိ႔ ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာကေရာ မင္းအလိမ္အညာထဲက တစ္ခုဘဲလား" "အင္း,မဟုတ္ဘူး"
LIE:14
Start from the beginning
