កំណប់ទ្រព្យតូច

Mulai dari awal
                                        

« អូ......មិនអាចនោះទេ យើងត្រូវកាតែឈាមប្រភេទអូប៉ុណ្ណោះ ចុះម្តាយរបស់គេនោះ?»លោកគ្រូពេទ្យក៏សួដល់ភរិយារបស់ជុងគុក ធ្វើអោយជុងគុកគាំងតែម្តង

« អឺម.....គឺថាអញ្ចេះទេលោកគ្រូពេទ្យ ក្មួយរបស់ខ្ញុំគេកំព្រាម្តាយទេ ចុះនៅខាងមន្ទីពេទ្យមានឈាមប្រភេទនេះដែរទេ?»លោកស្រីយ៉ាង

« គឺ.....ឈាមនេះកម្រមានណាស់ខាងមន្ទីពេទ្យគ្មាននោះទេ តែសូមលោកជនកុំព្រោះបារម្មណ៍អីខាងយើងនិងព្យាយាមរកឈាមប្រភេទនេះអោយបាន!!» លោកគ្រូពេទ្យ និយាយបែបនេះព្រោះតែលោកជនបានផ្តល់និងបរិច្ចាកប្រាក់មកខាងមន្ទីពេទ្យច្រើនណាស់ចឹងហើយពួកគេត្រូវតែជួយកូនរបស់លោកអោយបាន

« ខ្ញុំទុកចិត្តលើលោកគ្រូពេទ្យចុះ!!»ជុងគុក អោនគំនាបដាក់លោកគ្រូពេទ្យបន្ទិតហើយក៏ងាកមករកសូនូវិញ

« ផ្ងើមើលថែកូនប្រុសរបស់ពូផង!!» ជុងគុកក៏ចាប់ស្មាសូនូបន្តិចហើយគាត់ក៏ដើរចេញទៅជាមួយនិងជំនិតរបស់គាត់ទៅ ឯសូនូបានត្រឹមញញឹមងក់ក្បាលទទួលដឹងលឺ

« ហឺយ...យើងហត់នឿណាស់ចង់ទៅសម្រាកហើយ យ៉ាងណាកូនវ៉ុនក៏មិនអីដែរ!! »លោកស្រីយ៉ាង

« អ្នកស្រីទៅសម្រាកចុះចាំខ្ញុំជាអ្នកនៅមើលថែជុងវ៉ុន!!» ជេយក៏និយាយជាមួយនិងលោកស្រី

« អឺម......យើងអស់បារម្មណ៍ហើយ .....តែថាសាក្រោយឈប់ហៅអ្នកស្រីទៅ» គាត់និយាយហើយក៏ដើរចេញទៅជាមួយអ្នកបម្រើស្រីបាត់ទៅ អ្នកស្រីយ៉ាងមឹច?ម៉ាក់ក្មេកអោយច្បាស់ចេះនេះ

______________

ពេទ្យក៏បានផ្លាសប្តូជុងវ៉ុនទៅបន្ទប់ធម្មតាវិញ ឯនីគីក៏នៅក្នុងបន្ទប់មួយទៀត តែជាលក្ខណះវីអាយភីតែម្តងព្រោះតែគេមិនទាន់ផុតគ្រោះថ្នាក់នៅឡើយ ឯពេលនេះខាងមន្ទីពេទ្យក៏កំពុងស្វាស់ស្វែងរកឈាមប្រភេទអូនេះផងដែរ

« ហឺយ.....តើយើងគួរកឈាមប្រភេទអូនោះនៅឯណាទៅ?» លោកដុកទ័រពេលនេះកំពុងតែក្រញ៉ាញ់ខួតែម្តងមិនដឹងថាគួធ្វើយ៉ាងមឹចនោះទេ... គាត់កកំពុងមើលឯកសារបស់ពេទ្យជាច្រើនក្រែងល៎មានអ្នកមានឈាមប្រភេទនោះតែថាគ្មានសូម្បីម្នាក់សោះ

កំណប់ទ្រព្យតូចTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang