invisible string

1

"Aynı evde yaşayacağım insan hakkında bilgi almayı istemek ne zamandan beri sorun oldu?"

Ağzım hayretle aralandı. Asla şaka yapıyor gibi görünmüyordu. Sinirimi bozan bir diğer nokta da, dar beyaz gömleği içinde komik falan gözükmediği gerçeğiydi. Düzenli bir hayatı olan biri olduğu su götürmeyen bir gerçekti, doğru. Sporu ve sağlıklı beslenmeyi eksik etmediği vücudundan belli oluyordu. Kendimi kandırmak amacıyla sürekli o komikmiş gibi içimden tekrar ediyordum.

"Yaptıkların fazlasıyla abartı. Korkarım ki yeni ev arkadaşım sen olmayacaksın." Kollarımı göğsümün biraz altında birleştirip gözlerimi kıstım. "Sıradaki adayla görüştükten sonra sana dönerim Jeongguk. Zahmet edip geldiğin için teşekkür ederim."

"Hay hay," dedi, hiçbir şey olmamış gibi.

Düzgünce kalktı, ceketini üstüne geçirdi ve kağıtları dosyanın içine sıkıştırdı. "Benden başka aday olmadığına göre, eşyalarımı toparlamam ve eve gelip yerleşmem için bir tarih belirleyip bana mail aracılığıyla bildirirsin Taehyung. Toplantımızın sorunsuz geçmesine sevindim."

Kıl kıl gülümsedi, bu esnada benim alnım oldukça kırışıktı. Laflarımı bir güzel bana yedirmişti. "Söylediğim gibi, kişisel bilgilerini de yollamanı bekliyorum. Kan grubuna kadar."

Pantolonundaki kırışıklıkları düzeltti. Göz temasımızı hâlâ bozmamıştı. Ağzımızı açıp bir şey diyemiyordum çünkü hepsini dürüm yapıp ağzıma tıkmıştı. "Görüşmek üzere," dedi, iş çantasını eline aldıktan sonra. "İyi günler diliyorum."

📚🫧

Kibirli biri olduğum söylenilebilirdi.

Bencilliğim de ön plandaydı, şimdiye kadar hep özgüveni yüksek biri olmuştum. Okuduğum bölüm, hukuk, bunu gerektiriyordu. Meslek hayatım boyunca cins cins insanlar karşıma çıkacaktı. Şekil A. Jeon Jeongguk.

"Tüm odaları temizledim yavrum," dedi, haftada bir evime temizliğe gelen teyze. Elimdeki para dolu zarfı çantasının içine sıkıştırdıktan sonra ona samimice gülümsedim. "Teşekkür ederim, ani oldu. Kusura bakmayın. Bugün yeni ev arkadaşım yerleşecek ve etrafı dağınık görsün istemedim."

Elimi sıktıktan sonra gülümseyişime karşılık verdi. "Bir ihtiyacın olduğunda mesaj atman yeterli," dedi. Bu teyze bile mesajlaşmanın ne demek olduğunu biliyordu, Jeongguk nasıl kurumsal hayattaymışız gibi mail kullanabilirdi? Kafayı sıyırmak üzereydim.

Teyze evi terk ettiğinde bal dök yala olmuş evi şöyle bir turladım. Her şey yerli yerinde gözüküyordu. Zaten çok eşyam yoktu, ama ben bir şekilde evi savaş alanına çevirmeyi başarıyordum. Jeongguk'un odası olacak odanın girişine yaslanıp şöyle bir soluklandım.

Hayatımın başka bir bölümüne geçiş yaptığım anın tam ortasındaydım. Onun gibi zor bir insanı hayatıma dahil ederek nasıl bir kafasızlık yaptığımın bilincindeydim. Bile bile bir hata havuzunun içine balıklama atlıyordum.

Sigara içiyorum diye yalan söyleyecektim, bu yüzden balkonlu odayı kaptığım yalanına bir kılıf bulmuş olacaktım. Ona verdiğim oda benimkine kıyasla daha küçüktü, yine de manzarası canlı Seoul caddesine bakıyordu. Başka bir şey istemezdi herhalde, nankörlük yapacak pozisyonda değildi şu an.

Bir süre daha beyaz duvarlarında sıfır leke olan odayı inceledim. Benim odama kıyasla burası kesinlikle daha ferahtı, benim duvarlarım koyu maviydi, bu da odamın enerjisini karamsar hâle getiriyordu. Kapının zilini duyduğumda sırtımı kapı girişinden ayırıp adımlarımı kapıya yönelttim.