SESSİZ ÇIĞLIK

1.BÖLÜM

Elimle masada ritim tutturarak telefonun çalmasını bekliyordum.

Eğer kazanamazsam başıma neler geleceğini iyi biliyordum.

Gecemi gündüzümü bu sınava adadım ben ya kazanamazsam! Ahh düşünmesi bile kötüydü. Telefon elimde titrerken derin bir nefes alıp kulağıma koydum sanki nefesim tükenmiş gibi hissediyordum. İnce bir ses ve ardından duymak istediğim kelimeler;

" Sayın Güneş İlhan polis meslek yüksek okulunu birincilikle kazandınız tebrik ederiz " Gözümden mutlulukla akan yaşı ve tuttuğum nefesi hala bırakmadığımı anlayınca hemen elimle göz yaşımı sildim ve derin bir nefes verdim..
"Teşekkürler " diye fısıldadım telefonun diğer ucundan cevap bekleyen bayana ardından telefonu kapatıp busenin gözlerine baktım.
Küçüklük arkadaşım buse bana umut dolu gözlerle bakıyordu. hiç birşey demeden boynuna atladım ve sımsıkı sarıldım boynuna sarılı bir şekilde zıplayarak "oldu oldu kurtuldum bitti artık herşey bitti kurtuldum! " diye bağırdım oda bana sımsıkı sarılarak "evet kurtulduk beraber kurtulduk " dedi o da benim gibi çok acı çekmişti ailesi trafik kazasında öldü arabanın içinde olmasına rağmen bir tek o kurtuldu yengesi ve amcası ile yaşıyordu yengesinden her gün laf yer amcasından ise dayak . Hangi amca bunu yapar deme, eğer sahipsizseniz emin olun yapar eğer güvenecek hiç bir dalınız kalmadıysa herşey yapar.

Ayrıldığımızda bana gülerek bakıyordu o da kazanmıştı benimle aynı üniversiteyi beraber okuyup polis olmak istiyorduk . Ben anti terör timi olmak o da sivil polis olmak istiyordu benim nedenim belliydi macerayı severdim Ama ona ne zaman sorsam hep öylesine derdi öylesine olmadığını iyi biliyordum ama fazla karıştırmıyordum fazlasıyla meraklı bir insanım ama öğreneceklerimin hoşuma hiç gitmeyeceğini söyleyince bende araştırmadım.

Biraz kendimden bahsedim.

Ben güneş ilhan 18 yaşındayım sarı saçlara ve bal sarısı gozlere sahibim 50 kiloyum ve bundan memnunum boyum kısa olmasa aslında daha iyi olur boyum 1. 60 civarlarındaydı. Aileme gelirsek, annem beni doğururken öldü babamı ise bir sene önce kaybettim neden yaptığını bilmiyorum ama intihar etmiş . Babam pek ilgilenmezdi evle hatta bazen eve bile gelmezdi bu yaşıma kadar bikere bile başımı okşamamış bir adam için fazla üzülmedim desem yalan olur dışardan umursamaz gözüktüğüm kadar içiminde öyle olmasını istedim . üvey annemle kalıyorum, ismi sevim babam öldükten sonra sevimden her gün dayak yerdim eğer dediklerini yapmazsam bana neler yapacağını az çok tahmin edebiliyordum. Bazen elime bir avuç kalem verip git bunu özel okulların önünde sat biraz para kazan derdi mecbur götürüp satardım ordaki kızlar çok küçümseyici bakışlar atsa bile aldırmazdım baba parasıyla adam olunmaz bunu bana anneannem öğretmişti çok özledim onu, almanyada dayımla yaşıyorlar uzak olduğu için gitmedim sadece o buraya babam ölünce gelmişti ve iki hafta kalıp gittiler beni de yanlarında götürmek istediler ama gitmedim ev benim ve sevimin üstüne yapılmıştı bu evi onun pis işlerine bırakamazdım. Bu evde annemle babamın kokuları var bırakmazdım iste. çok alışmıştım anneanneme ismi suydu aynen su gibi berâktı. bırakmak hiç istemiyordum. Ama o da annem ve babam gibi gitti ve hiç gelmedi .

Buseyle vedalaşıp kendi evime girdim sevim kapının önünde oturmuş sigara içiyordu iğrenç şey beni görünce ayağa kalktı ve elime kalemleri verdi insan bi sorar kazandın mı diye en çokta annem babamın suan evde merakla beni beklemesini isterdim . "bu kalemler bitmeden eve gelme yoksa " eliyle boğazını gösterdi ve kesiyormuş gibi yaptı sonrda morelsiz bir şekilde içeri girdi. yapardı kesin yapardı tanıyorum onu yapmadığı şey değil bir keresinde bıçağı bana batırmak için hamle yaptığında zor kurtarmıştım kendimi yere diz çöküp bağırarak ağlamıştım kendine geldiğinde bıçağı fırlattı ve dışarı çıkmıştı sinir gibi birşeydi onunki kriz geciriyordu sürekli.

kalemleri alarak özel doğa kolejinin önüne gittim herzaman ki gibi çıkış saatleriydi kızlar yanıma gelip dalgasına aldıkları kalemler erkeklerinde fors amaçlı aldığı kalemler beni sinir etmiyor tam tersi mutlu ediyor. işim bugün çabuk bittiğinden eve erken gittim. anahtarla kapıyı açıp içeri girdiğimde sevimin odasından sesler geliyordu daha çok bağırma sesleri kapıyı iki kez tıklattığımda ses gelmedi sevimin sesi evi dolduruyordu dayanamadım ve içeri girdim çok bağırdığım için boğazımın yırtıldığını hissettim neler oluyor du burda adamın biri sevimi yere yatırıp her yerini kan içinde bırakmıştı yüzü gözükmeyecek derece beter olmuştu .adam beni görmemişti elindeki vazoyla sevimin suratını eziyordu resmen yerimde donarak onlara bakıyordum sanki zaman durmuştu.

Adam bana döndüğünde irkilmistim korkum iki katına çıktı. adamin yüzünün yarısı yanmıştı. hemen koşarak kapıyı kapattım arkamdan " kahretsin! " diye bağırdığını duydum çıplak bir sekilde arkamdan geleceği yoktu heralde koşarak hiç bilmediğim sokaklara girdim nefesim bittiğini düşününce yıkık dökük bir inşaata girdim oturup soluklanırken uykuya dalmışım kahretsin uyumamam lazımdı, uyandığımda heryerim tutulmuştu havada kararmak üzereydi yavaşça ayağa kalktığımda erkek sesleri gelmeye başladı daha çok bağırıyorlardı sanki çok merak ediyordum evemi gitsem? yoksa baksammı diye düşündüm yok yok gidim en iyisi şimdi bela almim başıma diyerek dışarı çıktım bikerecikten birşey olmaz bi göz atıp çıkarım dedim ve her zamanki gibi merakıma yenik düşüp seslerin geldiği yöne parmak uçlarımda yürüdüm kapısı daha yapılmamış bir alan vardı eğilip kafamı yavaşça çıkarttıgımda icerde 4 tane genç adam vardı yaşları 20 25 arasındaydı 2 si diz çökmüş ağlıyor diger ikiside bağırıp çağırıyordu yazık ya adamlara nasılda korkmuşlar bi büklüm olmuşlardı adamların karşısında bi büklüm olmamak eldemi resmen biri kas yığını diğeri güçlü birine benziyor ama kasları öyle abartacak derece çok değil fiziğininde maşallahı var. Fiziği güzel olan elinin tersiyle ikisine tokat attığı zaman ağzımdan küçük bir inilti çıktı kahretsin insallah duymamışlardır bir birleriyle hararetli bir şekilde konuşuyorlardı biraz daha kafamı eğip baktığımda yerde bir kız yatıyordu ve her yeri kan içindeydi elimle ağzımı kapattım göz yaşlarım akıyordu nasıl bu kadar vicdansız olabiliyorlar polise haber vermeliyim yavaşça ayağa kalktığımda birinin sesi geldi " lan oglum ne yaptınız kıza !" Diye bağırıyordu hemen adımlarımı hızlattım ve ordan çıktım telefonumu açıp polise yeri ve olayı bildirdim gizlice bir köşeye girip ne yapacaklarını bekledim yarım saat sonra polisler gelebildi içeri girip hepsini çıkardı dört kişi olmaları lazım bunların ama şuan iki kişiler ayağa kalkıp tam yanlarına giderken ağzımı bir el kapattı nefes almak istemiyordum çünkü o kadar salak değildim burnumda ki kolanyali bezdi ve nefes alırsam bayılacaktım biraz direndikten sonra nefesimin bittiğini düşündüm ve derin bir nefes aldım . gerisi sesizlik ...

"Sessizlik en büyük haykırışdır ."

Bazı düzenlemeler yaptım :(
Zorundaydım ♥♡