တည်

အခန်း - ၁၁

Personal Infoတွေကိုထုတ်မပြောဖြစ်ကြသလို၊မေးလည်းမမေးဖြစ်ကြ။ ပြောကြလည်း Fake accတွေနှင့်မို့အချင်းချင်းယုံစရာသိပ်မရှိ။ သို့သော် ယုံရခြင်း၊မယုံရခြင်းကသိပ်အရေးမပါ။ နှစ်ယောက်လုံးကအသေးစိတ်တွေပြောကြတာမဟုတ်။ ဘဝတူတွေမို့ အချင်းချင်းရင်ဖွင့်ကြခြင်း။

ဒီကောင့်အပြောအရတော့ သူက မြန်မာပြည်ကမဟုတ်လောက်။ သူ့ဘဲကြီးက သူ့ကိုစာသင်ပေးတဲ့ပုံပင်။ အသက်ဘယ်လောက်ကွာလဲတော့မသိ။ ကိုကိုလို့ခေါ်တာပဲသိရသည်။ စကားအသွားအလာကိုကြည့်ရသလောက် ဟန်ထုတ်ပြီးပြောတာမဟုတ်လျှင် သူနှင့်သူ့ဘဲကြီး၏ မိသားစုအခြေအနေကတော်ရုံထဲကတော့မဟုတ်လောက်။ နောက်ပြီး သူ့မိသားစုနှင့်သူ့ဘဲကြီးမိသားစုကမိတ်ဆွေတွေဆိုလား။ဒါက နည်းနည်းတော့မြန်မာကားဆန်ချင်သည်။

ခြုံပြောရရင်တော့ သူကသူ့ဘဲကြီးကိုကြိုက်သည်။ သူ့ဘဲကြီးက သူ့ကို Brother Zoneထဲအတင်းထည့်နေသည်။ ဖွင့်ပြောလိုက်တဲ့အချိန်မှာ 'ကလေးက ကလေးလိုနေ'ဆိုပြီးအပြောခံရတာကြီးကတော့ အတော်ရင်ခံချင်စရာ။

ရှိစေတော့။ သူ့ထက်ပိုဆိုးနေတာက ကိုယ့်ဘဝ။ ဟိုမရောက်ဒီမရောက် Zoneလို့ပြောရအောင်ကလည်း အဲ့ဟိုမရောက်ဒီမရောက်ဆိုတာက ဘယ်ဟာနဲ့ဘယ်ဟာကြားလဲတောင်မသိ။

စိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့် အိပ်ယာထက်ဝမ်းလျားမှောက်ကာ လှဲချလိုက်သည်။ Kingနှင့်အဆက်အသွယ်မရတာ ၁ပတ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။ ခေးဆက်ကိုလှမ်းမေးတော့လည်း မသိဘူးဟုဆို၏။ လိုင်းလည်းမတက်၊ ဖုန်းဆက်ကြည့်တော့လည်း စက်ပိတ်ထားသည်။ ခေးဆက်ကို သွားကြည့်ဖို့ဘာညာပြောချင်သော်လည်း အရမ်းကြီးသိသာသွားမှာစိုး၍ သိပ်မပြောရဲ။ သူ့ဘဝက လွမ်းဖို့သာတတ်နိုင်သည်။

နောက်တစ်ပတ်ဆို အောင်စာရင်းထွက်တော့မည်ဖြစ်၏။ ထိုနေ့တွင်တော့ အဆက်အသွယ်ပြန်ရကောင်းရလောက်သည်မို့ မျှော်လင့်နေမိသည်။ ထူးမြတ်ကတော့ ဩဇီတွင်ကျောင်းဆက်တက်ဖို့ ဝင်ခွင့်ဖြေရန် စာများလေ့လာနေရသည့်အတွက် အရင်လို လိုင်းပေါ်တွင်စကားမများနိုင်တော့။

ခေးဆက်နှင့်သာဟိုပြောဒီပြောပြောဖြစ်သည်။ သို့သော်ငြား သူ့ရည်ရွယ်ချက်လေးမရှိတော့ ဘာလုပ်ဖို့မှစိတ်မပါ။ ကြည့်စေချင်တဲ့သူမရှိတော့ ပုံတွေလည်းမပို့ဖြစ်။ လက်မတစ်ချောင်းဖြင့် လိုင်းကိုဖွင့်လိုက်၊ ဟိုဆွဲဒီဆွဲလုပ်လိုက်၊ လိုင်းပြန်ပိတ်လိုက်လုပ်နေရင်းမှ Galleryကိုမှားနှိပ်မိသည်။ ပျင်းပျင်းရှိတာကြောင့် ဓာတ်ပုံတွေကိုဟိုဆွဲဒီဆွဲလုပ်ရင်း ခေါင်မိုးထပ်တွင်ရိုက်ထားသောပုံလေးကိုတွေ့တော့ အနည်းငယ်ဆွေးချင်သွားသည်။ ခါးကိုဖက်မိသွားသည်အားစဉ်းစားမိတော့ အတည်ပေါက်ဆွေးသွားတော့၏။