Spadając w dół z niesamowitą prędkością, czuję że to koniec moich problemów i w końcu będzie dla wszystkich dobrze. Wiatr rozwiewa moje jasne włosy i chociaż to tylko moment mam wrażenie, że trwa to wieki. Zaraz pozostanie po mnie tylko wspomnienie. Nagle już nic nie ma znaczenia, nie będzie mnie już na tym strasznym świecie, który zadał mi tyle bólu. Te wszystkie łzy wylane samotnymi nocami, te wszystkie kreski namalowane srebrem na moim ciele, te wszystkie siniaki i rany przez matkę, te wszystkie okropieństwa przez które musiałam przechodzić aby moi rówieśnicy się trochę pośmiali. To wszystko jest teraz nie ważne, powoli tracę wszystko, widzę już tylko czerwono niebieskie światła radiowozów, słyszę już tylko krzyki nieznajomych, nagle już nic nie widzę ani nie słyszę. To koniec, ten upragniony koniec.
