(Zawgyi)
ေျမကန္သင္းရိုးေလး၏ ေဘးတဖက္မွ ျဖတ္သန္းသြားေသာ ႏြားလွည္းကေလးေၾကာင့္ ေႏြးေထြးစြာျဖန႔္က်က္ေနတဲ့ ေနေရာင္တို႔ရဲ့ေအာက္၌ ဖုန္တလုံးလုံးျဖင့္ က်န္ေနခဲ့ရစ္သည္။
စီတန္းကာ ေမာင္းႏွင္လို႔လာတဲ့ ႏြားလွည္းတန္းေလးကိုေတြ႕ေတာ့ ကန္သင္းရိုးရဲ့ တဖက္က ယာကြင္းျပင္မွာ ထဘီတိုတိုျဖင့္ ေတးသီဆိုရင္း ေကာက္စိုက္လို႔ေနတဲ့ ေကာက္စိုက္သမေလးေတြက လုပ္ကိုင္လက္စအလုပ္တို႔ကို ရပ္တန႔္လၽွက္ ထိုႏြားလွည္းေလးေပၚက အမ်ိဴးသမီးငယ္ကို လွမ္းကာေငးေမာၾကေလ၏။
မ်က္ႏွာေခ်မွုန႔္ကို ခပ္ပါးပါးလိမ္းက်ံလၽွက္ ရဲရဲနီၿပီးပတၱျမားေရာင္အေသြးသဖြယ္ ႏွုတ္ခမ္းအစုံျဖင့္ လွည္းေပၚမွာ ထီးကိုေဆာင္းလၽွက္ အခန႔္သားလိုက္ပါလာတဲ့ ထိုအမ်ိဴးသမီးက ျမင္ရသူတိုင္း မွင္သက္သက္သြားေလာက္ေအာင္ကို လွပါေပတယ္။
"အေရွ႕ကလွည္းေမာင္းတဲ့ေမာင္ရင္ေရ တဆိတ္ေလာက္ကြဲ႕"
"ဘာအလိုရွိလို႔မ်ားလဲ ၿမိဳ႕ဝန္မင္း"
"ေဘးပတ္လည္က ထန္းေတာႀကီးဟာ ရင္သပ္စရာပဲ ေရာက္တုန္းၾကဳံခိုက္မွာ ဒီေဒသကထြက္တဲ့ထန္းရည္ကို ျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္သပကြယ္"
"ၿမိဳ႕ဝန္မင္း ေသာက္ခ်င္ပါရဲ့ဆိုလၽွင္ ရြာအတြင္းကိုေရာက္ပါက ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ထန္းတက္ၿပီး ထန္ရည္ခ်ိဴယူခဲ့ေပးပါ့မယ္"
"အိမ္း...ေသာက္ရေခ်ေသးရဲ့"
ေဘးပတ္လည္မွာ ဝိုင္းရံေနတဲ့ ထန္းေတာႀကီးကို ၾကည့္လၽွက္ ေရွ႕လွည္းဆီမွ အဘႏွင့္လွည္းသမားတို႔ရဲ့ စကားကိုသာ နားစြင့္ေနမိတယ္။ထန္းေတာႀကီးကို ၾကည့္ရင္းျဖင့္ပင္ ကြမ္းတယာညႇက္အကြာကို ေရာက္ေလေတာ့ ရြာအဝင္ကို ေရာက္လာခဲ့ေလ၏။ရြာအဝင္လမ္းမႀကီးကား လြမ္းေမာဖြယ္ရာေကာင္းပါေပ့ အုံ႔ဆိုင္းေနတဲ့ တမာပင္ႀကီးေတြနဲ႔အတူ က်ိဳ႕တို႔ကြက္က်ား ေပါက္ေရာက္ေနတဲ့ အပြင့္နီနီျဖင့္ လက္ပံပင္တို႔ဟာလည္း ရဲရဲနီကာအစြမ္းကုန္ပြင့္လၽွက္ လွပေနၾကသည္။
ေလအေဝွ႕၌ ဝဲပ်ံၾကလၽွက္ ေျမခရရွာတဲ့ လက္ပံပြင့္တို႔ဟာလည္း ေျမေပၚမွာေရာက္ေနသည့္တိုင္လွပလို႔ေနဆဲ။
YOU ARE READING
နှင်းဆီအားနိဒါန်းသွယ်လို့ဘယ်ပုံညှာချိုးပါလိမ့်(ဒေဝီခင်)
Historical Fiction"ကြည့်တော်မူပါဦး....ကျွန်မရဲ့ဒေဝီက လှပလွန်းလို့ ဦးခေါင်းထက်က နှင်းဆီပန်းလေးများပင် ဝမ်းနည်း၍ ငိုရရှာတော့မည်" "ၾကည့္ေတာ္မူပါဦး....ကၽြန္မရဲ့ေဒဝီက လွပလြန္းလို႔ ဦးေခါင္းထက္က ႏွင္းဆီပန္းေလးမ်ားပင္ ဝမ္းနည္း၍ ငိုရရွာေတာ့မည္"
