Hah, jangan lah kau tanya aku dah mandi ke belum pagi ni. Mestilah tak. Kau gila? Air tu sejuk nak mampus. Nak sentuh air pun rasa menggigil badan ni. Takkan aku nak mandi macam dalam cerita P-Ramlee tu?

   Aku menarik selimut menutupi seluruh tubuh aku. Nak sambung tidur lah kejap. Mana tahu bangun nanti dah kebah sikit demam ni. Mata aku terpejam rapat. Sekejap sahaja, aku dah masuk ke alam mimpi.











   AKU terjaga apabila terasa dahi aku basah. Tapi mata aku tak mampu nak celik. Rasa macam ada gam gajah dekat mata ni. Siapa yang pandai-pandai mandikan aku masa tidur ni? Fiya ke?

   "Fiya...?" seru aku dengan mata terpejam.

   Namun tiada respon. Aik? Dah bisu ke dia ni? Aku sedaya upaya cuba mencelikkan mata. Mula-mula nampak kabur je. Lepas lama kelamaan, pandangan aku menjadi jelas.

   Terus terbangun aku dek kerana terkejut beruk. Aduh! Aku memegang kepala aku yang terasa sakit. Dasar bijak bestari punya Qai. Bangun lagi secara mengejut macam tu.

   Eh, macam mana aku tak terkejut? Dah si dia tu tiba-tiba ada dalam bilik aku ni. Macam mana dia boleh masuk? Ikut tingkap ke? Ke dia pecahkan pintu rumah? Lah, bodohnya kau ni Qai. Oh, dan macam mana dia boleh tahu aku ada dekat sini?

   "Hai..." sapanya dengan senyuman nipis di bibir.

   Aku? Memang takda langsung secalit senyuman di bibir. Aku merenung Qash lama.

   "What are you doing here?" soalku dengan intonasi suara yang senada.

   Qash yang duduk di birai katil itu merenung aku dengan pandangan... Entah lah.

   "Kenapa sampai jadi sakit macam ni?" soalnya.

   "Jawapan tu ada pada awak." tuturku, sinis.

   Qash terdiam. Dia menundukkan pandangan.

   "I'm really sorry..." ucapnya perlahan.

   "Macam mana awak tahu saya dekat sini? Macam mana awak boleh masuk?" soal aku tanpa membalas kata-katanya.

   "Fiya bagitahu saya yang awak tak sihat. Dia jugak bagitahu awak ada dekat sini." jawabnya jujur.

   Oh? Jadi betul lah Fiya yang bagitahu dia? Aku dah agak dah.

   "Saya pergi studio tadi. Fiya cakap awak tak datang kerja. Jangan marah dia, saya yang paksa dia bagitahu saya awak dekat mana. I'm worried about you." ujarnya.

   "Saya okay. Awak boleh balik."

   "Qaisara..."

   "Saya cakap saya okay kan?" potong aku laju.

   "Macam ni awak cakap awak okay?" soalnya apabila melihat keadaan aku yang tak terurus.

   Aku hanya diam tidak membalas. Pandangan aku dihalakan ke arah lain.

   "Saya tahu saya salah. Saya tahu awak marahkan saya. Tapi tolong lah, bagi saya jaga awak. Awak sakit sayang..." tuturnya perlahan.

   "Kenapa awak masih nak berpura-pura eh?" aku menyoal.

   Qash aku lihat pamerkan muka hairan.

   "Apa maksud awak?"

   "Saya kenal awak Qash. Dari dulu, awak tak pernah sukakan saya. Jadi, lepas apa yang dah jadi sekarang ni. Kenapa masih nak pura-pura baik dengan saya?" ujar aku kedengaran sinis.

Mr Annoying Vs Miss BekuWhere stories live. Discover now