အားလုံး မင်္ဂလာပွဲပီးတော့
ကိုယ့်အိမ်ကိုသာ ပြန်လာခဲ့ကြသည်...
ကျိုးချန် အိမ်ပြန်ပီး မိမိချစ်ရသူရဲ့
တိုက်ခန်းမှာ သူမသိအောင်တက်ထားတဲ့
CCTV မွ ချစ်ရသူရဲ့ လုပ်ဆောင်မူ့
တစ်ခုခြင်းစီကို လိုက်ကြည့်နေသည်...💻
သူ..သူငိုနေတယ် ဟုတ္သားပဲ
သူက ရှောင်ကျန့် ကို တဖက်သက်ချစ်နေတာပဲ
ဒီလိုနေ့မိျုးမှာသူ ဝမ်းနည်းတာ က
ဖြစ်သင့်ပါတယ်...
ဟိုက်ခွမ်း ပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်တို့ကို
လက်ဖြင့်ခက်ကြမ်းကြမ်း သုတ္လိုက္ပီး
မီးဖိုခန်းဖက်ကို သွားလိုက်သည်...
ဓားအေသး တချောင်းကို ယူပီး
သူ့ရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်ထက်
ပိုင်းဖြတ်လိုက်သည်...
လက်မှထွက်လာသော
သွေးစတို့ကိုကြည့်ရင်းသူက
ပြုံးနေသေးသည်...
*ခမ်ားက သေချင်ပေမဲ့ ကျနော်
ခမ်ားကို သေခွင့်မပေးနိုင်ဘူး
ကိုကို *
"မျဖစ္ဘူး "!!!
"မျဖစ္ဘူး "!!!
ကျိုးချန် အိမ်မှ မျဖစ္ဘူး ဆိုသော
စကားတစ်ခွန်းကိုသာ အော်ရင်း
ဟိုက်ခွမ်း ရဲ့ တိုက်ခန်းရှိရာစီသို့
အမြန် ကားနဲ့ သွားနေမိတော့သည်...
တိုက်ခန်းရောက်တော့
ရှောင်ကျန့် ရဲ့ မွေးနေ့ကို password
ထဲရိုက်ထည့်ရင်း မျက်ရည်က အလိုလို
ကျလာပြန်ပီ...
*သူ့က ရှောင်ကျန့် ကို အက်လောက်ထိ
ခ်စ္တာ *
တံခါးပွင့်သွားတာနဲ့ ကျိုးချန်
မီးဖိုခန်းဖက်ကို အမြန်ပြေးသွားလိုက်ပီး
သွေးအိုင်ထဲမှာလဲနေတဲ့ ဟိုက်ခွမ်း ကို
ဖက်ထားလိုက်သည်...
"မေသရဘူး မေသရဘူး
ဘာလို့ အခုလိုလုပ်ရတာလဲ"
"ကျိုးချန် "
ဟိုက်ခွမ်း စီမွ မိမိနမယ်ခေါ်လိုက်တာမို့
ရင်ထဲမှဖြစ်ချင်တာတွေပြောပြမိတော့သည်...
"ကိုကို "
"ကိုကို အက်လိုခေါ်ချင်ခဲ့တာ
ဒါပေမယ့် ခေါ်ခွင့်မရခဲ့ဘူး
မေသရဘူး ကျေးဇူးပြုပြီး
မသေပါနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ် "
YOU ARE READING
🌠Try 🌠
FanfictionZawgyi/unicode ဟိုက္ခြမ္း /က်ိဳးခ်န္ /ရိေပၚ/ေ႐ွာင္က်န္႔ /က်ိရန္ /ေဟာက္ရႊမ္း ဟိုက်ခွမ်း /ကျိုးချန် /ရိပေါ်/ရှောင်ကျန့် /ကျိရန် /ဟောက်ရွှမ်း အခု ငါမင္းကို ဘယ္မွ ထြက္သြားးခြင့္မျပဳေတာ့ဘူး အခု ငါမင်းကို ဘယ်မှ ထွက်သွားးခွင့်မပြုတော့ဘူး
part 1🌠
Start from the beginning
