Her zaman ki gibi saçma bir şekilde konuşuyordu büyükannem sanki daha bebekmişim gibi hissettiriyordu bana ama ben bir bebek gibi davranılmak istemiyordum. Tam bu düşüncelere kapıldığım anda annem telaşlı bir şekilde koşarak yanıma geldi Natalia baban... ba...baban ölmüş dedi .Tam o sırada kalp atışlarım hızlandı ne diyeceğim ne yapacağımı bilmiyordum . Ama gözlerim ne anlatacağını ne yapacağını biliyordu iki damla süzüldü gözlerimden ardı ardına boşlukta kaybolmuşum gibi geliyordu. Bu nasıl olurdu anneme boş bir şekilde baktım .
Babamın öldüğüne hala inanamamistim. Tirtir titriyordum kalbim her an bedenimden çıkacakmış gibi hissediyordum ayağa kalkıp masadan bir ayna aldım ve kendime bakmak istedim aynanın yakıcı renginin tüm bedenimi ele geçirdiğini hissediyordum yüzüme tuttuğum ayna ellerimin arasından yavaşça kayıp intihar edisine karsilik ben hala o yakıcı rengin etkisinden kurtulamamıştım.
Tam o sırada zil çaldı annem sendeleyerek gözyaşları içinde kapıya doğru yöneldi korkuyla kapının deliğinden baktı . Kapıdakinin şerif Mike olduğunu görünce kapıyı hafifçe araladı ve şerifi içeriye davet etti. Şerif olayı anlatmak için gelmişti sanırım olanları dinlemek için yanlarına gittim . Şerif babamın cesedi bulunduğunda vücudundaki kanın tamamen kuruduğunu söyledi .Bir anda bütün vücudumu ele geçiren titreme ve ardından kuruyan boğazım la neye uğradığımı şaşırdım ayağa kalktım yerimde duramıyordum bu daha önce yaşamadığım bir duyguydu nasıl böyle bir şey olabilirdi. Babam mucizevi bir şekilde öldürülmüştü.Bu nasıl olabilirdi yani vücudunda bir damla kan olmadan bulunması. Bunu yapan nasıl bir varlık ? Nasıl böyle bir şey yaptı ? . Aklımda bunun gibi deli sorular vardı. Dünyada değişik bir varlık vardı . Şerif olayı anlattıktan sonra hala soruşturmanın devam ettiğini söyledi . Böyle bir şey meslek hayatında görmemiş . Daha bir çok şey zırvaladıktan sonra gitti. Annem akşam babamın ölü bedenini görmek için hastahane nin morguna gitti. Beni götürmedi çünkü ben o sırada yatağımın baş ucuna koymak için babamın fotoğrafını arıyordum. Fotoğrafı bulup çerçeve yerleştirirken göz yaşlarımı tutamadım çünkü bugün den sonra artık babamı hiç göremiycektim bunun düşüncesi bile beni daha çok ağlatmaya yetiyordu . Okula gitmek istemiyorum artık tüm yaşama sevincimi kaybettim hatta ölmek istiyordum çünkü babam olmadan birşey yapabileceğimi sanmıyordum. Göz yaşları içinde ağlarken büyükannem geldi odama babamın cesedinin bulunduğu yerde birkaç iz bulunmuş meğer. Hemen üstümü değiştirdim ve babanneme beni olay yerine götürmesini istedim. Fakat büyükannem araba kullanmayı bilmiyordu. Hemen annemi aradım buraya gelmesini ve bizi olay yerine götürmesini istedim. Annem 30 dakika sonra kapının önündeydi hemen montumu ve şapkamı alıp çıktım. Olay yerine geldiğimizde etrafta bir kaç polis arabası vardı. Annemin yanına gelen şerif katilin parmak izlerinin ve ayak izinin bulinduğunu söyledi. Annem katilin bulunması için elinden geleni yapardı. Bu işaretler ona katilin bulinması için bir umut vermiş olmalı ki biraz rahatlamış görünüyordu. Biraz daha araştırdıktan sonra eve geldik. Çok yoğun bir gündü annem hemen odasına gitti. Birden evde ağlama ve hıçkırık sesleri yükseldi. Bundan bende etkilenmiş olmalıyım ki birden bende ağlamaya başladım. Ağlamak istemiyordum fakat kendimi durduramıyordum da gözyaşlarım ardı ardına akıyordu. Bir kaç saat ağladıktan sonra uyuya kalmışım. Rüyamda babamı gördüm bana artık ağlamamamı söyledi. Ve ardından "Katilimi bulun yoksa huzura eremiyeceğim" dedi. Daha sonra irkilerek uyandım. Saat sabah 9'du annemin odasına parmak uçlarımda ilerledim onu uyandırmak istemiyordum çünkü gece boyunca ağladığını duydum. Annemin odasının kapısını araladığımda ellerinin arasına aldığı babamın fotoğrafına bakıyordu. Yanına gittim ve yatağın üstüne oturdum. Rüyamda babamı gördüğümü söyledim ona "Artık ağlamayım dedi annecim bizi görüyormuş ve üzülüyormuş" dedim. Annem yüzüme baktı ve "Peki" dedi. Artık ağlamıyorduk ama acımız hala tazeydi.
