កំណប់ទ្រព្យតូច

»ជីនហ្គូ ជាកូនបង មានចរឹកចាស់ទុំ ទោះនៅក្មេងតែមានភាពក្លាហាន មិនងាយយំមិនខ្លាចនរណា ឈ្លាសវ័យ
» ថេហ្គូដែរប្អូន មានចរឹកជាក្មេងនៅឡើយ ពេលខ្លះក៏ក្លាហានតែគេជាក្មេងឆាប់ភ័យឆាប់ខ្លាច តែក៏ឆ្លាតណាស់ដែរ

«ប៉ាតូច ថ្ងៃនេះកូនទៅលេងលោកពូគីបានទេ?»ថេហ្គូ
« មិនបានទេ...ថ្ងៃនេះមានរៀនអង់គ្លេសថាឯងមិនទៅទៀតគ្រូជេហើយ!!»អ្នកជាប៉ាតូចមិនទាន់ហាមាត់និយាយផង ក៏ត្រូវកូនបងរបស់ខ្លួនអាកាត់ជំនួស
« ហួយយ!!អូនចេះអស់ហើយមិនទៅរៀនទេ!!»ថេហ្គូ ធ្វើមុខស្អុយប៉ែរៀនរហូតគេធុញណាស់
« មិនបានទេ!! ត្រូវតែទៅ យើងថ្លង់ណាស់ពេលដែរគ្រូសួរកឯងនោះ»ជីនហ្គញ
«បានហើយ....ថេហ្គូហា..ស្តាប់តាមបងប្រុសរបស់កូនណា ចាំថ្ងៃឈប់សម្រាកappa និងនាំកូនទៅលេងពូniki ណា»ជុងវ៉ុន
« ហើស....ម៉ាក់ៗអត់ស្រលាញ់អូនហេ ម៉ាក់ៗស្រលាញ់តែជីនហ្គូ!!»ថេហ្គូក៏ធ្វើជាងក់ងរដាក់អ្នកដែរជាឪពុក
« នែ....ឯងនេះរំខានប៉ាតូចរហូត ឈប់ងរទៅ!!នេះយកហូវ»អ្នកជាបងមិនមិនចង់អោយប្អូនខ្លួនងក់ងរ ក៏សុខចិត្តហែកភ្លៅមាន់មួយអោយថេហ្គូ ទោះចូលចិត្តថាអោយប្អូនយ៉ាងណា ឬសម្តីអាក្រក់តែជីនហ្គូ ស្រលាញ់ថេហ្គូនិងប៉ាៗគេខ្លាំងណាស់ ក្មេងៗប្រហែលគ្នាអោយតែហ៊ានធ្វើអោយថេហ្គូយំដឹងតែត្រូវហើយ
« អីឡូវពួកកូនឆាប់ញាំទៅណា ចាំថ្ងៃរសៀលប៉ាជូនទៅរៀនអង់គ្លេស»ជុងវ៉ុន
« ប៉ាប៉ា.....អាទិត្យក្រោយនេះខាចសាលាត្រូវកាអោយប៉ាតូចនិងប៉ាធំទៅសាលា»ថេហ្គូ  និយាយបែបនេះធ្វើអោយជុងវ៉ុនទម្លាក់ទឹកមុខចុះ ប៉ាធំមែនទេ? រាល់ថ្ងៃនេះមានតែគេម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែរចិញ្ចឹមកូនពីអ្នកតាំងពីកើតមក ចំណែកឯប្រុសម្នាក់នោះតើគេអាចដឹងថាខ្លួនមានកូនរបស់គេដែរទេ? សូម្បីតែមុខខ្លួនក៏គេមិនស្គាល់ផងមើលទៅ
« ចាំប៉ាតូចនិងលោកពូគីទៅណា!!»ជុងវ៉ុន
« ហូយ!! លើកណាក៏ប៉ាតូចបបួលលោកពូគីទៅដែរ ចុះមឹចប៉ាតូចមិនហៅប៉ាធំមក? តើប៉ាធំរវល់អីហូវ?»ថេហ្គូរអ៊ូរទាំព្រោះខ្លួនិនដែរឃើញមុខប៉ាធំគេឡើយ ប៉ាតូចនេះថាប៉ាធំរវល់នៅប្រទេសគេរហូត
« ប៉ាតូចហា ប៉ាធំមុខអាមឹចហូវ?»ជីនហ្គូ
« គឺ.....ប៉ាថាឈប់សួទៅ កូនឆាប់ញាំទៅណា»ជុងវ៉ុន ក្មេងតូចទាំងពីរក៏បឹតមាត់រួចញាំបាយបន្តទៀត