I don't knew how I was able to abscond from the restaurant all I know is that I am in pain, real pain

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

I don't knew how I was able to abscond from the restaurant all I know is that I am in pain, real pain. Today was supoosed to be a happy day, a day of celebration but how come it became a fiasco.

"Oceana? Oceana, gurl!! Kaloka ka, kanina pa kita tinatawagan sasabihin ko sana na nasa parking na ko pero di kita macontact!" It was Santy. I did not answer I just immediately run to him and cry out all the pain, gladly he knew me so well. He caged me in his embrace till I calmed down.

"Anong nangyari?" He asked but I kept mum, not uttering any single word. He just sighed—a worried one.

"Halika na, iuuwi na kita...Yung sasakyan ko padadaanan ko na lang mamaya sa kuya ko." I just nod, hindi ko na din ata kayang magmaneho pa. Sobrang bigat ng araw na ito, gusto ko na lang matapos agad.

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako pero sobrang sakit ng ulo ko. Kapag naman umiiyak ako noon hindi naman ganito kasakit sa ulo.

SANTY's

My poor bestfriend, hindi niya deserve yung mga nangyayari sa kaniya ngayon.

She already fell asleep when we arrived at her home. Hindi ko na muna ginising hinayaan ko na lang magising ng kusa. And she did woke up pero parang may off...

"Girl?! hoy Oceana okay ka lang ba?!" nataranta ako nung makita kong napahawak siya sa ulo niya.

"Oo okay lang ako teh, pasok na tayo sa loob." pero parang may something talaga ayaw lang magsabi ni Oceana.

"A-ahh awww aray!!" nataranta ako dahil sa sigaw niya bago pa man kami makapasok sa loob ng bahay niya.

"Anong masakit??!" I am panicking, ngayon na lang ulit—ngayon na lang ulit siya pinagsaktan ng ulo.

FLASHBACK

Cars chasing each other, stop lights, loud beeps but the most heard noise that night was the slap-bang crash from a pink celerio car.

Their world suddenly stopped.

They saw how the cars stopped, they saw how the people run to the car, they saw how the people try to find out if the people inside are safe or in danger—

"Call an ambulance!! May babae!! duguan!"

A shout that served as a cold water for them—Santy, Iris, and Nanay Mita. It was her—Oceana, soaking in her own blood. They never knew what happened next, all they knew was they are already inside the hospital.

They saw the doctor who attended Oceana.

"Doc? kamusta po siya?"

"No need to be worried. Mabuti na lamang po at minor injury lamang ang natamo ng pasyente pero under observation pa rin po siya at kailangan ulit namin magsagawa ng mga test pag nagising na siya. All we are sure of now ay ligtas sila ng baby."

Para silang nabunutan ng tinik sa lalamunan pero para din silang naestatwa lalo na nung sabihin ng doctor na "ligtas sila ng baby". Wala silang alam.

As soon as Oceana was transfered to a private room, they've informed Elio of what happened and what he needs to know.

Elio rushed to her, crying.

"Love, hey! Kapit lang ha, kapit lang kayo ni baby." Elio softly uttered while crying and feeling Oceana's belly even the bump is not really evident.

It's been 20 hours already since the accident happened pero hindi pa rin gumigising si Oceana and that made them worry. The doctor said that if it reach 24 hrs and still hindi pa siya gumigising she'll be coma.

Prayers ang pinanghawakan nila. Elio was beside her never leaving her side, ni maidlip ay di magawa ni Elio dahil sa pag-aalala sa mag-ina niya.

She woke up from a dreadful 23 hour sleep.

"Oceana!"
"Ija!"
"love!"

END OF FLASHBACK

OCEANA's

I did not noticed that I fell asleep again. Akala ko ay umalis na si Santy kasi ang tahimik na ng bahay ko. Naalala ko bigla yung panaginip ko parang totoo lahat pero impossible kasi kung totoo iyon, sana kasama ko ngayon ang anak ko—anak namin PERO panaginip nga lamang iyon siguro dala ito ng mga nangyayari.

"Buti naman gising ka na gurl. Oh ano masakit pa ba?" nagulat ako nung magsalita si Santy, nakapasok na pala siya dito sa loob ng kwarto ko.

"Hindi na... pero ang weird nung panaginip ko teh." Hindi umimik si Santy pero sa pagtitig niya pa lang alam ko nang pinapahiwatig niya na ituloy ko ang kwento.

"Alam mo yung naaksidente ako..." nakita kong tumango si Santy "Yun yung panaginip ko...pero ang weird kasi buntis daw ako noon, dinadala ko daw ang anak namin ni Elio...pero diba teh nung naaksidente ako antagal ko talagang walang malay tas muntik pa akong ma-coma...then pag gising ko din namam nung araw na iyon, nagdesisyon na talaga akong magpakalayo na kay Elio." Nakita ko naman na nakatingin lang sa akin si Santy hindi mawari kung naguguluhan ba siya or...

"T-tapos a-ano pang n-nangyari? bukod doon sa may anak ka may iba ka pa bang naaalala—I m-mean nap-paginipan?" I can sense how tensed he is, sabagay ang weird nga naman kasi nung panaginip ko. Umiling lamang ako bilang sagot.

SANTY's

"...buntis daw ako noon, dinadala ko daw ang anak namin ni Elio..." Akala niya panaginip lang iyon...

"T-tapos a-ano pang n-nangyari? bukod doon sa may anak ka may iba ka pa bang naaalala—I m-mean nap-paginipan?" Kinakabahan ako hindi ko alam kung dapat ba kaming magsaya dahil medyo may naaalala na siya o malungkot dahil baka isipin niya na...niloko namin siyang lahat...Thank God at umiling siya bilang sagot niya.

Baka sign na to ni Lord, he is giving us time para ipagtapat ang katotohanan kay Oceana—katotohanan na nakalimutan ng isip niya pero hindi nabubura sa puso niya.

FLASHBACK

She was on her ninth month of pregnancy, all was well except that there are times na sumasakit ang ulo niya and it bothered all of them but she kept on saying na "okay lang, tolerable naman." But truth is, on a scale of one to ten the pain level is around twenty means it can kill me because of too much pain.

Elio and Oceana decided not cut ties anymore lalo na nung malaman nila na magkakaroon na sila ng anak. Elio was very hands-on to her especially when going to her OB, buying foods she likes or what they call paglilihi stage, Elio also deal with her mood swings like one time she is happy then the other time she is just stubborn.

Sa araw ng panganganak niya, kasabay din nun ang isang pangyayari na di nila inasahan na mangyayari. Worst comes worst.

She delivered a healthy baby girl...

END OF FLASHBACK

Selective amnesia...
selective amnesia involves forgetting only some of the events during a certain period of time or only a part of a traumatic event. Amnesia resolves itself without treatment.

[Hindi po ako expert when it comes to things like this pero based lang itu sa intindi ko, medyo nakinig ako sa prof ko ngayon kasi parang interesting yung topic niya which is amnesia.Correct me na lang po if I am wrong.]

Sino nga ba talaga si Dianne Faye Basco?

•••
••

September 6, 2021 like,vote,share kayu dyarn

YES SIR, NO MISS.Where stories live. Discover now