ခေါင်းတလားကြီးထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ [ဘာသာပြန်]

Chapter 21

ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းကို ျဖတ္ခနဲပိတ္ကာ စိတ္ဂနာမၿငိမ္တဲ့လူနာလိုမ်ိဳ လႊတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါက မျဖစ္ႏိုင္လိုက္တာ၊ ငါက ဒီလိုမ်ိဳးဟာကို ဘယ္လိုလုပ္ေရးႏိုင္မွာလဲ? တစ္ခ်က္ၾကည့္႐ုံနဲ႔တင္ အ႐ူးတစ္ေယာက္ေရးထားသလားလို႔ေတာင္ ထင္ရတယ္။ ငါလို ဒီေလာက္မိမိုက္ၿပီး ခန႔္ညားတဲ့ေယာက်ာ္းသားက ကိုယ့္ပုံရိပ္ကို အစြန္းထင္းခံၿပီး ဒီလိုမ်ိဳးဟာႀကီး ဘယ္လိုလုပ္ေရးႏိုင္မွာလဲ?

ငါက ေသခ်ာေပါက္ ေရွးေခတ္ကိုလည္း မေရာက္ဖူးသလို ဝမ္ဖုန္းက်င္နဲ႔လည္း အရင္က ဒီလိုမ်ိဳးဆုံဖူးတဲ့ မွတ္ဉာဏ္ေတြေတာင္ မရွိဘူး...

စိတ္ေအးေအးထား ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ မင္းစိတ္ၿငိမ္ဖို႔လိုတယ္!

ထို႔ေနာက္ သူ႔မွတ္တမ္းစာအုပ္ရဲ႕ ေနာက္စာကိုလွန္လိုက္တယ္။

'ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္၏ တစ္ေန႔တာမွတ္တမ္း : တျခားလူေတြ ငါ့ရဲ႕မွတ္တမ္းကို ဖတ္မိမွာကေန ကာကြယ္ဖို႔ pinyinကိုသုံးမယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီ! ဘာလို႔ Englishလို မေရးတာလဲ? ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ငါမွ Englishလို မသိတာ ဟားဟားဟား! ငါ မတရားဉာဏ္ေကာင္းလြန္းတယ္ မွတ္လား? *မ်က္စိမွိတ္ျပ~*'

"..."

"..."

စိတ္ေလးကို ၿငိမ္ေအာင္ထား၊ မင္း စိတ္ၿငိမ္ဖို႔လိုတယ္... ေသာက္က်ိဳးနည္းကို ငါက စိတ္ၿငိမ္ႏိုင္ပါအုံးမယ္ #%¥#@%& ငါ့ဖင္ႀကီးကိုပဲ မ်က္စိမွိတ္ျပေနလိုက္!

မွတ္တမ္းစာအုပ္ေၾကာင့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေပၚသြားတာကို စိတ္ထဲထားမေနႏိုင္ဘဲ ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ခမ်ာ စာ႐ြက္ေပၚမွာ ေရးသားထားတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္မိန္းကေလးလို အေရးအသားေၾကာင့္သာ နာနာက်င္က်င္ျဖစ္ေနရတယ္။ ရွက္႐ြံ႕မႈေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကိုသာ အုပ္ထားလိုက္တယ္။

သူ႔နားမွာ ဝမ္ဖုန္းက်င္ရွိေနတယ္။ သူက မ်က္ေတာင္ေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ကာ ေျပာလာတယ္ "ဒါက မင္းရဲ႕လက္ေရးလွစာေလ၊ အဲ့ထဲက စာလုံးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကိုယ္မသိဘူး ၿပီးေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္းအကၡရာတခ်ိဳ႕လည္း ရွိေနတယ္၊ အဲ့အခ်ိန္တုန္းက ကိုယ္ ရွိသမွ် ပါေမာကၡေတြနဲ႔ ကြၽမ္းက်င္သူေတြကို စုခဲ့တယ္... တိုင္းတပါးက ဘာသာစကားထူးခြၽန္သူေတြကိုေတာင္ ေခၚၿပီးေတာ့ ဒီဝွက္စာကို ဖတ္ခိုင္းခဲ့တာ၊ ဒီႏွစ္ေတြမွာ ဒီစာအုပ္ကို မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့လူေတြ ေလ့လာခဲ့ၾကေပမယ့္ တစ္ေယာက္မွ အဲ့ေပၚမွာေရးထားတာ ဘာေတြမွန္း မေျပာႏိုင္ၾကဘူး... အခု မင္းလည္း ဒီမွာရွိေနၿပီဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကို ဘာလို႔မဖတ္ျပတာလဲ?"