Falling For You (Book 1)

Kabanata Bilang 6 - Ang Pag-uumpisa

Nagtama ang kanilang mata na nagpatindi ng kanilang tibok ng puso. Ilan saglit sila natahimik bago magsalita ng sabay pa sila. "Ano?." Nagkatitigan ang dalawa at kapwa natawa sa sarili. "I'm sorry." sincero aniya.

Ngumiti si Lukas. Ang dalaga ang nagbigay ng pag-asa at kung paano magpatawad. "I apologize accepted." nagtataka naman si Cassandra nang tumayo ang binata. "I know this a corny but i want to start again in a proper way. Hi, my name is Lucas Benjamin Alves. Can we be friend?."

Nagpipigil tumayo si Cassandra. Ilan sandali, hindi na niya mapigilang humalaklak at napahampas ang mesa na umaagaw ng attention ng mga costumer kagaya nila. "A-ang b-badoy mo." maluha-luha niya sinabi. Pula-pula na din ang mukha sa kakatawa.

Habang nakatitig si Lukas ay hindi mapigilan mapangiti at yumuko para walang mapansin na nakangiti. Sa pangalawang pagkakataon nagpakilala rin si Cassandra
"Nice to meet you, Lukas. My name is Maria Cassandra Bartolome. The Class President." tingin ng deretsyuhan at nanginginig na kamay at nangangatog na mga paa. Hindi niya alam kung paano papakalmahin na rin ang puso niyang sobrang bilis na parang kabayo. Tumatakbo ba ito? Hindi naman siguro kakawala ang puso niya diba? Hay tatlong beses siyang nag inhale at exhale to be relax lang sa harap ng lalaki. "Alam ko hindi maganda ang ating pagkakakilala nu'ng umpisa."

Nagtanong sila sa bawat isa. "Ikaw ang president ng class and student. Can i ask a question? How can you handle the two position at a same time?" takang tanong ng binata kasi mukhang student lang naman si Cassandra. Kita naman sa pananamit walang pinagkaiba sa uniform ng ibang students or siya lang talaga yung nakakapansin kasi wala siyang paki sa nakapaligid sa kanya. Pero ang alam niya na iba ang ID ng normal student at may position sa school. Iba't ibang kulay kasi kaya hindi niya alam rin kung anong position yon.

Ngumiti siya. "Kung gusto mo talaga ang iyong ginawa. Maglalaan ka ng oras para sa school at sarili. You can handle by simple as that." naalala niya ang unang pagpasok niya sa school ng present. Hindi niya alam ang gagawin. At the same time, kabado pa. Pero habang tumatagal ay nagugustuhan niya ang ginawa at masasabing worth it. "Sak---." napatigil siya sa tamang sasabihin nang nag vibration ang cellphone. Kinuha niya at binasa. "I have to go. Hinahanap na ako ng magulang ko."

Tumayo Ito kasabay ang pagtayo ni Cassandra. "Sige. Ihahatid na kita." nagtungo sila sa parking lot kung saan nakaparada ang kotse. Pinagbuksan nito at umikot sa driver seat. He started the engine and drive, slowly.

Habang nasa car sila walang imikan pa rin ba talaga hinihintay nila kung sino unang mag sasalita. Halata naman sa bibig nila pareho na may gustong sabihin. Binabagalan ni Lukas ang takbo ng sasakyan para mabagal ang oras silang makapunta sa destination nilang dalawa. Sa mahabang oras na yun', napagtanto nito na sobrang layo nila ng agwat. *Maari ba kami maging magkaibigan kahit sobrang layo namin.* natanong nito bigla sa sarili. Kahit ang sarili nito ay hindi rin masagot. Ang daming gumulo sa isipin niya at isa na doon ang kan'yang nararamdaman. Kung ipagpapatuloy lamang ba nito o ihihinto. Tumigil ang kotse sa tapat ng bahay. Tinitigan nito ang mukha ilan saglit bago pakawalan. "Huh? Ano yun?."

Natawa naman siya sa binata. "Sabi ko po, salamat at see you sa school." ngumiti siya ng mahina at bumaba na rin.

Sa kabilang banda. Pagdating ni Lukas sa Hospital ay nagulat ito kung bakit nagaayos ng gamit. "What it's, kuya?."

"Well..uuwi na ako, right mom and dad?." tumango naman ang magulang. Hindi sinulyapan ng magulang si Lukas na nagaantay ng sagot. Masyado masaya ang magulang nila kaya hindi namalayan nandito ang kanilang isang anak pa.

*mom and dad im here* gusto niyang sabihin. Araw araw nagpapansin siya pero bakit mukhang kapag kay Oliver onting galaw pansin na agad. Dahil ba siya yung magaling, masunurin, ginawa ko rin naman yon ha o sa kaniyang isang anak. Bumigat ang kaniyang nararamdaman sa tuwing iniisip nito ang posible dahilan o wala talagang pakialam sa kaniya. Kung maaari lang makita siya rin kagaya ng kay Oliver. Nagkunwari itong may ginagawa kahit nasasaktan na. Umuwi Ito ng tahimik at walang kibo. Napansin naman ito ng kaniyang kapatid. "Problems?."

"Hindi ko alam kung paano ko tatratuhin ng tama ang ating magulang. Ikaw lagi ang napapansin nila. Paano naman ako?. Ikaw naman ang may kasalanan kung bakit nandoon ka sa Hospital na yun'." iniwan nito nagtataka ang kapatid at pinagmamasdan. Parang ramdam ng lalaki na siya ang may kasalanan kung bakit si Oliver naandoon. Dahil hindi na nila sinasabi kundi ipinaparamdam nila.

Nalaman din ni Lukas sa mga kasambahay na i-apply ng kaniyang kapatid sa school na mismong pinasukan nito.

Sabay ulit sila katulad ng dating gawain. Hindi rin naman sila nagkakasundo kaya sa iba sasabay ang kuya nito. Sinasamahan nito si Oliver sapagkat ayun ang utos ng kanilang magulang. "I introduce to you." nakangiti si Lukas sa labas ng bintana ng kotse.

"Sino?. You're girl." nagulat si Oliver. Minsan lang kasi magpakilala ang nakakabatang kapatid nito sa kanya. Sa pagbukas ng pinto ng sasakyan pag apak pa lang ng sapatos sa sahig kilala na agad ni Oliver. Same shoes, same hair, same face.

---------------------------------

Paalala: Ito ay imahinasyon lang at katang-isip lang.

(Collab with exceptionsGorgeous)

Thank you po sa gumawa ng Book Cover

THANK YOU AND ENJOY READING!