Sevda Karası (1 Mayıs'ta kalkacak)

6🖤

Bölüm Şarkısı: Alifiru / İhtilal

🖤

Umutsuzluğun içinden çıkıp geldin, Avuçlarında erimeye yüz tutmuş bir tutam karla;
Ruhumun yangınına ilaç olmaya,
Belki de nefesime nefes katmaya.
Ben o bir avuç kara susadım,
Avuçlarının içi bulaştı dudaklarıma,
Karıştı kalbim bir Sevda Karasına...

🖤

Bölüm ithafı : Acununvarisi
(İthaf yorumlardan seçilecek.)

Bölümlere sınır koymak istemiyorum lütfen oy verip, yorum yapmayı unutmayınız.

Keyifli Okumalar! 🧡

Bölümü düzenlemeden attım sizi daha fazla bekletmemek için, kelime hataları varsa lütfen görmezden gelin. (:

Sevda

Kolunda duran elimden bakışlarımı çektim. Siyah takım elbisesinin içinde öyle güzel duruyordu ki yol boyunca ona baktığımı fark etmemişti büyük ihtimalle. Bir adama siyah ancak bu kadar yakışırdı. Bal rengi harelerinin içinde titreşen o ışık demeti gözlerime her değdiğinde kalbimde derinden gelen bir sarsıntı oluşuyordu. Şimdi yanımda dururken, kalbini bana açmış ve bunu kimseden çekinmeden, saklamadan yapmıştı. Beni hayatının içine tamamen almıştı beraber adım attığımız bu yolda.

Alkış sesleri yükselirken Sırma görüş açıma girdi. Sabah yanına kuaföre gitmiş, sonrasında ben kendi evime geçmiştim. Kara beni alacağını söylemese, Sırma ile birlikte gelirdim düğün salonuna büyük ihtimalle. Tamer'le el ele çok güzel görünüyorlardı. Sonra birden Tamer'in yüz ifadesi değişti, gülümseyen yüzü soldu ve odağı kaydı.

"Abi" dedi hepimizin net bir şekilde duyacağı ses tonuyla. Başım istemsizce baktığı yöne çevrildiğinde onları gördüm.

Eylem ve Timur yan yana duruyorlardı. Hayır, hayır. İkisi el ele, yan yana duruyorlardı. Zorlukla yutkunurken, bakışlarım ellerinde kaldı bir süre. Bunun nasıl mümkün olduğunu idrak edemeyen beynim şok geçiriyordu.

Kara'nın öne doğru bir adım atmasıyla bende ilerledim. Sırma ve Tamer tam ortada öylece donup kalmışken, herkeste oldukça sessizdi. Elimi Kara'nın kolundan çektim ama gerisinde kalmadan yanında yürümeye devam ettim. Kara, Tamer'in yanına ilerleyip kulağına bir şeyler söyledi. Tamer başını sallayıp, Sırma ile birlikte yürümeye devam etti ve ben ne zaman sustuğunu bile bilmediğim müziğin başladığını duydum.

"Sevda yanıma gel." Kara'nın seslenmesiyle birlikte geride kaldığımı fark edip bana uzattığı elini tuttum.

Başımı kaldırdığım an Timur'la göz göze geldik, biraz önce benim onlara baktığım gibi Kara ile birleşen ellerimize bakıyordu. Yanındaki kadına bakmamak için başımı dik tutup önüme bakmaya başladım. Onu görmek, ona bakmak, onun sesini duymak istemiyordum. Yanımdaki adamın bir zamanlar onunla olduğunu, onu sevdiğini bilmek bana fazlasıyla yetiyordu.