sıkıldım bu yüzden kontrolü kaybetmiş Lena ve Dream yazıcam.
'Cause why not?
lil' dream'den yazmayı özlemşm.
~Dream'den:0~
Kendimi yatağımdan aşağı yere doğru bıraktım. Kolumu gözlerime getirdim ve göz yaşlarımı silip titrek hareketlerle odamdan çıktım.
Korkuyorum.
Korkuyorum, çok korkuyorum.
Sesler var. O ses var.
Çok korkuyorum.
Koridorda yürürken kulaklarımı kapadım sıkıca. Bir umut belki o garip sesleri keser diye. Annemlerin odasına gidiyordum ama bu koridor ne zamandır bu kadar uzundu ki?
Niye sonu gelmiyordu bir türlü?
"Hızlan."
Duyduğum sesle ağzımdan küçük bir çığlık çıktı ve etrafıma bakınmaya başladım. Etrafimda kimse yoktu. Hıçkırıklarımı tutamıyordum.
Hızlıca koşmaya başladım koridorda. En sonunda annemin odasına yaklaşmaya başladığımda annemin sesi ile durdum.
"Git artık." kapıya doğru yaklaştım ve kafamı hafifçe çıkarıp içeri baktım. Babamın bir yerde işi vardı bu yüzden annem tek başınaydı. Oturuyordu ve başını elleri arasına almıştı. Bir şeyin gitmesini mırıldanıyordu kendi kendine.
O da mı sesi duyuyordu?
"Git, git, git, git... Sana zamanım yok."
"Hadi, içeri gir. Neyi bekliyorsun?"
Olduğum yerde bir an sıçradım o .
Sesi duymamış mıydı?
"A-Anne..." diye mırıldandım. Sesim düşündüğümden daha kısık çıkmıştı. Beni duymadan olduğu yerde mırıldanmaya devam etti. En sonunda odaya adım attım. Daha ilk adımımı atmıştım ki annem mırıldanmayı da, sallanmayı da kesti. Başı hafifçe kalktı ve yatağının hemen önünde karşısına denk gelen aynaya baktı.
"Hayır." dedi birine cevap verir gibi. Yüzündeki ifade çok...çok titrekti. Kontrolsüzdü.
"Anne..."
Korkuyorum.
"Sus!" bağırması ile olduğum yerde bir çığlık attım.
"A-Anne!" hıçkırıklarla ağlamaya başladım.
"Anlamıyorsun, anlayamazsın da. Onunla aramda çok fark var. Seninle aramda çok fark var."
"Ne komik değil mi?"
"Anne! L-Lütfen, lütfen dur." anneme doğru yaklaşmaya başladığımda bir anda başı bana döndü. Gözleri yeşil rengi ile parlıyordu.
"Git. Sana zamanım var gibi mi duruyor?" dediği şey ile olduğum yerde kaldım. Hıçkırıklarım hızlandı ve başımı iki yana sallamaya başladım.
"A-Anne korkuyorum."
"Annenin gerçek yüzünü görmek ister misin, küçük kız?"
"Anne, korkuyorum. Biri var evde.
L-Lütfen bir şey yap..."
Annemin kaşları çatıldı ve ayağa kalktı. Eli bana doğru uzandığında bir an olduğum yerde titremeden edemedim, ama olduğum yerden oynamadım.
Annemdi o.
Elleri saçlarımdan geçti ve sıkıca tuttu. Eli sıkılaştığında bağırdım. Ellerimle onun elini çekmeye çalıştım ama yapamadım.
"Anne, a-a-acıyor! D-Dur!"
"Komik mi sanıyorsun? Hm? Burada kafayı yeme seviyesine gelmişim ve sen bana gülüyorsun!" güldü.
Güldü ama...
Ama ben gülemedim.
