အဓိပတိလမ်းမထက်က မောင့်ခြေရာ{အဓိပတိလမ္းမထက္ကေမာင့္ေျခရာ}

{၂၆}U/Z

"ကျောင်းက လိုက်နှောင့်ယှက်နေတဲ့ လူပါ! သိတယ်မလားတချို့ သာပေါင်းညာစားတွေလေ။အတင်းတွယ်ကပ်နေတာ။"

"ဆိုက်ကိုကောင်လားသမီး မပေါ့နဲ့နော်။ သားမောင်ကလည်း ကိုယ့်ညီမကိုဂရုစိုက်မှပေါ့"

ဒေါ်ရင်ရင်လတ်က ဆိုတော့ ခင်စံပယ်ညိုလည်း
ချက်ချင်းပင် ဒေါ်ရင်ရင်လတ်၏ လက်မောင်းကို တွယ်ဖက်ကာ
"ကိုနွေကဖြင့် တစ်လနေလို့တစ်ခါ ခင့်ဆီမလာပါဘူးနော်"

"သားမောင်က ကိုယ့်ညီမဆီသွားမှပေါ့။ဒါမှ တခြားယောက်ျားလေးတွေက မကပ်ရဲဘဲ ရှိန်မှာပေါ့"

နွေဦးမောင်က ခေါင်းသာညိတ်ပြပေမဲ့ပန်းဦးမေကတော့ စွာကျယ်စွာကျယ်ဖြင့်
" အမလေး မေမေလတ်ကလည်း ခင်စံပယ်ညို ဆိုရင် မာနကြီးလွန်းလို့ ဘယ်သူမှတောင်မကပ်ရဲဘူး"

"ဟေ ဟုတ်လား"

"တော်ပြီတော်ပြီ။ အထည်သွားရွေးရမှာနောက်ကျတော့မယ်။သွားရအောင်လေ"

ခင်စံပယ်ညိုက ဆော်ဩလိုက်သည်။ မနက်ဖြန်ဆိုလျှင် သင်္ကြန်ကျပြီမို့ ဘုန်းကြီးကျောင်းတက်ဖို့ရန် အဝတ်အသစ်များချုပ်ထားခြင်းပင်။ နွေဦးမောင်သည် အိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက အိမ်ရှိမိန်းမသားများ သွားလိုရာနေရာရှိပါက အမြဲ ကားမောင်းကာလိုက်ပို့ရသည်။သူ့မှာနေ့စဉ်နေ့တိုင်း ကားမောင်းရသည်နှင့်ပင်အချိန်မအားလပ်။

"ပန်းဦး မလိုက်ဘူးမလား ။ အစ်ကို့နာမည်နဲ့ဖုန်းလာရင် တစ်ချက်ပြန်ပြောပေးဦးနော်"

"အင်း အင်း ဖုန်းနံပါတ်မှတ်ထားပေးမယ်လေ"

အပြင်သို့ရောက်ခါနီးမှာနွေဦးမောင်၏မှာတမ်းကို တစ်စွန်းတစ်စကြားလိုက်သည့်သူကတော့ ခပ်လှောင်လှောင်အပြုံးကိုသာ လူမသိသူမသိပြုံးလိုက်သည်။ ကိုနွေ့ဆီကို အဲ့သည့်အကောင် ထပ်ဆက်သွယ်မှာမဟုတ်ဘူး။

°°°°°°

"ဖုန်းမှားနေတယ်တဲ့"

ညှိုးငယ်စွာ ပြောလာသော စောနရီကိုကြည့်ပြီး ဥဿစိတ်များထွေပြားသွားရသည်။
ဥဿမနေ့ကပင် လိပ်စာအတိုင်း စောနရီကို လာတွေ့သည်။ အကြောင်းအရင်း ​ေရရေရာရာမရှိပါပဲ သူ အစောကိုတွေ့ချင်လှသည်။ပြောရလျှင် သူအဖေက သင်္ကြန်မှာ အိမ်လာဖို့ခေါ်မည်လည်းမဟုတ်။ သို့သော် စံပယ့်ဆီကိုတော့သွားဖို့ တိုက်တွန်းနေလိမ့်မည်။ ထိုပြဿနာအရပ်ရပ်ကိုရှောင်ဖို့ရန် နေရာတစ်နေရာကို ထွက်လာဖို့ စိတ်ကူးမိသည်က စောနရီရှိရာအရပ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ သည်ကောင်လေးနှင့်ရှိနေလျှင် သူစိတ်မညစ်ရ။ ရောက်သည့်ရက်မှာပဲ ဆေးရုံမှာပြာယာခတ်နေသည့် ကောင်လေးကိုတွေ့တော့ အစစအရာရာပဲသူလိုက်ကူရသည်။ သို့သော် အစောကတော့ သူ့အကူအညီထက် နွေဦးမောင် ကို သာ အားကိုးချင်ဟန်ရှိသည်။
ဆက်သည့်ဖုန်းနံပါတ်မှန် မှန်းသူသိပေမဲ့ ...