❄️6

13 0 0
                                    

3rd person's POV

It's was a rainy afternoon for Lucas. He sighed after seeing the downpour outside. He walked towards the direction of his bed and then slump his whole body into it.

Nagpagulong-gulong Ito nang ilang beses hanggang sa maabot na nito ang kabilang side nang higaan.

He stared at the ceiling for a while,and then started to talk to him self.

I want to go somewhere,I don't want to be here."he said and then stood up,went to his closet,pull out his hoodie and then put it on.

He walked towards the door and then pumunta sa main door nang bahay. Medyo malakas Ang ulan pero Hindi Niya ito alintana. Humakbang Ito at lumusong sa malakas na ulan.

Ang tanging nasa isip Niya lamang ngayon ay Ang mga nangyayari sa kanyang buhay.

Ang pagkaospital nang Ina at Ang pangangaliwa nang ama.

Sa paglalakad nito Hindi Niya namalayang naka rating na siya sa Tulay. Lumapit siya sa gilid nang Tulay tsaka tinanaw Kung gaano ka lalim ang babagsakan nito.

"50 ft." Sabi Niya sa sarili tsaka nag-unat para ma ready Ang sarili sa pag-talon.

Akmang aakyat na siya nang may biglang humawak sa Braso at Baywang Niya.

Nagulat siya nang Makita Ang kaibigan nitong si Gerald.

"Lucas" Gerald said with a teary eyes. Upon seeing his friend Lucas got so emotional. He let go of the bridge's Guardrail and  landed on Gerald's arms. He cried and cried. Di alintana nang dalawa Ang pagkabasa sa ulan. Di kalaunan napag-pasyahan nang dalawa na sumakay sa sasakyan Ni Gerald.

While driving,the two were silent. Bigla namang nagsalita si Gerald.

Lucas?.....why would you do that?he asked almost sobbing. He was tearing up pero pinigilan Ang pag-iyak.

Lucas didn't answer instead he shifted his whole body towards the window and then leaned his head towards the glass window.

Upon seeing his Friend's reaction he cried.

Lucas listen, I know na maraming Kang problema ngayon,but you know we're all here. We won't leave you. We,your friends are here for you okay? We promise. Gerald said then grab Lucas's hand and hold it tight.

Lucas teared up. Well he's right, di naman talaga nawala Ang nga kaibigan niya sa tabi Niya. Sa lahat nang problema anjan sila nakaalalay sa kanya.

Umiyak na lamang siya habang nakahawak Ang kamay Ni Gerald sa kaibigan.

Lumipas Ang ilang oras nakatulog nang Hindi namalayan si Lucas. Pinagmasdan lamang Ni Gerald Ang mukha nito habang natutulog, a few minutes later they arrived at the latter's house. Gerald first got out his car and then carried his friend. He knocks on the door and went inside immediately when someone opened the door.

He then gently put his friends on his bed.
Nakapikit pa din ang mga mata Ni Lucas at tila mahimbing pa itong natutulog.

Dahil sa basa Ang Damit nito,Gerald decided to change Lucas's clothes. He started to unzip Lucas's Hoodie. He took it off and then proceeded to take off his shirt.

Para Kay Gerald Wala namang malisya Ito. Dahil magkaibigan naman sila. Minsan Niya na din itong nagawa noong nagkasakit si Lucas at siya Ang naatasang mag-alaga sapagkat Wala Ang nga magulang nito.

Matapos Ang pagbibihis. Tinakpan Niya Ang buong katawan Ni Lucas nang kumot. Akmang pupunta na Sana Ito sa pintuan nang hawakan Ni Lucas Ang kanyang kamay.

"Ge? Is that you?" Tanong nito. Hindi masyadong maaninag Ni Lucas Ang paligid dahil medyo madilim na Ang paligid. Hindi rin naka-on ang lights sa kwarto Niya.

Gerald hum in response. Lucas pulled Gerald closer. Gerald then bend his knees para makalevel niya Ang higaan Ni Lucas.

He was shocked when suddenly Lucas pulled him closer to him and hugged him.

Gerald then feel something warm. It was Lucas's breath and tears. He hugged Lucas back tsaka hinimas Ang likod nito.

"It's ok Luc everything's gonna be fine, trust me. Now please stop crying" Sabi nito. Nagsimula na ding mamuo Ang mga luha sa kanyang mga Mata.

"Thank you for saving me" he said then hugged Gerald tighter. After a few minutes of hugging each other. Lucas finally broke the hug.

"I think you need to go it's getting late"Sabi nito.

"Yeah,be safe okay" Sabi ni Gerald tsaka tumayo at umalis. Di naman maitago ni Lucas Ang pagkalungkot nang Makita Ang pag-lisan nang kanyang kaibigan.

Huminga na lamang ito at nagisip nang Kung ano-ano. Makalipas Ang ilang minuto nakatulog ulit ito.

Hi everyone! Sorry if this chapter sucks. Medyo nawalan na din kasi ako nang ideas about this. Tsaka na distract din ako sa mga nangyayari sa buhay ko ahha. Btw thank you for reading!

✨Next chapter please✨
Author;CrisMaives1003

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Jul 09, 2021 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Ice||MinsungWhere stories live. Discover now