ဟူး……… ဒုကၡမ်ားလိုက္တာ

###################

အိပ္ခ်ိန္ေရာက္တဲ႕အခါမွာေတာ့ အိပ္ယာခြဲအိပ္ဖို႕ ေတြးမိတယ္။ သူ႕ကိုယ္သူမယံုနိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ အိပ္ခါနီး အခန္းသစ္ထဲဝင္ျပီးခါမွ ေခါင္းအံုးနဲ႕ေစာင္ေတြက Xiao Zhan စီမံထားတာကို သတိရတယ္။ အသစ္ေတြကလည္းအကုန္ သိမ္းထားျပီးေသာ့က Xiao Zhan ဆီမွာ။

ခနေလာက္ စဥ္းစားျပီးမွ သြားေတာင္းဖို႕လုပ္ရတယ္။ သူ႕နွစ္ေယာက္ရဲ႕ အခန္းဝေရာက္မွ အခန္းတံခါးကို နည္းနည္းေလးတြန္းျပီးျကည့္ေတာ့ Xiao Zhan က အေပါက္ဝကို ေက်ာေပးျပီး အဝတ္ဗီဒိုေရွ႕မွာ ဖင္ခ်ထိုင္ေနတယ္။

လွုပ္လွုပ္ လွုပ္လွုပ္နဲ႔ ဘာလုပ္ေနတာလဲ……

အနားသြားျကည့္ေတာ့ luggage ထဲကို အဝတ္ေတြထည့္ေနတာ!

'ဘာလုပ္ေနတာလဲ'

'……'

ေမာ့ျကည့္တဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက မ်က္ရည္ေတြနဲ႕။ မ်က္နွာေလးက ေမးေတာ့မွ ပိုျပီးမဲ႕သြားေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘာမွလည္းျပန္မေျဖဘူး။

'ဘာျဖစ္လို့လဲ ဘယ္သူဘာလုပ္လို႕လဲ က်ြန္ေတာ့္ကိုေျပာ'

သူ႕ေဘးနားထိုင္ခ်ျပီး ေမးေတာ့ အခုမွထိန္းထားတာေတြ ျပိဳက်လာသလို အသံထြက္ျပီးကို ငိုပါေတာ့တယ္။ luggage ေဘးမွာ ေျခေထာက္ဆင္းထိုင္ျပီး အားရပါးရကို ငိုေနတာ။ Wang Yibo ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိျဖစ္ရတယ္။

'မငိုနဲ႕ မငိုနဲ႕ တိတ္တိတ္ က်ြန္ေတာ့္ကို ေျပာေလ'

ပါးကမ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးဖို႕လုပ္ေတာ့ လက္ကို ပုတ္ထုတ္ပါတယ္။

'မင္း…… ဟင္း… မင္းေျကာင့္ေလ… အဟင့္…… ဟင္း…… မေပါင္းနိုင္ဘူး မင္နဲ႕ ပါပါး…… ပါပါး ဆီျပန္မယ္'

'မျပန္ရပါဘူး ဘယ္သူက မေပါင္းဘူးလဲ က်ြန္ေတာ္နဲ႕ပဲေနရမွာ'

'ဟင့္အင္း မင္းနဲ႕မေနဘူး ျပန္မွာ မင္းလိုစိတ္မမွန္တဲ႕ေကာင္နဲ႕ မေပါင္းဘူး ကြာမယ္'

စိတ္မမွန္ဘူး ဘယ္သူကလဲ Wang Yibo ကိုေျပာေနတာလား။

'ဟုတ္ျပီ ဟုတ္ျပီ က်ြန္ေတာ္က စိတ္မမွန္ဘူး။ ဘာျဖစ္တာလဲ ေသခ်ာေျပာျပ မငိုနဲ႕ေတာ့ ေနေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး ပင္ပန္းျပီးဖ်ားလိမ့္မယ္'

BJYXWhere stories live. Discover now