Bu bir Asker&Polis kurgusudur.
Sevda Karası tamamlandı 🖤
Sevda Yangını tamamlandı 🔥
Kavuşursan aşk olur demişler,
Kavuşamazsan kara sevda.
Bizimkisi aşktı, Sevda Karası oldu.
Sevda'sı onda, Kara'sı bende kaldı.
Son kez çarptı kapıyı çıkarken, Tek kelime etmeden dağıttıgiderken. Sustum, adam olana kalmak yakışırdı, Bıraktığı yerdekaldım tek kelime etmeden. Bir daha dönse açmam dediğim kapıyı, Birbaşkasıiçin araladım. Şimdi aralık duruyor kapı, Ya açılacak ya da tamamen kapanacak.
🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzun bir bölümle geldim. Bir sonraki bölümü daha hızlı okumak için lütfen oy vermeyi ve yorum yapamayı unutmayın. 🖤 Keyifli okumalar!
KARA
"Demir Karahan." Eli avucumun içinde küçücük kalırken yüzünde küçük bir tebessüm oluştu. Sevda gayet memnun bir şekilde elini geri çektiğinde uzun zaman sonra birisine ismimi söylediğimi fark ettim. Kara denmesine o kadar alışmıştım ki kendi ismim bile bana yabancı gelmeye başlamıştı artık.
"Demir, güzel bir isim. Peki sana neden Kara dediklerini öğrenebilir miyim? Soyadın Karahan olduğu için kısaltma gibi mi?" Bardağında küçük bir yudum su alıp, kirpiklerinin altından baktı.
Bunu ona açıklamak istemedim. Bana ilk Kara diyen kişiyi şu an aramıza dahil etmek istemiyordum. Sevda güzel bir kadındı, çekingen ya da utangaç bir havası yoktu bana istediği şeyi rahatça sorabiliyordu ki bu şu an bizi germesinden daha iyiydi. Kahve gözleri dikkatli bir şekilde bakarken, benden bir cevap beklediği için derin bir nefes aldım ve usulca başımı salladım.
"Öyle de denebilir. Askerler arasında lakaplar oldukça yaygındır, bizimkilerden de anlamışsındır zaten," diyerek bir yönden kabullenip diğer yandan konuyu değiştirdim.
"Ah evet, Kesik ve Yıldırım'da kendi isimlerini kullanmıyor ama tanışırken isimlerini öğrendim. Bizde öyle kısaltma ya da lakap olmuyor genelde isim ve soyad kullandığımızdan sanırım." Hafifçe tebessüm ettiğinde kısılan gözleriyle birlikte geriye yaslandı. İkimizde daha fazla bir şey yiyecemeyecektik sanırım.
"Mesleğini seviyorsun." Onun hakkında bir tespitti bu, mesleğinden bahsederken gözlerinin içine ulaşan derin bir ifade vardı.
"Evet, seviyorum. Ben Polisliği tercih edeceğimi bilerek üniversite okudum. Mesela istediği bölümü okuyup iş bulamayınca Polis ya da Asker olanlarda oldukça fazla. Bana göre içinden gelmediği sürece yaptığın iş sana her zaman yük olur." Konuşmasında ki duruluk, kendinden emin duruşu ve kelimeleri her bakımdan ifade ediş şekliyle içinden geldiği gibi konuşuyordu.
