တေစၦသတို႔သား(တစေၦသတို့သား)

Episode 17 [Z+U]

တေစၦသတို႔သား အပိုင္း ( 17 )

ညနက္လာသည္ႏွင့္အမ်ွ ႏွင္းမုန္တိုင္းသည္ဆတိုး၍ သည္းထန္လာသည္။ေဖြးေဖြးျဖဴေသာႏွင္းရည္မ်ားျဖင့္ သူတို႔ခႏၶာကိုယ္သည္ႂကြက္စုတ္ကဲ့သို႔ စိုစြတ္ေနေလသည္။ဖိအားျပင္းထန္လြန္းသည့္ေလထုအား ဆန္တက္၍ ေျပးေနရ၍ ထင္သေလာက္ခရီးမေပါက္။ေႁမြမ်ားအုပ္စုလိုက္တြန္ၾကဴးလိုက္သလိုစူး႐ွက်ယ္ေလာင္သာအသံမ်ားျဖင့္ ေသာေသာညံကုန္ၾကသည္။အကို သည္သူ႔လက္ကိုဆြဲထားရင္း တ႐ွိန္ထိုးေျပးေနရာမွ ေျမႀကီးေပၚ ဝပ္ခ်လိုက္သည္။သူ႔ခႏၶာကိုယ္သည္အားျပင္းျပင္းျဖင့္ ေျမႀကီးေပၚဆြဲခ်ခံလိုက္ရၿပီး၊

သူ႔အေပၚမွအကိုသည္ အုပ္မိုးလ်က္႐ွိသည္။အိမ္ေခါင္မိုးတခုေပၚမွကြၽတ္ထြက္လာေသာ သြပ္ျပားတခ်ပ္သည္ သြားႀကိမ္းလုမတတ္ ျမည္ဟီးလ်က္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ေခါင္းေပၚမွသီသီေလး႐ွပ္ေျပးသြားေလသတည္း။

သြပ္ျပားျဖဴျဖဴသည္ သူတို႔ႏွစ္ဦးေခါင္းေပၚမွနီးကပ္စြာျဖတ္တိုက္သြား၍၊အကိုသည္သူ႔အားေပြ႔ဖက္လ်က္ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ ေခါင္းတင္ထားရံုမွလြဲ၍ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေခ်။ေမွာင္မဲေနသည့္လမ္းၾကားေလးထဲကထက္ ယခုအေျခအေနသည္ ပိုၿပီးဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိကာ ပိုၿပီး
တသားတည္းျဖစ္ေနေလသည္

အကိုရဲ႕ ညင္သာစြာခုန္လႈပ္ေနေသာႏွလံုးခုန္သံကို ပီျပင္စြာၾကားေနရသည္။႐ွည္သြယ္ေသာမ်က္ဝန္းညိဳညိဳတို႔သည္ လ်ွပ္ေရာင္ႏွင့္အၿပိဳင္လွပစြာ ကခုန္ေနၾကသည္။သူတို႔ႏွစ္ဦးထပ္မံနီးနီကပ္ကပ္အၾကည့္ခ်င္းဆံုမိၾကသည့္အခါ၊အကို႔ရဲ႕ႏွလံုးခုန္သံသည္ စည္းခ်က္မညီညာစြာ ခုန္လႈပ္ေနေတာ့သည္။

ယကူဇာေတြလက္ထဲကထက္ ပို၍အသက္အႏၱာရယ္ထိခိုက္ႏိုင္သည္ ထင္ရေပမဲ့၊ ခခဲရူ အေတြးထဲဝယ္ ပန္းႏုေရာင္ျခယ္သည့္ဆာကူရာပန္းခင္းထဲ ကခုန္ေနသလိုခံစားရသည္။ေသခ်ာသည္ေပါ့၊သူလဲတျဖည္းျဖည္း႐ွက္သလိုဘာလိုလို ခံစားေနရသည္ဘဲ။

သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ ေလၿငိမ္သြားသည့္အထိ ေစာင့္ေနၿပီးမွ၊ ဒီညအဖို႔ခိုနားရန္ေနစရာတခုခု႐ွာေဖြရေတာ့သည္။ ေသခ်ာသည္​ေပါ့၊တံခါးအလံုပိတ္ထားသည့္ ျခံဝင္းက်ယ္ေတြဆီမွအကူအညီမရႏိုင္မွန္း။ထို႔ေၾကာင့္ လူသူမေနသည့္
အိမ္အိုအိမ္ပ်က္တလံုးအားအလ်င္အျမန္႐ွာေဖြရေတာ့သည္။မုန္တိုင္းသည္ၿငိမ္သြားေပမဲ့ သိပ္မၾကာခင္မေကာင္းဆိုးဝါးလိုေသာင္းက်န္းတတ္၍ သူတို႔ေနထိုင္သည့္အိမ္ဆီမေရာက္ႏိုင္ေတာ့မွန္း
္ေသခ်ာသိေနၾကသည္။